بلوغ های عجول
والدین باید با ایجاد یك رابطه صادقانه و دوستانه با دختر مبتلای خود برای او توضیح دهند كه پیدایش این تغییرات در چه سنی طبیعی است و حالا كه در او به صورت زودرس ایجاد شده....
امروزه بسیاری از پدرها و مادرها نگران پدیده‌ای در فرزندانشان هستند به نام بلوغ زودرس و این‌كه می‌خواهند بدانند با این پدیده چگونه باید برخورد علمی و درست داشته باشند. حال به نظر شما بلوغ زودرس چیست؟ آیا به عنوان والدین، اطلاعی از این مساله دارید؟
بلوغ زودرس چیست؟
ظاهر شدن علائم بلوغ ازنظر فیزیکی و هورمونی در دختران قبل از 8 سالگی و در پسران قبل از 9 سالگی، بلوغ زودرس نامیده میشود. ابتدا این کودکان بلندتر از همسن‌های خود هستند ولی به‌دلیل بلوغ زودرس استخوان‌ها، در نهایت قد کوتاه‌تری در بلوغ خواهند داشت.
چرا بلوغ زودرس مهم است؟
بلوغ زودرس از دو جنبه اهمیت زیادی دارد؛ جنبه اول: علت ایجادکننده است که پزشک متخصص با انجام آزمایش‌های لازم و پیگیری‌های منظم و دقیق کودک، طی مدت طولانی به‌دنبال علت ایجاد آن می گردد و جنبه دوم: اثر بلوغ زودرس رشد قدی و روانی کودک است.
در بلوغ زودرس کودکان مقابل استرس‌های زمان جوانی قرار می‌گیرند و نمی‌دانند چه کار باید بکنند . آنها از نظر جسمی تظاهرات بلوغ را دارند ولی تجربه کافی ندارند. دختران با ظاهر شدن علائم پریود، ممکن است دچار وحشت و مشکلات روحی شوند.
عوامل ایجاد بلوغ زودرس کدامند؟
بلوغ زودرس در دختران، 5 برابر شایع‌تر از پسرهاست. در بعضی دخترها، علت خاصی برای بلوغ زودرس دیده نمی‌شود و بیشتر جنبه خانوادگی دارد و در سایر افراد خانواده (مادر یا خواهران وی) نیز چنین حالتی دیده میشود، ولی در مواردی بیماری‌های مهم دستگاه عصبی مرکزی مثل تومورهای مختلف، عفونت و التهاب مغز یا ضربه به جمجمه می‌تواند این حالت را ایجاد کند.
با این حال براساس تحقیقاتى که انجام شده است دخترانی که در سن 3 سالگى اضافه وزن دارند، در سن 9 سالگى وارد دوره بلوغ شده و حتى علائم اولیه بلوغ را در سن 9- 8 و حتى 7 سالگى نشان دادند. لذا چاقی یکی از مهمترین علل بلوغ زودرس به نظر می رسد.
عوارض روانی
در حالی که به عقیده متخصصان هنوز هیچ علت قطعی و شناخته شده‌ای در خصوص علت شروع دوران بلوغ وجود ندارد، از کوتاهی قد و غیر‌نرمال بودن وزن که بگذریم، عوارض روانی این نوع بلوغ هم بسیار آزار‌دهنده هستند به‌طوری که فرد از نظر روانی نیز با بقیه همسالان خود ناهمگونی دارد و از شرایط طبیعی جامعه دور می شود. همچنین تحقیقات جدید انجام شده توسط دانشگاه بریستول و دانشگاه کمبریج نشان می‌دهد بین این حالت و بروز عوامل افسردگی نیز رابطه زیادی وجود دارد.
در این مطالعات مشخص شد دخترانی که قبل از 11.5 سالگی بلوغ را تجربه می‌کنند با احتمال بسیار بالایی ممکن است در سنین 13 و 14 سالگی با بیش‌ترین احتمال در معرض خطر ابتلا به مشکلات روحی قرار دارند. اما در عوض میزان ابتلا به این مشکلات در بین دخترانی که بعد از 13.5 سالگی بلوغ را تجربه می‌کنند کم‌ترین میزان را در بین نوجوانان به خود اختصاص داده است. با رسیدن به سن بلوغ تغییرات بسیاری در بدن دختران به وجود می‌آید و سطح هورمون‌های موجود دچار دگرگونی‌های زیادی میشود. این عوامل سبب میشود دختران در این احساس انزوا، نگرانی و مشکلات روحی شوند و نتوانند خود را با شرایط جدید وفق بدهند.
نقش والدین در این میان چیست؟
والدین باید با ایجاد یك رابطه صادقانه و دوستانه با دختر مبتلای خود برای او توضیح دهند كه پیدایش این تغییرات در چه سنی طبیعی است و حالا كه در او به صورت زودرس ایجاد شده، چه مراقبت‌ها و درمان‌هایی ضروری است. ارتباط والدین با مربیان و معلمان آموزشی آنها، در برقراری ارتباط دوستانه این كودكان با هم سن و سال‌های خود بسیار حیاتی است.
همچنین به والدین توصیه می شود که:
• احساسات فرزند نوجوانتان را بپذیرید و اعتمادبهنفس او را بالا ببرید.
• نسبت به عقایدش بی‌اهمیت نباشید و او را مورد تمسخر قرار ندهید.
• در برخورد با نوجوان، هر زمان كه سخنی را گفتید، نظر او را هم جویا شوید.
• جهت اصلاح رفتار، آنها را به طور غیر مستقیم نسبت به اعمال و رفتار نادرست‌شان آگاه كنید و خودتان الگویی برای آنها باشید.
• مشكلات اجتماعی آثار ناخوشایندی بر نوجوانان دارد. مداخله نکردن شما والدین و مربیان در بهبود شرایط اجتماعی، تاثیر تلاش‌هایتان را در خانه و مدرسه كمرنگ می‌‌كند.
• تشویق نوجوانان به انجام ورزشهای مختلف، شركت در فعالیتهای الگوسازی برای آنان و تحریك آنها بر همانندسازی با آن الگوها موجب میشود تا آنها انرژی خود را به طریق منطقی تخلیه كنند.
• وضعیت تحصیلی نوجوان را پیگیری كنید
• علت بیتوجهی او را نسبت به درس جستجو و سعی در برطرف کردن مشكل كنید.
• با شركت دادن فرزند نوجوانتان در جمع دوستان و آشنایان مهارت روابط اجتماعی او را افزایش دهید.
• بهتر است همیشه با او به لحنی صحبت كنید كه احساس نكند برایش تصمیمگیری می‌‌كنید.
• آزادی را به تدریج و متناسب با سنی كه دارد به او عطا كنید و نظارت غیرمستقیم داشته باشید و اگر زمانی دریافتید كه از این آزادی، سوءاستفاده كرده به او تذكر دهید و وی را متوجه اعمالش بكنید.
فرآوری: مریم عطاریان
بخش خانواده ایرانی تبیان
منابع:
همشهری آنلاین، سایت پزشکان بدون مرز ، جام جم آنلاین همراه با تغییرات و اضافات
مطالب مرتبط :
