تبیان، دستیار زندگی
این نگاه كه اطمینان كافى كسب بكنیم و بعد اقدام كنیم نشان از نوعى وسواس عملى دارد.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

لباس طلبگي و شبهات (9)

ترديد در شايستگى

اگر همراه مطالب ما و همخوان آنها باشيد، مي‌ دانيد سلسله مباحث ما در رابطه با لباس طلبگي و شبهات بود. در مقالات گذشته سعي کرديم شبهاتي که درمورد لباس پوشيدن طلاب، مطرح مي‌شود مورد بررسي قرار گرفته و به آنها پاسخ داده شود.

اين نوشتار، آخرين مقاله اي است که در اين باره خدمت شما عزيزان خواننده ارائه مي‌شود.

همانطور که مي دانيم، طلاب وظيفه سنگيني به عهده دارند. هدايت جامعه و برجسته کردن نماد‌هاي الهي و انساني وظيفه سنگين و خطيري است که طبعا از عهده هر کسي بر نمي‌آيد. همين وظيفه بزرگ و مقدس سبب شده است که گروهي از طلاب خود را لايق و شايسته آن ندانسته و به همين سبب از پوشيدن لباس خودداري کنند.

به بان دقيق‌تر و طرح مبسوط تر شبهه اينچنين مي‌گوييم: طلبه مصون از اشتباه نيست و نمى‏توان تضمين كامل ارائه داد كه حرمت لباس را نگاه دارد. مسئوليت سنگين اين لباس واهمة شديدى در دل‏ها ايجاد مى‏كند. بنابراين پوشيدن لباس روحانيت جز براى افراد انگشت‏شمارى كه به شايستگى خود اعتماد كامل دارند قابل توصيه نيست.

اين نگاه كه اطمينان كافى كسب بكنيم و بعد اقدام كنيم نشان از نوعى وسواس عملى دارد.

ناگفته روشن است كه پوشيدن لباس روحانيت مشروط به شرايط و متوقف بر طى مراحلى از علم و عمل است و نيز بدون شك طلبه پيش از ملبس شدن بايد به احراز آن شايستگى‏ها يقين يا اطمينان داشته باشد اما:

اولاً اين شايستگى‏ها اكتسابى است و طلبه به حكم وظيفة صنفى خود بايد براى كسب آنها اقدام كند نه آنكه منتظر پيدايش معجزه‏آساى آن در وجود خود باشد.

ثانياً يقين به شايستگى‏ها به معنى ايمنى از اشتباه تا پايان عمر نيست بلكه همين مقدار كه شايستگى فعلى خود را تشخيص دهد و عزم بر استمرار آن در آينده داشته باشد كافى است. قطعاً هدايت مستمر پروردگار براى پيمودن راه راست و استقامت بر جادة حق لازم است و انسان هيچگاه نبايد از تسويلات نفس اماره و مكر شيطان ايمن باشد. ولى بايد دانست اين نگاه كه اطمينان كافى كسب بكنيم و بعد اقدام كنيم نشان از نوعى وسواس عملى دارد. يقيناً ما در هيچ تصميم‏گيرى اطمينان كامل به آينده به دست نمى‏آوريم نه از خود و نه از ديگران و نه از محيط و شرايط نمى‏توان آسوده خاطر بود و ضمانت صددرصد براى تحصيل نتيجه صادر كرد. بسيارى از عوامل از اختيار ما خارج است.

وظيفة ما اين است كه عوامل‏اختيارى را تا حدود متعارف مرتب سازيم و با اميد به رحمت الهى و تفويض امر به او كار را آغاز كنيم.

ما در حيطة اختيار خود وظيفه داريم و نبايد اين احتمالات مانع از اقدام و حركت ما شود. وظيفة ما اين است كه عوامل‏اختيارى را تا حدود متعارف مرتب سازيم و با اميد به رحمت الهى و تفويض امر به او كار را آغاز كنيم. در موضوع مورد بحث نيز آنچه تحت اختيار ما و مسئوليت ما است تحصيل شرايط و عزم بر استمرار آن است و پس از آن اميد به هدايت الهى و رحمت او به بيان ديگر ما همانگونه كه احتمال اشتباه خود را در آينده روا مى‏دانيم گمان به خدمت و تأثير خود نيز داريم چگونه آن احتمال منشأ تصميم ما باشد ولى اين اطمينان اثرى نبخشد؟


منبع:

برگرفته از کتاب لباس روحانيت، چراها و بايدها، محمد عالم زاده نوري

تهيه و توليد: محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان