حوصله ندارم
بعضی وقتها می شه که حوصله ندارم. اما باید یه کاری بکنم که از این حالت بیرون بیایم. وقتی حوصله ندارم، نمی گذارم دیگران به کارشان برسند. صدای خواهرم را در می آورم. اسباب بازی هایم را به هم می ریزم. بعضی وقت ها با ماشین به مسافرت می رویم. توی راه نمی توانم هیچ کاری بکنم. به همین خاطر پشت سر هم می پرسم: «کی می رسیم؟» آن وقت حوصله ام سر می رود.
وقتی مهمان داریم که بچه ی کوچکی ندارند تا با من بازی کند، حوصله ام سر می رود. چون بزرگ تر ها مرا یادشان می رود و فقط در مورد خودشان حرف می زنند و من بی حوصله می شوم.
البته بعضی وقت ها هم حوصله ی دیگران از کارهای من سر می رود. مثلا وقتی که چیزی می خواهم و پشت سر هم حرفم را تکرار می کنم. یا وقتی که از من می خواهند کاری بکنم و من گوش نمی دهم.
اما وقتی حوصله ام سر می رود، سعی می کنم که خودم را با یک بازی سرگرم کنم، یا کتاب بخوانم. بعضی وقت ها هم اگر یک همبازی آن دور و بر ها پیدا کنم، حوصله ام سر نمی رود.
اگر کارهای عقب افتاده ام را انجام دهم، مثلا اگر اسباب بازی هایم را مرتب کنم، حوصله ام سر نمی رود. بعضی وقت ها که بی حوصله ام، سعی می کنم به مامانم کمک کنم که کارهای خانه را انجام دهد.
مهدیه زمردکار
بخش کودک و نوجوان تبیان
مطالب مرتبط:
