اصولی برای زندگی زناشویی
برای داشتن پیوند زناشویی مستحکم ، عوامل زیادی لازم است . در حقیقت تربیت هر کدام از زوجین وحتی نحوه ی گذراندن کودکی شان تا معیار های ازدواج و آموختن مهارت های زندگی در سعادت یک پیوند نقش دارد. ما در این مقاله پنج اصل مهم را برای تان بازگو می کنیم که رعایت آن می تواند در حفظ زندگی زناشویی تان بسیار موثر باشد.
هر انسانی بنا به اقتضای زیستی در دوران جوانی از نظر جسمی آماده ازدواج می‌شود یا بهتر است بگوییم نیاز به ازدواج را احساس می‌كند. این نیاز به بعد روانی آدمی نیز تسری می‌یابد و اجتناب‌ناپذیر است.
با این حال آمادگی واقعی برای ازدواج و تشكیل زندگی مشترك حداقل در دنیای امروز ملزومات دیگری دارد كه آن را از نیاز درونی و توانایی مالی فراتر می‌برد. این ملزومات برخلاف جهیزیه، وسایل زندگی، تامین مسكن و ... با پول به دست نمی‌آید و اگر كار كرد آن را ایجاد یك پیوند زناشویی موفق و حفظ كیان خانواده بدانیم بیش از هر چیز به آموزش و آگاهی نیاز دارد.
زندگی زناشویی اصولی دارد كه عدم آگاهی نسبت به آنها و بالطبع رعایت نكردن‌شان همانا و لرزه افتادن بر بنیان خانواده همان! این اصول هنگامی كه با زندگی هر زوجی مطابقت داده شود مصادیق بسیار متنوعی را شامل می‌شود و هزار شاخه می‌گردد. با این حال اصول همواره اصول هستند و الگویی كه می‌توان سرلوحه بینش و رفتار قرار گیرد.
تعهدپذیری
در خانه پدری ممكن است دخترانی دست به سیاه و سفید نزنند و پسران از آزادی دوران مجردی لذت ببرند و به آن عادت كنند. بالطبع خانه بخت شرایط دیگری دارد و ساختن اركان یك زندگی مشترك و یك خانواده نوپا، زحمت و مسوولیت‌پذیری می‌طلبد. آنان كه هرگز حاضر نیستند از زندگی مجردی و شوون آزادانه آن دست بشویند بهتر است دست به هیچ اقدامی نزنند و خود و دیگران را از رنج مضاعف برهانند!
آنان كه هرگز حاضر نیستند از زندگی مجردی و شوون آزادانه آن دست بشویند بهتر است دست به هیچ اقدامی نزنند و خود و دیگران را از رنج مضاعف برهانند!
تغییر
كسانی كه «همان آدم قبلی» هستند و می‌خواهند همان نیز بمانند در زندگی مشترك شكست می‌خورند. حداقل این است كه یك طرف باید قربانی زناشویی شود كه در هر صورت نمی‌توان به موفقیت زندگی مشترك و بالندگی آن امیدوار بود. زندگی مشترك از آغاز شرایط جدیدی دارد كه با تولد و رشد فرزندان مدام تغییر خواهد كرد و پا نهادن در آن تغییر سازنده در شخصیت و خلقیات طرفین را می‌طلبد.انعطاف پذیری زیر بنای لازم برای هر پیوند ماندگاری است.
پذیرش
اگرچه طلاق ممنوع نیست، اما با توجه به پیامدهای مخرب آن بهتر است ازدواج را راهی بی‌بازگشت دانست. پس فردی كه زندگی مشترك را می‌پذیرد و طرف مقابل را برای پیوند زناشویی انتخاب می‌كند باید نسبت به شرایط زندگی جدید و خصوصیات همسرش پذیرش داشته باشد. تلاش برای تغییر دادن طرف مقابل یا تردید درباره درستی انتخاب همواره مخرب است.به جای تغییر فرد یا شرایط باید بر آن تاثیر گذاشت. برای مثال اگر مردی فلان ویژگی یا رفتار همسرش را دوست ندارد باید آن را بپذیرد یا در صورت امكان برای تاثیر مثبت روی آن تلاش كند. «من نمی‌توانم بپذیرم» تكیه‌كلام پرمصرف مشاجرات خانوادگی است.
فردی كه زندگی مشترك را می‌پذیرد و طرف مقابل را برای پیوند زناشویی انتخاب می‌كند باید نسبت به شرایط زندگی جدید و خصوصیات همسرش پذیرش داشته باشد.
مدارا
از قدیم گفته‌اند زندگی مشترك 5 سال اولش سخت است. این تجربه كسانی است كه یك عمر كنار هم زیسته و با خوبی‌ها و بدی‌ها ساخته‌اند، اما بارشان را از روی شاخه نینداخته‌اند. اما این توصیه برای جوان‌ترها دشوار و شاید هم مضحك به نظر برسد.
آنان با ازدواج به دنبال آسایش و لذت هستند و سختی‌های اجتناب‌ناپذیر را برنمی‌تابند. مدارا بخشی از حیات انسانی است و در همه شوون زندگی اجتماعی، شغلی، معیشتی، سكونت و ... تجلی می‌یابد و ضروری جلوه می‌دهد. زندگی زناشویی نیز از این قاعده مستثناء نیست و شاید برای بسیاری از زندگی‌های مشترك نه آخرین، بلكه اولین اصل و پایه و مایه قوام خانواده باشد.
بخش خانواده ایرانی تبیان
منبع : چهاردیواری
مقالات مرتبط :
