سیزده آبان

سیزده آبان در تاریخ انقلاب اسلامی برگی زرین، و مقطعی حساس، و مناسبتی پرخاطره است ، به خصوص كه چهارده سال بعد از تبعید حضرت امام ( ره ) در همین روز ( 13 آبان 1357 ) فرزندانش در مقابل دانشگاه تهران و خیابان های اطراف با شعار درود بر خمینی ، مرگ بر شاه ، پایه های حكومت را به لرزه در آورده و با گلوله های ماموران شاه به خاك و خون غلتیدند .

صبح روز 13 آبان 1357 دانش آموزان در حالی كه مدارس را تعطیل كرده بودند، رو، به سوی دانشگاه نهادند تا بار دیگر پیوندشان را با رهبر بت شكن خویش به جهانیان اعلام نمایند. این جوانان پرشور ، گروه گروه وارد دانشگاه شده و در آنجا اجتماع نمودند .

ماموران شاه دانشگاه را به محاصره خود در آوردند .

ساعت یازده صبح، ماموران، ابتدا چند گلوله گاز اشك آور در میان دانش آموزان و دانشجویان پرتاب كردند، اجتماع كنندگان در حالی كه به سختی نفس می کشیدند ، صدای خود را رساتر كرده با صدای بلندتر الله اكبر می گفتند. سپس تیراندازی آغاز شد و لاله های انقلاب یكی پس از دیگری درخون غلتیدند . در این فاجعه 56 تن شهید و صدها نفر مجروح شدند و جنگ و گریز ماموران فرمانداری نظامی با دانشجویان و دانش آموزان تا پاسی از شب ادامه داشت ...

امام خمینی (ره) به همین مناسبت پیامی را از پاریس ، برای ملت قهرمان ایران فرستاد:

عزیزان من صبور باشید كه پیروزی نهایی نزدیك است و خدا با صابران است ....

ایران امروز جایگاه آزادگان است ....

من از این راه دور چشم امید به شما دوخته ام ...

و صدای آزادیخواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان می رسانم.

13 آبان، روز مبارزه با استكبار جهانی

در تاریخ انقلاب اسلامی برگی زرین و مقطعی حساس و مناسبتی پرخاطره است، به خصوص آنكه چهارده سال بعداز تبعید حضرت امام (ره) در همین روز (13 آبان 1357) فرزندان امام و صدها دانش آموز و دانشجو در مقابل دانشگاه تهران و خیابان های اطراف با شعار "درود بر خمینی" و "مرگ بر شاه" پایه های حكومت را به لرزه در آوردند و با گلوله های مأموران شاه به خاك و خون غلتیدند.

دانش آموزان همچون سایر گروه های ملت در اطاعت از فرمان حضرت امام (ره) كه همه را دعوت به مبارزه بی امان با رژیم امریكایی شاه می نمود، سر از پا نمی شناختند و نجات اسلام را در پیروی كامل از امام (ره) سازش ناپذیر می دانستند. این طبقه جوان و فعال جامعه بحق یكی از اركان و پایه های مهم انقلاب پیروزمند اسلامی بودند.

صبح روز 13 آبان 1357 ه.ش دانش آموزان در حالی كه مدارس را تعطیل كرده بودند روبه سوی دانشگاه نهادند تا بار دیگر پیوندشان را با رهبر بت شكن خویش به جهان اعلام نمایند. این جوانان پرشور خداجو گروه گروه داخل دانشگاه شدند و به همراه دانشجویان و گروههای دیگری از مردم در زمین چمن دانشگاه اجتماع كردند. مأموران شاه، دانشگاه را به محاصره خود درآورده بودند تا چنانچه فریاد حق طلبانه از گلویی برخاست آن را با گلوله پاسخ دهند. دانش آموزان در كناره نرده ها و زمین چمن اجتماع كرده بودند و فریاد مقدس"الله اكبر" آنان فضا را می شكافت و تا فاصله های دور طنین می انداخت.

