برای نوشتن از شهدا هنوز دیر نشده

رسول جعفریان در کتاب تأملی در نهضت عاشورا در خصوص منابع تاریخی عاشورا اینگونه نوشته است:

«قدیمی ترین مورخ کربلا ابومخنف لوط بن یحیی(م157) است که کتاب مشخصی با عنوان مقتل الحسین علیه السلام داشته است. وی از خاندانی عراقی بود (جدش مخنف بن سلیم از یاران امام علی علیه السلام) که تشیع کوفی داشتند؛ تشیعی که مانند آن را بسیاری از محدثان آن زمان کوفه مانند اعمش و بسیاری از عراقی ها داشتند»…«ابومخنف با توجه به آنکه تولدش در حوالی سال هشتاد هجری و یا حتی اندکی پیش از آن بوده، قدیمی ترین نویسنده ای است که اخبار کربلا را نوشته و به دست ما رسیده است براساس تحقیق آقای یوسفی غروی در مصادر ابومخنف که در مقدمه متن استخراجی مقتل ابومخنف از تاریخ طبری نوشته (و نام آن را وقعه الطف نهاده) بسیاری از اخبار وی از کسانی است که در کربلا حضور داشته و یا در آن زمان زنده بوده و اخبار کربلا را روایت کرده اند.» ص-17 تا 19

شلمچه دین بزرگی برگردن نسل سوم به واسطه تلاشش برای شناساندن دفاع مقدس دارد

بر این اساس باید گفت امروز ما مدیون مورخی هستیم که بیست سال پس از حماسه عاشورا متولد شده است و با رجوع به شهود واقعه و مصاحبه با آنان مقتل الحسین را نوشته است و آن حماسه را روایت کرده و آنچه را سینه به سینه و دهان به دهان می گردیده است را مکتوب نموده است تا امروز ما همت و تلاش او و سایر مورخین را در روایت این حماسه بزرگ ارج نهیم.

در خصوص شرایط زمانی و حکومت بنی امیه و آنچه بر شیعان و علویان در آن سالها رفته است در کتب تاریخی روایت های معتبری وجود دارد و شاید از همین روست که تا سالها پس از آن حادثه امکان مکتوب کردن و روایت آن حادثه به وجود نیامده و این توقیق را ابومخنف یافته است تا روایت گر کربلا باشد و با تمام نواقصی که در این روایت وجود دارد بواسطه نزدیکی به واقعه مورد اعتماد شیخ مفید نیز واقع گردیده و در کتاب الارشاد بیشترین استفاده را از مقتل ابومخنف داشته است.

با این اوصاف نتیجه ای روزآمد می خواهم بگیرم از آنچه در این سال ها بر ملت ایران گذشته است هنوز برای مکتوب شدنش خیلی دیر نیست هنوز آن ها که شلمچه و فکه و طلائیه را دیده اند زنده اند، آنهایی که سال هاست با زخم شیمیایی و قطع عضو و ترکش و …روزگار می گذرانند زنده اند و می توانند روایت گر آنچه بر فرزندان این سرزمین در سال های دفاع مقدس گذشته است باشند و گنجینه خاطراتش را بگشایند و به میراث برای آیندگان بگذارند و این همت ابومخنف هایی می خواهد که حتا می توانند نسل چهارمی هایی باشند که پس از قطع نامه دیده به جهان گشوده اند و با رجوع به اسناد تاریخی و شواهد موجود و مصاحبه با آن هایی که ان روزگار را دیده اند به ثبت تاریخ اقدام نمایند.

در سال های اخیر روایت گرانی از نسل سوم و چهارم انقلاب همراه کاروانیان راهیان نور در مناطق عملیاتی جنوب و غرب روایت گر حماسه فرزندان خمینی می شوند لیکن باید گفت هنوز در ابتدای کار هستیم و نباید صرفاً براساس روایات چاپ شده و آثاری منتشر شده اکتفا کرد و باید به سراغ آنهایی رفت که آن روزگار را دیده اند و نگذاشت این گنجینه خاطرات را برای همیشه در سینه نگه دارند.