سه خوان انتخاب همسر
این سخنان تلخ را بارها شنیده‌اید و در نوشته‌های كارشناسان خانواده خوانده‌‌اید كه پس از پیوند قانونی و شرعی زناشویی، ازدواج‌ها در سه مسیر قرار می‌گیرند: گسستگی (طلاق)، آشفتگی و بالندگی. اگر پنج سال بعد از شروع زندگی جوان‌ها، سری به خانه آنها بزنیم و پای درد دلشان بنشینیم، می‌بینیم شور عشق و عاشقی، جای خود را به خاموشی، جدایی، سردی، قهر و ملالت و یا غوغای نزاع و درگیری داده و بیشتر همسران جوان در حسرت روزگار آشنایی و نامزدی هستند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد كه «انتخاب نامناسب همسر»، مهم‌ترین علت گسستگی و آشفتگی خانواده است. همسرگزینی درست و اصولی، سه شرط دارد: شناخت ملاك‌ها، آگاهی از روش‌ها و مراحل تشخیص و به كار بردن این روش‌ها با دوراندیشی و شكیبایی.
ملاك‌های همسرگزینی
ملاك‌ها از كجا می‌آیند؟ آن هم در روزگاری که هر کس نسخه خود را برای دیگران می پیچد به چیزی باید اعتماد کرد؟ پاسخ این است كه از دو منبع اصلی علم و دین - كه در بیشتر موارد تائیدكننده و تكمیل‌كننده یكدیگرند - می‌توان معیارهای همسرگزینی را استخراج كرد.
در اینجا سه روش را برای تشخیص ملاك‌ها معرفی می کنیم.
1. گفت‌وگوها (گفت‌وگوی دختر و پسر و پدران و مادران آنها) 2. آزمون‌های روان‌شناختی 3. تحقیق از افراد آگاه.
گفت‌وگوها: باید چند جلسه در منزل یكدیگر (بیشتر در خانه دختر ) دیدار و گفتگو صورت گیرد. بحث‌های زیر در گفت‌وگوها سفارش نمی‌شود: مطالب بی‌ارتباط با ازدواج، بیان رازها و خطاهایی كه در گذشته اتفاق افتاده و تكرار نشده و خداوند آنها را پوشانده است، صحبت‌های عاطفی و یا فرستادن پیامك‌های عاشقانه، سوال و كنجكاوی درباره مسائل جنسی.
جوانان باید درباره آینده، شغل، روابط با والدین، استقلال از خانواده‌ها و حساسیت‌های كاری و اجتماعی گفت‌وگو كنند. سهم این بخش در تشخیص حداكثر 30 درصد است.
آزمون‌های روان‌شناختی: یك روانشناس بالینی باتجربه با آزمون‌های شخصیتی (حداقل سه آزمون معتبر) و همگرایی نتایج آنها می‌تواند حدود 20 درصد ملاك‌ها را تشخیص دهد.
تحقیق: تحقیق سهم بیشتری (حدود 50 درصد) دارد. ضروری است درباره خانواده، رفتار، اخلاق، اعتقادات، فعالیت‌ها و روابط اجتماعی فرد موردنظر از حدود هفده سالگی او و از طریق خویشاوندان، معلمان، استادان، دوستان، همكاران و همسایه‌ها با حوصله و دقت اطلاعات لازم را جویا شد. پیشنهاد می‌شود یافته‌های تحقیق، گفت‌وگو و هر نوع تردید و نگرانی در اختیار روانشناس قرار گیرد تا او كه فردی آگاه، باتجربه و بی‌نظر است با تطبیق یافته‌های هر سه منبع (گفت‌وگوها، آزمون‌ها و تحقیقات) به ارزیابی آنها بپردازد.
مراحل تشخیص
مرحله اول: در روش سنتی، یعنی معرفی از طریق آشنایان می‌توان از معرفی‌كنندگان درباره سن، سطح و رشته تحصیلی، وضعیت اجتماعی و اقتصادی و تا اندازه‌ای وضعیت فرهنگی خانواده‌ها پرس‌وجو كرد. این ویژگی‌ها اگر مطابق ملاك‌های مطلوب بودند، به مرحله دوم می‌رسیم.
مرحله دوم: ملاقات دختر و پسر در خانواده دختر. در این مرحله، پسند ظاهر، بررسی بخشی از مسائل خانوادگی و شغلی حاصل می‌شود.
مرحله سوم: گفت‌وگوهای دختر و پسر با هم و با پدران و مادران یكدیگر. در این مرحله و از این طریق بخشی از ملاك‌های دینداری، حسن خلق و هدف‌های شغلی و اجتماعی آینده بدست می‌آید.
مرحله چهارم: انجام تحقیقات و همزمان مشورت خواستن از روانشناس باتجربه.
نکته: در روش آشنایی در دانشگاه و محل كار (ارتباط به قصد ازدواج، آگاه كردن خانواده‌ها و پرهیز از دوستی‌های صمیمانه و تماس‌های نزدیك) بررسی‌های اول و دوم در یك مرحله صورت می‌گیرد.
فرآوری: فاطمه ایمانی
بخش کلوب ازدواج تبیان
برگرفته از بیداری، سلامت ایران
