علی برتر است یا پیامبران گذشته؟
عبداللََّه بن ولید سمّان می‌گوید: امام باقر علیه السّلام از من پرسید: ای عبد اللََّه! در باره علی و موسی و عیسی علیه السّلام چه می‌گویی؟ گفتم: در باره آنان چه میتوانم بگویم؟ فرمود: او به خدا سوگند! از آن دو اعلم بود. سپس فرمود: مگر شما نمی‌گویید آنچه را که پیامبر اسلام صلّی اللََّه علیه و آله دارد علی علیه السّلام هم دارد؟
گفتم: آری، ولی مردم انکار می‌کنند.
فرمود: با این فرمایش خداوند به موسی علیه السّلام با آنان مباحثه کن که می‌فرماید:
وَ کَتَبْنََا لَهُ فِی الْأَلْوََاحِ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ [1]
در این آیه خداوند به ما فهمانده است که همه چیز را برای او ننوشته است. (کلمه"من" در اصطلاح اهل نحو زبان عربی، دلالت بر "بعض" از چیزی می‌کند)
و به عیسی علیه السّلام فرموده است:وَ لِأُبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ [2]و اینجا هم به ما فهمانده که تمام چیزها را برای عیسی علیه السّلام بیان نکرده است.
و به محمّد صلّی اللََّه علیه و آله فرموده است: وَ جِئْنََا بِکَ شَهِیداً عَلیََ هََؤُلََاءِ وَ نَزَّلْنََا عَلَیْکَ الْکِتََابَ تِبْیََاناً لِکُلِّ شَیْءٍ [3].
و فرمود در باره آیه: قُلْ کَفیََ بِاللََّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتََابِ [4]
پرسیده شد، فرمود: به خدا سوگند! ما را قصد کرده است و علی، نخستین ما و افضل ما و بهترین ما بعد از پیامبر صلّی اللََّه علیه و آله میباشد.
وقتی که همه را خارج نمودم فرمود: دهانت را در دهان من بگذار و بپرس از آنچه تا روز قیامت از فتنه ها واقع میشود به تو خبر خواهم داد. علی علیه السّلام می‌فرماید: این کار را کردم. از آنچه تا روز قیامت رخ میداد به من خبر داد. پس هیچ فتنه‌ای نیست که واقع شود و من اهل حق را از اهل ضلالت تشخیص ندهم
باز فرمود: آن علمی که خداوند برای آدم فرستاده است به همان حال نزد ماست و از میان ما عالمی از دنیا نمیرود مگر اینکه کسی را که علم او را بداند، جانشین خویش بگذارد و علم همین طور به ارث میرسد [5]پس وقتی که این گونه شد، هر حدیثی که یاران ما روایت می‌کنند و بزرگان ما در معجزاتشان و نشانه‌هایشان می‌نویسند، محال نیست که خدا آن را برای تأیید آنها انجام دهد و لطفی باشد برای خلق چون آنها طرح نمیشوند و مورد قبول واقع میشوند. و من کسی را که این کتاب را مشاهده می‌کند سفارش می‌کنم که با نظر انصاف به آن نظر کند و اختلاف ننماید تا اینکه شمشیر از غلاف بیرون نیاید.
علی (علیه‌السلام) و تشخیص اهل حق و باطل
همچنین قطب راوندی به اسنادش از علی بن ابی طالب علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: رسول خدا صلّی اللََّه علیه و آله به من دستور داد وقتی که آن حضرت وفات کرد، هفت مشک آب از «چاه غرس» [6]بیاورم و با آن او را غسل دهم و هنگامی که او را غسل دادم و فارغ شدم هر کس را که در خانه بود بیرون کردم. وقتی که همه را خارج نمودم فرمود: دهانت را در دهان من بگذار و بپرس از آنچه تا روز قیامت از فتنه ها واقع میشود به تو خبر خواهم داد.
علی علیه السّلام می‌فرماید: این کار را کردم. از آنچه تا روز قیامت رخ میداد به من خبر داد. پس هیچ فتنه‌ای نیست که واقع شود و من اهل حق را از اهل ضلالت تشخیص ندهم.
پی‌نوشت‌ها:
( 1) یعنی: «برای موسی در لوحها از هر چیز نوشتیم »، (سوره اعراف، آیه 145).
( 2) یعنی: «برای تو بعضی چیزهایی که در آن اختلاف دارید بیان می‌کنم »، (سوره زخرف، آیه 63).
( 3) یعنی: «تو را شاهد برای اینها آوردیم و کتابی را برای تو فرو فرستادیم که بیان‌کننده همه چیز است »، (سوره نحل، آیه 89).
( 4) یعنی: «بگو خداوند کفایت می‌کند اینکه میان خود و آنان شاهد باشی و میان کسی که علم کتاب نزد اوست» (سوره رعد، آیه 43).
( 5) بحار الانوار: 26/ 198، حدیث 10.
( 6) «چاه غرس» در قبا میباشد (معجم البلدان، 4/ 193).
بخش اعتقادات تبیان
منبع: جلوه‌های اعجاز معصومین علیهم‌السلام، غلام حسن محرمی
