مهندسی فرهنگی مقابله با جنگ نرم
ابوالفضل درخشنده* :
ادبیات داستانی به عنوان مادر هنرهای نمایشی در کشورهای پیشرفته دارای جایگاه ویژه است.
اهمیت این هنر تنها در تولید آثار فاخر فرهنگی ملاک تصمیم گیری متولیان فرهنگی کشورها نمی باشد. بلکه نقش ادبیات داستانی در فرهنگ سازی و مهندسی فرهنگی هر جامعه ای مورد توجه قرارگرفته است.
ادبیات داستانی بی شک زبان مشترک و مورد علاقه نسل جوان و فرهیخته هر کشوری است و توجه متولیان امر به این زبان مشترک می تواند نیازمندی های آینده هر جامعه ای را به واسطه نگارش داستان های مناسب و به تبع آن ساخت فیلم های سینمایی و سریال های جذاب از این گونه داستان ها، تحت تاثیر قرارداده و حداقل ذهنیت جامعه را نسبت به موضوعات مورد علاقه خود آماده نمایند.
خلق هر اثر هنری و ماندگار ادبی، باید برخاسته از قلمی توانا، دلی دردمند و با تجربه باشد، تجربه ای که به زیور نثر آراسته شده باشد.
می توان اثری هنری خلق کرد که از تکنیک سرشار باشد ولی محتوا را نمی توان در تکنیک مستتر کرد!
ادبیات داستانی بی شک زبان مشترک و مورد علاقه نسل جوان و فرهیخته هر کشوری است و توجه متولیان امر به این زبان مشترک می تواند نیازمندی های آینده هر جامعه ای را به واسطه نگارش داستان های مناسب و به تبع آن ساخت فیلم های سینمایی از این گونه داستان ها، تحت تاثیر قرارداده و حداقل ذهنیت جامعه را نسبت به موضوعات مورد علاقه خود آماده نمایند.
هر اثر ماندگار و تأثیرگذار از دو بخش تشکیل شده است: تکنیک و محتوا. در خلق آثار ماندگار و تاثیرگذار، تکنیک و محتوا لازم و ملزوم هم هستند.
به همین دلیل، دکترین جریانات برانداز در براندازی نرم، استفاده از هنر برای منظور خاص خود می باشد.
خوشبختانه مدیران ارشد نهادهای فرهنگی به این مهم توجه ویژه دارند ولی زمانی که اجرای امور به پرسنل تحت امر محول می شود، عدم درک صحیح یا نداشتن بینش مناسب و یا ... اجرای اصولی اقدامات بایسته را ابتر می گذارد!
ولی ای کاش مجالی یافت می شد تا متولیان فرهنگی جامعه با آگاهی از ضعف زیر مجموعه خود، طرحی نو برای مهندسی فرهنگی جامعه در می انداختند تا آینده این نسل جوان و فرهیخته در کوران حوادث و تهاجم های مخرب فرهنگ بیگانه رقم نخورد.
همه ما باید باور کنیم عرصه فرهنگ جولانگاه تک تازی های مدعیان رسوب زده ذهنی نیست.
مدعیانی که به جای آنکه در این سنگر برای رشد و بالندگی فرهنگی کشور هزینه کنند، متأسفانه به دنبال تأمین هزینه های زندگی خود در این سنگر هستند! و هر فکر بکر و نوآوری ای را برنمی تابند، زیرا خطری برای منافع خود و عاملی برای رسوایی کم کاری ها و ندانم کاری های خود می دانند!
طبق فرمایش مولایمان، تهاجم فرهنگی دشمن جدی است و مدیران ارشد فرهنگی کشور هم باید بدون توجه به زیر مجموعه، اقدامات جهادی را در دستور کار خود قرار دهند.
*ابوالفضل درخشنده متولد 1348 در تهران است و جانباز شیمیایی جبهه‌های غرب. بعد از جنگ هم از مبارزه دست برنداشته و به خاطره و داستان‌نویسی مشغول است. اشک نسل سوم؛ غربت؛ قرارمون ساعت عشق؛ قصة بی انتها؛ گمشدة تخریبچی دوران، عنوان برخی از کتاب‌های اوست.
فرآوری: مهسا رضایی
بخش ادبیات تبیان
منابع: وبلاگ تخریبچی دوران، حوزه
