بیل زدن براى دنیا

روزى از روزها، محمّد بن منكدر (از صوفیّ های مدینه) در یكى از باغستان هاى اطراف شهر مدینه، حضرت باقرالعلوم علیه السلام را مشاهده كرد كه مشغول كارگرى و كشاورزى است .

با خود اندیشید از امامى مثل او بعید است در این هواى گرم و طاقت فرسا و با این همه زحمت به فكر دنیا باشد، بهتر است به نزد او بروم و او را نصیحت كنم. جلو رفت و گفت: آقا، شما با این مقام و مرتبه درست است به فكر دنیا و طلب مال باشی؟ اگر در چنین حالتى مرگت فرا رسد چه خواهى كرد؟ و در پیشگاه خداوند چه جوابى دارى ؟

امام دست از كار كشید و جلوتر آمد و با پشت دست عرق هاى درشتى را كه روى پیشانى اش بود پاك كرد و فرمود: مگر در حال ارتكاب گناه هستم.

ابن منکدر گفت: نه، ولى شما نباید این قدر براى مال دنیا به خود زحمت بدهید.

به خدا سوگند، اگر در این حال مرگ به سراغم بیاید در حال اطاعت خدا از دنیا رفته ام.  چونتلاش من براى كسب روزى، عبادت خداست و با همین كار، مى خواهم خود را از افرادى همچون تو بى نیاز گردانم و سربار جامعه نباشم، زیرا هر كه سربار جامعه باشد، معصیت خداى تعالى را كرده است؛ زمانى از خدا بیمناكم كه در حال نافرمانى از او مرگم فرا رسد.

در این هنگام محمّد بن منكدر گفت :

خداوند تو را مورد رحمت خویش قرار دهد، خواستم تو را نصیحتى نمایم اما تو مرا آگاه كردی.

فرآوری: امین

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

منبع:

أعیان الشّیعة، ج 1، ص 652.