ساعت یازده صبح مأموران ابتدا چند گلوله گاز اشك آور در میان دانش آموزان و دانشجویان پرتاب كردند. اجتماع كنندگان در حالی كه به سختی نفس می كشیدند، صدای خود را رساتر كردند و با فریاد دشمن شكن "الله اكبر" لرزه بر اندام مأموران مسلح شاه افكندند.

در این هنگام تیراندازی آغاز شد و لاله های انقلاب یكی پس از دیگری در خون غلتیدند جوانان با  فریاد الله اكبر و با شعارهای مرگ بر امریكا و مرگ بر شاه به شهادت رسیدند و انقلاب خونین اسلامیشان را تداوم بخشیدند و دشمنان اسلام را بیش از پیش به رسوایی و شكست كشاندند. در این واقعه 56 تن شهید و صدها نفر مجروح شدند.

در همان ساعات اولیه نیروهای ضربت وارد دانشگاه شدند و دانشجویان و دانش آموزان برای مقابله با این حمله آتش افروختند و به دنبال آن مأموران پس از چند متر پیشروی در دانشگاه آنجا را ترك كردند.

با شدت گرفتن تظاهرات، مأموران حكومت نظامی خیابان های اطراف دانشگاه و قسمتی از خیابان انقلاب را بستند و دانشجویان و دانش آموزان در خیابان های اطراف پراكنده شدند. تظاهر كنندگان در چند نقطه  خیابان های جمهوری اسلامی و ولی عصر (عج) و خیابان های منشعب از آن آتش افروختند و با دادن شعار الله اكبر و لا اله الا الله خود را از حملات ددمنشانه مأموران نجات می دادند.

ساعت دو بعداز ظهر مجدداً سربازان حكومت نظامی روی دانشجویان و دانش آموزان كه در داخل دانشگاه بودند، تیراندازی كردند كه در همان لحظات اول عده ای از دانشجویان به زمین افتادند و در خون غلتیدند. دانشجویان و دانش آموزان با پلاكاردهایی كه در آن شمار كشته شدگان دانشگاه را نوشته بودند با دادن  شعار الله اكبر خمینی رهبر به راه پیمایی پرداختند. جنگ و گریز مأموران نظامی با دانشجویان و دانش آموزان تا پاسی از شب ادامه داشت …"

از آن تاریخ به بعد، سیزدهم آبان ماه با عنوان روز دانش آموز، به عنوان حماسه خونین لاله های انقلاب در جریان نهضت اسلامی گرامی داشته می شود.

شكوه سیزدهم آبان را پاس می داریم.  زیرا مردانگی و فتوت، ایثار و از خود گذشتگی و دشمن ستیزی با سران كفر را مقدس می دانیم.

یاد همه شهیدان این روزهای بزرگ گرامی باد و خاطره سیزده آبان همیشه در جان ها جاودان باد.

سیزدهم آبان روزی است كه جوانه های سبز ایمان رویید و دانش آموزان مسلمان به نشانه اعتراض به حكومت، در دانشگاه تهران اجتماع كردند و تاریخ، شاهد خون به ناحق ریخته آنان شد.

دانش آموزان انقلابی برخاستند تا نور گوهر دانش و دانش آموزی را در آیینه حماسه و دلیری بتابانند و غبار خودباختگی را از سیمای مدرسه بروبند. آنان برخاستند تا انقلاب ننشیند و فریاد كردند تا جهان، پیام انقلاب را بشنود.

اینك ما مانده ایم با خاطرات آن روزها و می دانیم كه امروز اگر به سایه راحت نشسته ایم، مدیون استقامت شهیدانی هستیم كه در آشوب ظلمت چیره، به مصاف شب رفتند تا ایمان خفته انسان را به سامان صبح برسانند.

مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه و تنظیم : نوربخش