آیت الله بهجت و پند های عرفانی
۱) هم جنسي و هم شکلي و اختلاط با کفار، تسلط و حکومت آنها را بر مسلمانان آسانتر مي سازد. [در محضر بهجت: ۱/۳۲]
۲) اگر بي تفاوت باشيم و براي رفع گرفتاريها و بلاهايي که اهل ايمان بدان مبتلا هستند دعا نکنيم، آن بلاها به ما هم نزديک خواهد بود.[همان: ۱/۹۷]
۳) ائمه ما (عليهم السلام) دعاها را در اختيار ما گذاشته اند تا ما را غرق در نور ببينند. [همان: ۱/۱۸۹]
۴-اگر بخواهيم محيط خانه گرم و باصفا و صميمي باشد، فقط بايد صبر و استقامت و گذشت و چشم پوشي و رأفت را پيشه خود کنيم تا محيط خانه گرم و نوراني باشد. [همان ۱/۳۰۰]
۵-ما بايد باب توجيه خطا و اشتباه را به روي خود ببنديم و براي هر خطا، زبان به استغفار بگشاييم و اگر قابل جبران باشد، جبران کنيم. [همان]
۶-خدا نکند حرام در نزد انسان زينت داده شود! اين يک بيماري قلبي است که انسان به آن مبتلا مي شود، و با وجود راههاي حلال که نيازش را برآورده مي کند، خود را به حرام گرفتار مي نمايد! [همان: ۱/۲۹۸]
۷-واي بر ما اگر در خصوص خوردنيها و نوشيدنيها از حرام اجتناب نکنيم! زيرا همين غذاها است که منشأ علم و ايمان و يا کفر ما مي شود! [همان: ۱/۳۳۷]
۸-اگر مي خواهيد از ناحيه دعا به جايي برسيد، زبان حالتان اين باشد: تسليم خدا هستيم، هر چه بخواهد بکند، بنا داريم عمل به وظيفه بندگي کنيم. [همان: ۱/۳۴۱]
۹- در اين مطلب جاي شک نيست که اگر انسان بدان موفق باشد، براي او کافي است و تمام مطالب و نتايج رياضات شاقه و دشوار را دارد! و آن مطلب اين است که: انسان خود را در محضر خدا ببيند و خدا را در همه احوال، مطلع از خود و در همه جا حاضر و بر همه کارها و احوال خود، ناظر بداند. [همان: ۱/۳۵۴]
۱۰-براي اداره تمام جهان کافي است که انسان، عاقل و مؤمن و متدين باشد. ديانت و عقل، براي اداره کره زمين کفايت مي کند [همان:۲/۴۳]
۱۱-عبارت: (واجعل قلبي بحبک متيماً: و دل مرا سرگشته و ديوانه عشق و محبت خود قرار ده.) نفي موضوع خودبيني است و اين که پروانه بشود و به نور رسد و نور شود. از خدا بخواهيم با جذبات او از خود فارغ شويم و بي خود گرديم تا نفهميم و خود را در برابر عظمتش گم کنيم. [همان: ۲/۱۲۱]
۱۲-راستگويي، در ديدن رؤياي صادقه و صفاي روح خيلي مؤثر است. [همان: ۲/۱۵۸]
۱۳-باب رسيدن به کمالات و لقاءالله مفتوح است. حيف نيست اين مراحل را که از راه بندگي حاصل مي شود، نداشته و از آنها محروم باشيم؟![همان: ۲/۱۹۰]
۱۴) خوردن غذاي شبهه ناک و نيز غذاي کسي که از حرام پرهيز ندارد، هر چند جايز است؛ ولي انسان را مريض و از عبادات محروم مي کند و يا سبب سلب توفيق مي شود. [همان: ۲/۲۴۶]
۱۵) موجبات خواطر و غفلت و نسيان از ياد و ذکر حضرت حق را خود ما فراهم مي کنيم... در اثر محاسبه و مراقبه، عيب کار آشکار مي گردد. [همان: ۲/۳۶۴]
۱۶) کسي که از معنويات و معرفت خدا بهره مند است، چه حاجت به کيميا دارد؟! چه کيميايي بالاتر از خداشناسي؟![همان: ۲/۳۵۹]
۱۷) انسان هر راهي را بدون تقيد و پايبندي به قرآن و سنت برود، روز به روز تنزل مي کند. [همان: ۲/۳۶۱]
۱۸) انسان بايد هر روز موضع خود را مشخص کند که آيا اهل حق است و يا باطل و پيرو آن. [همان: ۲/۳۶۲]
۱۹) خدا کند شغل نافع به حال خود را تشخيص دهيم و تثبيت در آن پيدا کنيم و در آن ثابت قدم باشيم، و هر روز فکر تازه اي در سر نداشته باشيم و هر لحظه به رنگي نباشيم! [همان: ۲/۳۹۵]
۲۰) به فکر خود باشيم، خود را اصلاح کنيم. اگر به خود نرسيديم و خود را اصلاح نکرديم، نمي توانيم ديگران را اصلاح کنيم. [همان: ۲/۴۲۷]
۲۱) بايد هر کسي در شبانه روز، مقداري از وقت خود را صرف تحصيل علوم دينيه کند، ولو به فرض، يک ساعت در شبانه روز. [فيضي از وراي سکوت: ۱۵۶]
۲۲) ابتلائات براي اين است که يقين پيدا کنيم. [نکته هاي ناب: ۷۵]
۲۳) کسي که بداند در مرآي و مسمع خدا است، نمي تواند گناه کند. تمام انحرافات ما از اين است که خدا را ناظر و شاهد نمي بينيم.[همان]
