آشنایی با دانشمندان بزرگ فیزیک (2)

از سال 1800-1875 میلادی

آمادئو آووگادرو

(1776-1856) آووگادرو در یک خانواده ی ثروتمند ایتالیایی متولد شد.

در 20 سالگی، از حقوق کلیسا درجه گرفت و شروع به اجرای آن کرد.

خیلی زود، وقت خود را به مطالعه ی فیزیک و ریاضیات اختصاص داد و در سال 1809 تدریس آن ها را شروع کرد.

در 1811 وی فرضیه ی خود را در " مقاله ای در تعیین جرم های نسبی مولکول های اصلی اجسام و نسبت هایی که این ترکیبات را وارد می کنند" عرضه کرد.

وی در این مقاله اظهار داشت :

یکی از مهم ترین همکاری های آووگادرو در پیشرفت فیزیک، تفاوت گذاشتن بین اتم ها و مولکول ها بود. وی می گفت:

او عقیده داشت که

به افتخار نقش او در نظریه ی مولاریته، تعداد مولکول ها در هر مول را عدد آووگادرو نامیده اند.

از سال های 1875-1900

هنری بکرل

(1825-1908) بکرل در خانواده ای متولد شد که چهار نسل، دانشمند پرورش داده بود.

او علوم پایه و مهندسی را در پلی تکنیک اکول خواند.

در سال 1892 سومین فرد در خانواده اش بود که کرسی فیزیک در موزه ی طبیعی را تصاحب کرد.

وی در تحقیق و کشف رادیو اکتیو شرکت داشت.

در سال 1896 زمانی که وی بر روی تابندگی نمک اورانیوم تحقیق می کرد، به طور اتفاقی رادیو اکتیویته را کشف کرد.

او یک ماده ی فلوئورسنت را در یک صفحه ی عکاسی پیچید و ماده ی سیاه را برای گذاشتن در مقابل نور درخشان خورشید تهیه کرد اما در عوض وقتی می خواست آزمایش را انجام دهد، فهمید که فیلم ها ظاهر شده اند. این اتفاق او را به کشف تابش اشعه ی هسته ای راهنمایی کرد. در سال 1903 به اتفاق مادام کوری به دلیل کشف پرتوزایی خود به خودی، جایزه ی نوبل دریافت کرد.

ویلیام رونتگن

(1845-1923) رونتگن دانشمن آلمانی بود که کاشف و تولید کننده ی چیزی است که امروزه به نام اشعه ایکس می شناسیم.

وی در روسیه متولد شد اما خیلی زود با خانواده اش به هلند رفت. در آن جا بود که در بسیاری از دانشگاه ها درس خواند؛ حتی از یک دانشگاه به دلیل لو ندادن دانشجویی که بر روی دیوار دانشگاه، تصویر یکی از استادها را کشیده بود، اخراج شد.

در سال 1895 مشغول تحقیق بر روی تأثیرات خارجی لامپ خلأ زمانی که یک بار الکتریکی از میان آن عبور می کند، شد.

او از لامپ های لناردی استفاده کرد که یک دریچه ی نازک آلومینیومی در آن تعبیه کرده بود تا اجازه ی خروج اشعه ی کاتدی از آن را بدهد؛ اما روکش مقوایی نازکی برای محافظت آلومینیوم هم در این آزمایش به کار برد.

او مشاهده کرد که اشعه های کاتدی باعث یک اثر فلوئورسنت روی قطعه ای از مقوا می شوند که وی آن را با نمک سیانید پلاتین باریوم رنگ کرده بود. او با استفاده از خلأهای قوی آزمایش خود را ادامه داد و با استفاده از نخستین اشعه ی ایکس، عکس دست همسر خود را گرفت.

ماری کوری

(1867-1934) ماری، شیمیدان و فیزیک دان لهستانی بود که در ورشو متولد شد و تا 24 سالگی در آن جا زندگی کرد.

در 1891 به تبعیت از خواهر بزرگ تر خود به پاریس رفت. وی در آن جا با پیر کوری ازدواج کرد؛ بعدها پیر کوری در تحقیقات ماری به او کمک های بسیاری کرد.

از آن جایی که او زن بود، با مسائل مختلفی در جامعه درگیر بود. زنان در آن زمان، چندان دارای حقوق مساوی نبودند.

به دنبال آن چه که بکرل با نمک اورانیوم کشف کرده بود، ماری نیز از یکالکترومتر استفاده کرد تا اشعه های اورانیومی را کشف کند که باعث می شدند هوای اطراف نمونه، الکتریسیته را هدایت کند.

ماری نشان داد که تشعشع، نتیجه ی برخی اندرکنش بین مولکول ها نیست؛ اما خود باید از یک اتم بیرون بیاید.

در سال 1989 او و همسرش، کشف عنصر جدید پلونیوم را اعلام کردند و چند ماه بعد، عنصر دیگری که آن ها به خاطر رادیواکتیویته اش آن را رادیوم نامیدند، کشف کردند.

مرکز یادگیری سایت تبیان

تهیه: خدیجه آلچالانلو - تنظیم: یگانه داودی