امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در قرآن
قسمت پایانی
در نوشتار گذشته، پاره ای از آیات مهدوی و وجوه دلالت این آیات بر امامت حضرت ولی عصر(عج الله تعالی فرجه الشریف)را بر شمردیم، در مقال حاضر به تبیین آیات دیگری مهدوی خواهیم پرداخت.
آیه دوازدهم
«أَ فَغَیْرَ دینِ اللّهِ یَبْغُونَ وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ طَوْعًا وَ کَرْهًا وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُونَ»؛ « آیا آن‌ها غیر از آیین خدا می‌طلبند؟ (آیین او همین اسلام است؛) و تمام کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند، از روی اختیار یا از روی اجبار، در برابرِ (فرمان) او تسلیمند، و همه به سوی او بازگردانده می‌شوند».1
در حدیثی از امام فاقر علیه السلام آمده است که حضرت فرمود: «وقتی قائم به پا خیزد، روی زمین هیچ آبادی باقی نمی‌ماند، مگر اینکه در آن گواهی دادن به اینکه هیچ معبود حقی جز الله نیست و اینکه محمد فرستاده خداست، بانگ زده شود و این است معنی فرموده خدای تعالی: آیا آن‌ها غیر از آیین خدا می‌طلبند؟ (آیین او همین اسلام است؛) و تمام کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند، از روی اختیار یا از روی اجبار، در برابرِ (فرمان) او تسلیمند، و همه به سوی او بازگردانده می‌شوند».2
آیه سیزدهم
«یَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِها وَ الَّذینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ یَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ»؛ «آنان که به آن ساعت ایمان ندارند، [از روی تمسخر] تقاضای تعجیل در ظهور آن می‌کنند، ولی آنان که ایمان دارند از آن روز سخت ترسانند و می‌دانند که آن روز بر حق است».3
در روایتی آمده است که مفضل بن عمر می‌گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود: از مفضل اهل عراق این آیه را چگونه می‌خوانند؟ عرضه داشتم: ای آقای من کدام آیه را؟ فرمود: این قول خدای تعالی: آنان که به آن ساعت ایمان ندارند، [از روی تمسخر] تقاضای تعجیل در ظهور آن می‌کنند، ولی آنان که ایمان دارند از آن روز سخت ترسانند و می‌دانند که آن روز بر حق است. عرض کردم: ای آقای من این طور می‌خوانند و آیه را خواندم. حضرت فرمود: وای برتو! می‌دانی که معنی این چیست؟ عرض کردم: خدا و رسول و فرزند او بهتر می‌دانند.
امام فرمود: «به خدا سوگند جز قیام قائم نیست. پس چگونه کسی که به آن ایمان ندارد، عجله می‌کند. به خدا سوگند جز مؤمنان نسبت به آن عجله نکنند، ولی این را از روی حسد نسبت به شما، تحریف کردند؛ پس این را بدانی مفضل».4
آنان که به آن ساعت ایمان ندارند، [از روی تمسخر] تقاضای تعجیل در ظهور آن می‌کنند، ولی آنان که ایمان دارند از آن روز سخت ترسانند و می‌دانند که آن روز بر حق است
آیه چهاردهم
«وَ کَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْیَةٍ کانَتْ ظالِمَةً وَ أَنْشَأْنا بَعْدَها قَوْمًا آخَرینَ * فَلَمّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها یَرْکُضُونَ * لا تَرْکُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلی ما أُتْرِفْتُمْ فیهِ وَ مَساکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْئَلُونَ * قالُوا یا وَیْلَنا إِنّا کُنّا ظالِمینَ * فَما زالَتْ تِلْکَ دَعْواهُمْ حَتّی جَعَلْناهُمْ حَصیدًا خامِدینَ»؛ « چه بسیار آبادی‌های ستمگری را در هم شکستیم؛ و بعد از آن‌ها، قوم دیگری روی کار آوردیم. هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند. (گفتیم:) فرار نکنید؛ و به زندگی پر ناز و نعمت، و به مسکن‌های پر زرق و برقتان بازگردید! شاید (سائلان بیایند و) از شما تقاضا کنند (شما هم آنان را محروم بازگردانید) گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم» و همچنان این سخن را تکرار می‌کردند، تا آن‌ها را درو کرده و خاموش ساختیم».5
امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه شریف فرموده است: «هر گاه قائم به پا خیزد و به سراغ بنی امیه در شام بفرستد، به سوی روم بگریزند؛ پس رومیان به آنان گویند: ما به شما راه نمی‌دهیم مگر اینکه به دین نصرانیت بگروید. آنگاه آنان صلیب‌ها به گردنشان می‌آویزند و رومیان آن‌ها را راه می‌دهند؛ و چون یاران قائم به سوی روم روند، آن‌ها امان خواهند و تقاضای صلح نمایند. یاران قائم گویند: ما صلح نمی‌کنیم مگر اینکه افرادی را که از ما به شما پناهنده شده‌اند، به ما تسلیم نمایید. پس آنان را به ایشان تسلیم خواهند کرد و این است بیان فرمایش خداوند: (گفتیم:) فرار نکنید؛ و به زندگی پر ناز و نعمت، و به مسکن‌های پر زرق و برقتان بازگردید! شاید (سائلان بیایند و) از شما تقاضا کنند. آنگاه از محل گنج‌های ایشان بپرسند با آنکه خودبهتر می‌دانند، در این هنگام است که گویند: ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم و همچنان این سخن را تکرار می‌کردند، تا آن‌ها را درو کرده و خاموش ساختیم؛ یعنی با شمشیر».6
زهرا رضائیان
بخش مهدویت تبیان
پی نوشت:
1. آل عمران: 83.
2. تفسیر عیاشی، ج2، ص60.
3. شوری: 18.
4. دلائل الامامه، ص 238.
5. انبیا: 15-11.
6. روضه کافی، ص 51.