۲۴) ما بايد با احاديث سر و کار داشته و آنها را مطالعه کنيم؛ چرا که شفا در اينها است. [همان: ۹۱]
۲۵) هر روز، يک روايت از کتاب (جهاد النفس) وسائل الشيعه را مطالعه کنيد. در واضحاتش بيشتر فکر کنيد. بعد اين را در خودتان مي بينيد که سر يک سال، عوض شده ايد! [همان: ۱۴۳]
۲۶) بعضي گمان مي کنند که ما از ترک معصيت عبور کرده ايم؛ غافلند از اين که معصيت، اختصاص به کبائر معروفه ندارد، بلکه اصرار بر صغائر هم، کبيره است. [به سوي محبوب: ۳۴]
۲۷) هيچ ذکري بالاتر از ذکر عملي نيست. هيچ ذکر عملي، بالاتر از ترک معصيت در اعتقاديات و عمليات نيست. [همان: ۴۰]
۲۸) بايد بدانيم علاج ما، اصلاح نفس است در همه مراحل، و از اين مستغني نخواهيم بود و بدون اين، کار ما تمام نخواهد شد. [همان: ۱۰۴]
۲۹) خدا مي داند يک صلواتي را که انسان بفرستد و براي ميتي هديه کند، چه معنويتي، چه صورتي، چه واقعيتي براي همين يک صلوات است! [همان: ۱۱۴]
۳۰) انسان بايد دائم الذکر باشد! زيرا کسي که دائم الذکر باشد، همواره خود را در محضر خدا مي بيند و پيوسته با خدا سخن مي گويد. [برگي از دفتر آفتاب: ۱۴۴]
۳۱) اگر جلوي خود را در ارتکاب معاصي نگيريم، حالمان به انکار و تکذيب و استهزا به آيات الهي، و يا به جايي مي رسد که از رحمت خدا نااميد مي شويم! [در محضر بهجت:۱/۱۹۳]
۳۲) التزام به سنخ دعاهاي اهل بيت (عليهم السلام) اولين مرتبه اش، مجالست و مؤانست با آنها است. [همان: ۱/۲۴۶]
۳۳) در تعبديات، کوه کندن از ما نخواسته اند، سخت ترينش نماز شب خواندن است که در حقيقت، تغيير وقت خواب است نه اصل بي خوابي، بلکه نيم ساعت زودتر بخواب، تا نيم ساعت زودتر بيدار شوي! [همان: ۲/۱۷۰]
۳۴) در قضيه حضرت يوسف (عليه السلام) آمده است: (اخرج عليهن: بر آنان بيرون آي.) فقط يک ديدار بود، و پس از ديدن جمال حضرت يوسف... دستها را قطع کردند و بي اختيار شدند!... پس اهل شهود که کشف آنها به مراتب قوي تر است، چگونه با مشاهده جمال و کمال مطلق، به هر چه غير او است پشت پا نزنند؟! [همان: ۲/۱۷۶]
۳۵) بوده اند کساني که اگر معصيت يا خلافي از آنها صادر مي شد يا غذاي ناپاکي مي خوردند، متوجه مي شدند و مي گفتند: تاريک شديم، حجابي حاصل شد. [همان:۲/۴۲۶]
۳۶)ترک معصيت، حاصل نمي شود به طوري که ملکه شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و ياد خدا در هر حال و زمان و مکان و در ميان مردم و در خلوت. [به سوي محبوب:۲۳]
۳۷) مواعظ عمليه، بالاتر و مؤثرتر از مواعظ قوليه است! [همان: ۳۳]
۳۸) از خدا مي خواهيم که عيدي ما را در اعياد شريفه اسلام و ايمان، موفقيت به عزم راسخ ثابت دايم بر ترک معصيت قرار بدهد، که مفتاح سعادت دنيويه و اخرويه است! [همان: ۳۵]
۳۹) هر که عمل کرد به معلومات خودش، خداوند مجهولات او را معلوم مي فرمايد! [همان:۴۶]
۴۰) نماز شب، مفتاح توفيقات است [کليد موفقيتها است]. [ همان: ۷۹]
۴۱) وقتي که روح انسان به عالم ديگر رفت، مي فهمد اين همه تشريفات در دنيا لازم نبود. [در محضر بهجت: ۲/۴۰۵]
۴۲) ما بايد در اعتقادات و اعمال، چه عمل شخصي مان و يا عمل نوعي و اجتماعي مان و در عبادتمان، از تحصيل رضايت خدا، لحظه اي غافل نشويم و مسامحه نکنيم که اگر مسامحه بکنيم، در همان آن، خاسر و زيانکار شده ايم! [فيضي از وراي سکوت:۵۳]
۴۳) مدام به قرآن نگاه کردن، دواي درد چشم است. [در محضر بهجت: ۲/۲۸۰]
۴۴) اگر از قرآن استفاده نمي کنيم، براي آن است که يقين ما ضعيف است. [همان: ۲/۲۸۰]
۴۵) ملائکه، صداي ما را ضبط مي کنند، هم از گفتار ما، هم از اصل و نيت گفتار ما که به داعي الهي صادر شده است، يا نفساني و شيطاني، عکسبرداري مي کنند. [همان: ۲/۱۰۰]
۴۶) نسبت اين دنيا و عالم آخرت، مثل شکم مادر و عالم رحم با اين عالم است (والموت ولاده الروح: مرگ، تولد روح است.) [همان: ۲/۲۳۵]
