تبیان، دستیار زندگی
از آن جا كه شیر فاطمه زهرا علیها السلام به جهت بیمارى خشك شده بود، حسین علیه السلام را نزد رسول اكرم صلى الله علیه و آله و سلم آورده و آن حضرت به مدت چهل روز با گذراندن انگشت مبارك ابهام و گاهى زبان مباركش در دهان فرزند دلبندش و مكیدن او، حسین را سیر می ش
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ولایت عشق و حدیث ولادت

امام حسین (ع)

در سال چهارم هجرت(1)، جامعه نوپاى اسلامى با ولادت امام حسین علیه السلام به وجود یكى از قدسیان الهى زینت یافت .

فاطمه زهرا علیها السلام نوزاد فروزان را در قنداق زرد رنگى نزد سرور آفرینش(2)، پیغمبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم ، آورد و حضرت ضمن رهنمون دخت فروغمندش به استفاده از قنداق سفید، در گوش راست نو رسیده قدسى اذان و گوش چپ اقامه خواند و جبرییل علیه السلام فرود آمد و فرمود:

خداوند متعال ترا سلام رسانده و مى فرماید: از آن جا كه على براى تو چون هارون به موسى است ، نوزاد را حسین كه معادل عربى نام شبیر، فرزند هارون ، است نامگذارى كن .(3)

پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم روز هفتم ولادت ، گوسفندى را عقیقه فرمود و بعد از تراشیدن موى سر معشوق الهى ، به وزن موى او نقره(4) صدقه داد.

از آن جا كه شیر فاطمه زهرا علیها السلام به جهت بیمارى خشك شده بود، حسین علیه السلام را نزد رسول اكرم صلى الله علیه و آله و سلم آورده و آن حضرت به مدت چهل روز با گذراندن انگشت مبارك ابهام و گاهى زبان مباركش در دهان فرزند دلبندش و مكیدن او، حسین را سیر مى نمود و این سبب شد كه گوشت و خون حسین علیه السلام از رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم بروید؛ از اینرو پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود كه حسین از من است و من از حسینم .(5)

از بدو تولد، فرشتگان براى عرض تهنیت از یك سو و تسلیت از سوى دیگر به محضر رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرود مى آمدند.(6)

بارالها! بى گمان محمد، بنده و پیامبر تست ؛ این دو پاك ترین و برترین خاندان و ذریه من هستند؛ جبرییل براى من خبر كشته و خوار شدن فرزندم ، حسین ، را بیان كرد. پروردگارا! شهادت او را مبارك گردان و او را سرور و سالار شهیدان قرار ده ؛ بارالها! قاتل و خوار كننده او را عاقبت به خیر مگردان

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلم در یكى از سفرهاى خود، در بین راه ایستاد و آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون ) را تلاوت فرمود و اشك ریخت و یاران حضرت از سبب گریه پرسیدند و حضرت فرمود:

جبرییل مرا از كربلا، كنار فرات كه فرزندم حسین را آنجا مى كشند، خبر داد؛ گویا جایى را كه به زمین مى افتد و دفن مى شود، مى بینم .

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم پس از برگشت از سفر، بالاى منبر رفت و بعد از سخنرانى ، دست راست بر سر حسن علیه السلام و دست چپ بر سر حسین علیه السلام نهاد و سر به آسمان بلند كرد و فرمود:

بارالها! بى گمان محمد، بنده و پیامبر تست ؛ این دو پاك ترین و برترین خاندان و ذریه من هستند؛ جبرییل براى من خبر كشته و خوار شدن فرزندم ، حسین ، را بیان كرد. پروردگارا! شهادت او را مبارك گردان و او را سرور و سالار شهیدان قرار ده ؛ بارالها! قاتل و خوار كننده او را عاقبت به خیر مگردان .

در اینجا مردم در مسجد ناله سر دادند و پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:

آیا براى او گریه كرده و یاریش نمى كنید!(7)

حدیث ولادت عشق

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در این راستا فرمود:

هنگام ولادت حسین در شب جمعه ، جهت بزرگداشت او، خداوند متعال دستور داد تا فرشتگان ماءمور جهنم آتش آنرا بر اهل جهنم خاموش ‍ كنند و فرشتگان بهشتى بهشت را بیارایند و حورالعین خود را زینت داده و به دیدار هم روند و دیگر فرشتگان تسبیح و حمد و سپاس خداى را در صف هاى بهم پیوسته بپا دارند و جبرییل جهت تهنیت و شادباش گفتن به محضر پیامبر اكرم در هزار گروه كه هر گروهى یك میلیون فرشته است ، فرود آید و به محمد صلى الله علیه و آله و سلم بگوید:

من او را حسین نام نهادم . او را شرورترین شخص زمان او، كه سوار بر بدترین چهارپاست به قتل مى رساند؛ واى بر قاتل حسین و پیشواى او كه دستور قتل را صادر نمود؛ من از كشنده حسین بیزار و او نیز از من بیزار است ؛ زیرا در روز قیامت جرمى بالاتر از قتل حسین نیست كه با مشركان در آتش جهنم خواهد شد؛ آتش دوزخ به قاتل حسین مشتاق تر از بهشت به بهشتیان است .

امام حسین (ع)

جبرییل را هنگام هبوط، یكى از فرشتگان الهى (8)دید و پرسید:

امشب چه شده ؟ آیا قیامت اهل دنیا به پا شده است ؟

جبرییل فرمود:

براى محمد فرزندى به دنیا آمده كه خداوند متعال مرا جهت اظهار تهنیت به محضرش ، فرستاد.

آن فرشته گفت :

اى جبرییل ! قسم به آفریننده مان ، وقتى به حضور محمد شرفیاب شدى ، اسلام مرا به او برسان و از قول من به او بگو كه بحق كودك نو رسیده ات ، از پروردگارت بخواه تا از من خشنود شده و بالها و مقام و منزلت مرا در بین فرشتگان به من باز گرداند.

پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم كه ضمن دریافت تهنیت و تحیت الهى از جبرییل ، از شهادت حسین علیه السلام آگاهى یافته بود، فرمود:

قاتل حسین از امت من نیست ؛ و من و خداوند متعال از ایشان بیزار هستیم .

و به دنبال این ، حضرت نزد فاطمه زهراء علیها السلام آمد و خبر شهادت ریحانه خود را به دخت گرانقدرش داد و زهراء علیها السلام اشك ریخت و فرمود:

اى كاش او را به دنیا نیاورده بودم .(9)

در اینحال رسول اكرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:

امامان بعد از حسین ، از وى آفریده خواهند شد.

حضرت نام یك یك ایشان را تا امام زمان ، مهدى عج الله تالى فرجه الشریف ، اظهار فرمود و گفت :

عیسى بن مریم پشت سر او نماز خواهد خواند.

در این لحظه ، فاطمه علیها السلام را آرامش فرا گرفت و سپس جبرییل تقاضا و درخواست آن فرشته را بیان فرمود و رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم حسین را به آغوش گرفت و به آسمان اشاره كرد و فرمود:

بارالها! به حق این مولود بر تو بلكه به حق تو بر این مولود و بر جدش ، محمد، و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب ، اگر حسین ، فرزند على و فاطمه ، را نزد تو قدر و منزلتى است ، از درداییل خشنود شود و بال ها و مقام و منزلتش را براى او برگردان .(10)

روایت گهواره

امام حسین (ع)

خداوند متعال ولایت امیرالمؤمنین على علیه السلام را براى فرشتگان اظهار نمود و همه ملائكه جز فطرس آنرا پذیرفتند و از اینرو خداوند متعال بال او را شكست . هنگام ولادت امام حسین علیه السلام ، وقتى جبرییل جهت عرض تهنیت و شادباش به محضر رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مى آمد، فطرس به او گفت :

مرا نزد محمد ببر و حاجت مرا به او بگو تا برایم دعا كند.

وقتى جبرییل براى رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم حاجت فطرس را اظهار نمود، حضرت ، ولایت على علیه السلام را به او عرضه كرد و بعد از پذیرفتن او، پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:

شاءنك بالمهد فتمسح به و تمرغ فیه .

بر تو یاد آن گهواره ؛ خود را به آن بچسبان و او را در بر گیر.

فطرس خود را در حالیكه رسول اكرم صلى الله علیه و آله و سلم براى او دعا مى كرد، به گهواره چسباند و خداوند متعال توبه اش را پذیرفت و بعد از بهبودیش به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم گفت :

در قبال این لطف و مرحمت ، زیارت و سلام و درود هر كسى را براى امام حسین علیه السلام ، به وى ابلاغ مى كنم .(11)

الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا.(12)

حسن و حسین در همه احوال امام و پیشوایند؛ چه بایستند و چه بنشینند.

پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم

پی نوشت ها:

1. در رابطه با تاریخ ولادت امام حسین علیه السلام بیش از هشت قول وجود دارد؛ برخى چون شیخ طوسى رحمه الله در تهذیب و شهید رحمه الله در دروس و كلینى رحمه الله در اصول كافى سال سوم ، آخر ربیع الاول و بعضى چون مفید رحمه الله در ارشاد و سید بن طاووس رحمه الله در لهوف و ابن صباغ مالكى در الفصول المهمه سال چهارم ، سوم شعبان مى دانند؛ كسانى كه خواستار تحقیق در این زمینه هستند به مصادر این آراء در كتاب الصحیح عاملى 5/60 مراجعه كنند.

2. برخى روایات دارد كه اسماء، حسین علیه السلام را نزد پیامبر اكرم صلى الله علیه و آله و سلم آورد؛ بحار الانوار 43/238.

3. بحار الانوار 43/241 و 238.

4. در برخى روایات طلا نقل شده است . احقاق الحق 11/264 - 260 و كشف الغمه 2/171 و نفس ‍ المهموم شعرانى رحمه الله /6 و چاپ ذوى القربى /21 و بحار الانوار 43/243.

5. مناقب ابن شهر آشوب 4/50 و تفسیر الصافى ذیل آیه 16 سوره احقاف و تفسیر البرهان 4/172 ذیل همان آیه .

6. لهوف سید بن طاووس ص 17.

7. اللهوف /18.

8.نام این فرشته بنابر نقل احقاق الحق 11/286 و بحار الانوار 43/248 درداییل نقل كرده اند.

9.آیه شریفه 15 سوره احقاف در این باره است كه مى فرماید:

و وصینا الانسان بوالدیه احسانا حملته امه كرها و وضعته كرها و حمله و فصاله ثلاثون شهرا... .

10. احقاق الحق 11/286 - 284 و بحار الانوار 43/248 - 245.

11. بحار الانوار 101/367.

12.بحار الانوار 43/291 و 44/2.

بخش سیره‌ و‌ عترت تبیان


منبع: جلوه عشق؛ قصه هاى زندگى امام حسین علیه السلام؛ محمد حسین مهر آیین

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.