از پیامبر گرامی اسلام روایت است که هر کس سوره اسراء را قرائت کند ، هنگامی که به آیه ای برسد که سخن از والدین به میان آورده به اشد قلبش دارای رأفت و محبت نسبت به والدین شده در بهشت پاداشی بسیار به او داده خواهد شد.
در سوره لقمان نیز خداوند به مودّت (پیوند قلبی) با پدر و مادر مشرک امر نکرده است. به همین خاطر لزوم احترام به آنان را با عبارتی دیگر یعنی: (مَعْرُوفاً) بیان کرده است
او اصرار داشت که به خدای بزرگ ایمان نیاورد (إِنَّهُ کانَ لا یُۆْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ) و نیز مردم را به اطعام مستمندان تشویق نمی کرد (وَ لا یَحُضُّ عَلی طَعامِ الْمِسْکِینِ).
برای داشتن یک زندگی روزمره و عادی، ضرورتی به مکالمه در نیمه شب وجود ندارد،آن هم در شب های ماه رمضان که شبهایی استثنائی هستند،شب های بینظیری که همانند آنها در هیچ ماهی از سال وجود ندارد.
قیامت یک روز بسیار طولانی است، و انسان از مواقف و گذرگاه های متعدّدی باید بگذرد، و در هر صحنه و موقفی باید مدّتی بایستد، طبق بعضی از روایات، این مواقف پنجاه موقف است، در بعضی از این مواقف مطلقاً سۆالی نمی شود، بلکه (رنگ رخساره خبر می دهد از سرّ درون)
قرآن کریم گروهی از انسانها را نابینا و مرده می نامد، چرا همان گونه که چشم برای دیدن اشیا است، دل هم برای درک حقیقت است و اگر انسان حقیقت را درک نکند کور است و فقط مرده ای است که در بین زنده ها حرکت می کند.
اصل نجوا اگر در میان مؤمنان باشد؛ سوء ظنی بر نیانگیزد و تولید نگرانی نکند و محتوای آن توصیه به نیکیها و خوبیها به اشد مجاز است؛ ولی هر گاه از کسانی همچون یهود و منافقان سر زند که هدفشان آزار مؤمنان است؛ نفس این عمل زشت و حرام است
خداوند متعال اراده کرده است که کلیه امکانات و وسایل ضروری زندگی و بقا را در اختیار انسان و حیوان قرار دهد، از این رو علاوه بر انگیزهها و انفعالها، آنها را به وسایلی مجهز کرد.
در آیه 29 سوره نجم دستوری وجود دارد مبنی بر دوری کردن از افرادی با این دو ویژگی: روگردانی از یاد خدا (مَن تَولّیَ عَن ذِکْرِنَا) و دنیاخواهی صِرف (لَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَوةَ الدُّنْیَا).
در روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است: هر فردی که چهل ساله شود و خیرش بر شرش غالب نگردد شیطان بین دو چشمش را می بوسد و می گوید: این چهره دیگر رستگار نمى شود
کرسی در آیه «وَسِعَ كُرْسِیُّهُ السَّمواتِ وَ الأَرْضِ» یا به منطقه قلمرو حکومت الهی یعنی آسمانها و زمین دلالت می کند، و یا بر منطقه نفوذ علم الهی یعنی جمیع آسمانها و زمین.
آیه 145 سوره صافات درباره حضرت یونس می فرماید: «ما او را در حالى كه مریض بود به ساحل افكندیم» امّا در آیه 49 سوره قلم، می فرماید: «از شكم ماهى بیرون نیافكندیم» آیا این دو آیه نشانهء تناقض گویی قرآن نیست؟
وقتی گفته می شود صلاح حال مردم در اندازه ارزاقشان دخالت دارد این سوال به ذهن می آید که آیا این قانون با طغیانى كه در بعضى ثروتمندان مشاهده مى كنیم و مى بینیم كه روز به روز ثروتمندتر مى شوند منافات ندارد؟