تبیان، دستیار زندگی
نوجوانی که در کودکی عاشقانه والدین خود را دوست دارد در نوجوانی انقدر از آنها فاصله می گیرد که به نظر می رسد هیچ مهر و عاطفه ای نسبت به ایشان ندارد سرد و بی تفاوت است...
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

عشق های با فاصله


نوجوانی که در کودکی عاشقانه والدین خود را دوست دارد  در نوجوانی انقدر از آنها فاصله می گیرد که به نظر می رسد هیچ مهر و عاطفه ای نسبت به ایشان ندارد سرد و بی تفاوت است.

ارتباط با نوجوان

نوجوانی که در کودکی عاشقانه والدین خود را دوست دارد  در نوجوانی انقدر از آنها فاصله می گیرد که به نظر می رسد هیچ مهر و عاطفه ای نسبت به ایشان ندارد سرد و بی تفاوت است .حتی گاهی رفتاری خصمانه در پیش می گیرد. این مطلب  موجب نگرانی و ناراحتی والدین  می شود اما چنانچه والدین تصویر روشنی از فضای نوجوانی داشته باشند،به جای نگرانی و برخوردهای غلط  به نوجوان کمک می کنند تا مدیریت درستی روی رفتارهای خودش پیدا کند.

یکی از حوادث دوران نوجوانی ،معطوف شدن عواطف نوجوان به دنیای بیرون از خانواده است .کودک اگر چه عاطفه بسیار عمیقی دارد ،در عواطف خود محدود است .اما نوجوان عواطف گسترده تر و متفاوت تری را تجربه می کند. وقتی کودک وارد مرحله نوجوانی می شود می خواهد ارتباطات خود را وسعت داده و دیگر دوستی را تجربه کند به  همین جهت نوجوانان بیش از دیگران داوطلب فعالیتهای خیرخواهانه اند. اما ظرفیتهای آنها برای دوست داشتن خیلی رشد نکرده است بعد ها یاد می گیرند چگونه افراد مختلف با نسبتهای مختلف را، با هم دوست داشته باشند اما فعلا بلد نیستند بنابراین برای یک نوجوان لازم است برای مدتی به یک سفر عاطفی برود .در این سفر ، غرق در تجربه ارتباطات عاطفی با دیگرانی می شود که تحت عنوان دوست ،معلم ،همکلاسی ،فامیل و... به او معرفی می شوند. همین نوجوانی که در جمع خانواده بی عاطفه به نظر می آید گاهی بر بلندای عشق و دوست داشتن چنان اوج می گیرد که سخت مجذوب یک دوست ،یک ستاره سینما ،یک فوتبالیست یا ... می شود و تمامی لحظه های زندگی اش را با خیال او سپری می کند. بنابراین نوجوان بی عاطفه نیست بلکه مشغول تجربه صنف جدیدی از عواطف است .

یکی از حوادث دوران نوجوانی ،معطوف شدن عواطف نوجوان به دنیای بیرون از خانواده است .کودک اگر چه عاطفه بسیار عمیقی دارد ،در عواطف خود محدود است .اما نوجوان عواطف گسترده تر و متفاوت تری را تجربه می کند

او در دوران کودکی  علاقه به والدین و خواهر و برادر  را در وجود خود نهادینه کرده است .آن  علاقه ها همچنان پایدارترین و عمیق ترین علاقه های درون وی هستند اما تنها برای مدتی به خواب رفته اند و فعالیتشان ضعیف شده تا نوجوان بتواند علاقه های جدیدی را فعال کند و به عواطف خود وسعت دهد.چنین علاقه هایی اگر به خوبی شکل نگیرند نوجوان خودخواه و بلکه مریض بار خواهد آمد. اما وقتی در این گونه ارتباطات هم مهارت پیدا کرد دوباره به تدریج معطوف خانواده خود خواهد شد آنگاه یاد می گیرد که چگونه طیف وسیعی از عاطفه ها را با کیفیتهای مختلف در قلب خود حفظ کند در این صورت او فردی کاملا سالم و آماده برای شروع یک زندگی مشترک است .

البته ممکن است بعضی از نوجوانان در طول مسیر آسیب دیده و به رشد مطلوب دست نیابند.روانشناسان از وجود بیمارانی اطلاع می دهند که هیچگاه نمی توانند روابط عاطفی خوبی  را همزمان با همه اطرافیان خود داشته باشند اگر با بعضی از نزدیکان خود تعامل عاطفی خوبی پیدا کنند برخی دیگر را رها کرده و ارتباطات عاطفی خود را با ایشان بهم می زنند.همچنین کسانی که از فعالیتهای اجتماعی و برخورد با دیگران اکراه دارند در این جنبه از رشد خودآسیب دیده اند .آنها در نوجوانی تعامل زیادی به غریبه ها نداشته اند بلکه بیشتر محدود به خانواده خود بوده اند.

بیدار کردن عاطفه نوجوان

نوجوان

هر چند نوجوان یک سیر طبیعی را طی می کند اما از آنجا که روحیه نوجوانی بسیار در معرض افراط و تفریط است نمی توان او را کاملا به حال خود رها کرد و لازم است با نظارت دقیق و هوشمندانه ای  او را تعقیب کرد .گاهی ممکن است فاصله فکری یا اختلاف سنی زیاد با والدین ،شرایطی ایجاد کند که نوجوان بیش از حد از آنها دور شده و به دیگران پناه ببرد .لذا لازم است که ضمن درک چرایی رفتار نوجوان ،از رها کردن او نیز پرهیز کرد.اما چون میدان ،میدان دل است تنها کاری که بوی دل داشته باشد کارساز است .اینجا با گفتگو و استدلال نمی توانیم نظری را تغییر دهیم ولی با انس گرفتن و محبت کردن می توانیم مهر و محبت های خانوادگی او را فعال سازیم تا درگیر عشقهای مجازی نشود.

عشق و علاقه های افراطی و مخصوصا یک طرفه می تواند بسیار آسیب زا و خطرناک باشد.  البته عکس آن نیز مخرب است چنانچه نوجوان در دوستیابی به هر دلیلی نا موفق باشد ضربه خواهد خورد و بلکه نداشتن دوست هم می تواند زمینه علاقه های افراطی را به وجود آورد .

داشتن گروهی از دوستان،ارتباط برقرار کردن را به نوجوان می آموزاند اما عشق و علاقه های افراطی ،نوجوان را منزوی کرده و ارتباطهای او را قطع می کند. نوجوانی که دوستان زیادی دارد و جایگاه خوبی در بین دوستان خود دارد کمتر دچار چنین علاقه های بیمارگونه ای می شود .پس به نوجوانتان در دوستیابی و حفظ دوستانش کمک کنید.

اگر می توانید با خانواده هایی معاشرت کنید که نوجوان شایسته ای برای دوستی با فرزند شما دارند .وقت و فرصت مناسب جهت دوستی های خوب را در اختیار او بگذارید تا اصطکاک های لازم جهت برقراری ارتباط موثر پیدا شود

این هم چیز خوبی نیست که نوجوان فقط و فقط یک دوست داشته باشد و با او بیش از حد صمیمی شود این امر خود نوعی وابستگی و اعتیاد است و ارتباطهای موثر اجتماعی دیگر نوجوان را محدود می کند بهترین شکل داشتن گروهی از دوستان و شرکت در جمع های دوستانه است .

انسی نوش آبادی

بخش خانواده ایرانی تبیان


مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.