بهترین عمل ماه مبارک رمضان

در مثل چنین ماهی امیرالمؤمنین (علیه السلام) از پیامبر (صلوات الله علیه و آله) پرسیدند: بهترین عمل چیست؟ حضرت فرمودند: "الوَرَعُ عَن مَحارِمِ الله"؛1 خود نگهداری از گناه. واقعاً ما باید به عنوان بچّه مسلمان گناه کنیم؟ متأسفانه بعضی از گناه ها برای ما مردم عادی شده است.

در اداره جات خورده کاری کردن، رشوه گرفتن، از زیر کار در رفتن و ... عادی نشود که یک موقع نگاه کنیم ببینیم همه جهنّمی شده ایم. در محلّه ها بعضی از شرور کارهایی می کنند که گناه عادی می شود. بعضی از خانه ها را که نگاه می کنیم می بینیم همه فاسد هستند؛ بزرگترها و بچه ها همه فاسد شدند و بعدش هم همه توقّع داریم که پیامبر اکرم (صلوات الله علیه و آله) شفاعتمان کنند. توقّع دارند که فردا روزی امیرالمؤمنین (علیه السلام) ایشان را از شیعیان خود بشمارند. باید خودمان را بیابیم و همه اعضاء و جوارح را کنترل کرده و آن را در راستای رضای حقّ تعالی جهت دهیم.

ورع چیست؟

الوَرَعُ عَن مَحارِمِ الله؛ کدام است؟ یک مرحله ورع این است که انسان گناهان بزرگ و کبیره را انجام ندهد؛ و ترمز داشته باشد. مرحله دیگر ورع این است که انسان گناه های کوچک و صغیره را نیز انجام ندهد. مرحله والاتر آن است که همه اراده اش خواست او باشد و بس!

انسان وقتی که با خدا باشد آن قدر لذّت می برد. بیشترین مصیبت و بدبختی ما وقتی است که با خدا نیستیم. این است که نه در این دنیا و نه در آن عالم دیگر، از لذّت های واقعی خود را محروم و بی بهره می سازیم.

آثار پیوند با خدا:

باید تلاش کرد که خود را به خداوند متعال وابسته ی وابسته کرد که "کُلُّ شَیءٍ هالِکٌ إلّا وَجهَه"؛ هر چیز نابود شدنی است مگر کاری که در راستای خواست خداوند متعال قرار گیرد.2

امام عزیز (ره) می فرمود: «ما عقد اخوّت با هیچ کس نبستیم» این حرف یعنی این که فقط خدا و این که فقط برای دین خدا فکر می کند. حالا اگر ما هم برای خدا کار کنیم و به یاد خدا باشیم، و واقعاً قصدمان خدمت به مردم باشد، فکر می کنید خداوند متعال به فکر ما نیست؟

خدای متعال خیلی باغیرت است، نمی شود که من او را بخواهم و او مرا نخواهد، نمی شود من او را دوست داشته باشم و او مرا دوست نداشته باشد. در این صورت بودن، رفتن و خدمت آسان می شود.

عالی ترین مرحله ورع:

مرحله عالی ورع این است که حتّی انسان، اراده ای غیر از اراده خدا نداشته باشد. شخص چیزی را می خواهد که او می خواهد. خداوند خواسته است که فلان ساعت از دنیا بروم؛ غمگین نمی شوم. خواسته در این اداره نباشم، خوب نباشم. برای خدا تعیین نقش نمی کند و بلکه اجازه می دهد او برایش بنویسد و این عالی ترین و بهترین نوع بندگی می باشد، که آدم اطاعت امر خداوند کند و وظیفه خود را انجام دهد و بداند که خدا هم خدایی خود را می کند. وظیفه اگر این بود که برود کربلا و کشته شود، می رود و غمگین نمی شود، مگر ندیدی که امام حسین (علیه السلام) در لحظات آخر و هنگام شهادت فرمودند: "الهی رضاً برضائک"؛ ای خدا! من تنها به خوشنودی تو خوشنودم.3

پی نوشت ها:

1. وسائل الشیعه، ج10 ، ص 313، باب  18، ح 13494.

2. سوره مبارکه قصص، آیه 88.

3. حماسه سازان كربلا، ص 122

تهیه و تنظیم : گروه حوزه علمیه تبیان