گویا این زائران پرشور، آمادگان پیوستن به انقلاب جهانی مهدوی و یاران و انصار پا به رکاب آن حضرت هستند؛ چراکه امروز اربعین پیوند دهنده عینی ظهور با عاشوراست.
آنهایی كه به جای حرف و ادعا، در مقام عمل، پیروی خود را نشان دادند، و در زمان فتنه ها از امام خود جدا نشدند همانها یاران واقعی در جنگها، سختی ها و تلخی ها بودند
وقتی فرزند امام حسین علیه السلام در وسط میدان مبارزه است و «هل من ناصرٍ ینصُرُنی؟» ندا می دهد، اگر ما ندای او را نشنیده بگیریم و از حوادث زمانه ی خویش غافل بمانیم و موقعیت زمان و دشمنان را نسبت به خویش تشخیص ندهیم، و هنوز در فضای «اگر» و «ای کاش» خود باشی
ظهور پایان بخش جنگ بین حق و باطل است؛ جنگی که شفاف ترین تجسّم آن، در عاشورا رخ داد. امام مهدی علیه السّلام برای معرفی خود از فردی نام می برد که خوبی های او، برای غیر شیعیان نیز، شناخته شده است.
بر خاک غدیر عزیز، بوسه ای زدیم و برخاستیم! ما می خواستیم به همهی جهان بگوییم که مهدی ما (سلام خدا بر او) ادامه غدیر پاک است! برای همین، تصمیم گرفتیم و هم قسم شدیم؛ اول دستانمان را به هم دادیم و به خدای مهربان گفتیم:...
هم اکنون که ما در زمان غیبت امام زمانمان ارواحنا فداه به سر می بریم و از نعمت دیدار حضرت محروم هستیم، این سؤال گاهی به ذهن می آید، که چرا ما نباید مانند پیشینیان از محضر امام زمانمان بهره ببریم؟
ندای الرحیلش بلند شد و حاجیان همچنان گرد کعبه چرخیدند و شاید هم برای پیروزی اش دعا کرده باشند. اما مگر نه اینکه «تمام الحج لقاء الامام...» اینان با که حجشان را تمام می کنند؟ عجبا! چه درکی از مقام امام دارند؟!
زندگی برای هر فرد، تعریفی دارد. اما هیچ شنیده اید از «حیات طیبه»؟! آیا این حیات تنها در عالم ملکوت و قیامت درک شدنی است، و یا سَری در این عالم نیز دارد؟
دنیا دریای عمیقی است که بیشتر مردم در آن غرق می شوند و آخرالزمان زمانی که همه بر رسم جاهلیت زندگی کنند، مگر آنانی که در آغوش رحمت الهی قرار بگیرند. آنان که خود را برای ظهور امام خویش وقف می کند
امام در ازای اهدای شاخه گلی توسط یک کنیز، آزادی اش را به او هدیه می دهد. حال در مقابل ولیّ نعمتی که هستی ما و تأمین تمام نیازهای زندگی مادی و معنویمان، به واسطه او جاری است، چگونه حق مطلب را ادا خواهیم کرد؟...
سخن از یک مسابقه همگانی است که تک تک افراد آن در تلاش برای کسب مقام اول این هماورد بزرگ هستند و شاخص و معیار این حرکت چیزی نیست جز اراده صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف...
یک مادر منتظر گرچه در خانه است اما می تواند نقش بزرگی در یاری دادن امام زمان خود ایفا کند و به عنوان یک عضو فعال و تاثیرگذار جامعه با تربیت فرزندانی مهدوی، بهترین زمینه ساز باشد برای تشکیل دولت مهدوی.
زنان و مردان هر کدام، دو بازوی مهم خانواده را تشکیل می دهند و خانوادۀ مهدوی به بازوان مهدوی نیازمند است و پدر و مادر، انتقال دهندۀ ارزشهای مهدوی هستند. چه جایگاهی بهتر از خانواده می تواند تربیت نسلی مهدوی را به عهده بگیرد؟
بزرگترین آرزوی هر شیعه این است که امام زمانش را ببیند و خدمت آن حضرت مشرف شود و رابطه ای نزدیک با ایشان داشته باشد. اما این سوال بسیاری از عاشقان آن محبوب دوران است که چگونه می توانم با امام زمانم در ارتباط باشم؟
امام صادق علیه السلام از منتظران واقعی حضرت مهدی علیه السلام است. ایشان با وجود اینکه کاملاً آگاه است که طول عمر شریفشان به زمان تولد قائم (عج) کفاف نمی دهد؛ اما مشتاقانه منتظر ظهور اوست و از فراق ایشان اشک می ریزد.
امام موهبتی الهی و کعبه دلهاست پس طواف حولش واجب است. نباید بگوییم: چرا امام نمی آید تا امور ما را اصلاح کند؟ چراکه ما باید با یکدلی به سوی ایشان برویم، او کعبه است و بر منتظران است که احرام بسته، عزم رفتن به کویش کنند...
مولای من! کاش مردم زمان شما ذره ای از مهربانی و کرامت شما می آموختند کاش لحظه ای قدر و منزلت شما را نزد خداوند بزرگ درک می کردند، کاش به سرانگشتی بارقه هایی از نور ولایت شما را به ارث می بردند و کاش ...