تبیان، دستیار زندگی
نوجوانی مهمترین مرحله از زندگی افراد است که اعمال محدودیت و کنترل منطقی آنها، ضروری به نظر می رسد. شاید در دوران کودکی با یک تذکر و یا حتی یک...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

محدودیت در مواقع لازم

چگونه بر نوجوانان اعمال محدودیت کنیم؟

نوجوانی


نوجوانی مهم ترین مرحله از زندگی افراد است که اعمال محدودیت و کنترل منطقی آنها، ضروری به نظر می رسد. شاید در دوران کودکی با یک تذکر و یا حتی یک برخورد جدی کودک رفتارش را اصلاح می کرد اما در نوجوانی مساله کاملا متفاوت است و گفتگو با وی نیازمند در پیش گرفتن استراتژی خاص خود است....


به مرور که فرزندان به دوران نوجوانی نزدیک و نزدیک تر می شوند اولیا باید خود را برای رو به رو شدن با برخی از چالش ها آماده کنند. در این سن بچه ها بقدری بزرگ شده اند که می توانند انتخاب کنند اما در عین حال به اندازه کافی بالغ نشده اند که مفهوم واقعی رفتارهایشان را درک کنند و این یعنی برخورد و اصطکاک شدید و تقریبا مداوم بین آنها با اولیا. بنابراین لازم است اولیا درباره این که چه رفتاری برایشان قابل تحمل است، چه چیزی را اصلا نمی پذیرند و اینکه با تمرد و سرکشی او چه برخوردی داشته باشند، پیشاپیش تصمیم گیری نمایند. در ادامه، روند گفتگو و صحبت در مورد مسایل نوجوانی یا همان اعمال محدودیت را برای شما بیان می کنیم:

- قبل از مواجه شدن با نوجوانتان لازم است خودتان به دقت و صراحت از خواسته تان مطلع باشید. اگر لازم است موارد را یادداشت کنید و نیز می توانید آنها را پیش خودتان یا به کمک همسرتان چند بار تمرین کنید تا مطمئن شوید آنچه می خواهید بگویید دقیقا همان چیزی است که در ذهن دارید. روی رفتارهایی که گیج کننده است متمرکز شوید و نه روی نگرش یا شخصیت نوجوان. لذا هرگز نوجوان را تحقیر نکنید و یا درباره وی به قضاوت نپردازید.

- حال که مطمئن شدید چه چیزی می خواهید بگویید، به اتاق یا مکانی بروید که فرزندتان آنجاست. احساسات خود را کنترل کنید و تا حد امکان آرام باشید. درست است که برخورد با یک نوجوان کاری پر استرس است اما تا جایی که می توانید خونسرد باشید.

- حال توجه او را جلب کنید مثلا از او بخواهید تلفن را قطع کند یا دست از کتاب خواندن یا انجام تکالیف بردارد، صدای موسیقی را کم کند و یا از پشت رایانه بلند شود و ... تا زمانی که تمام حواسش به شما معطوف نشده هیچ چیزی نگویید. صبور باشید زیرا ممکن است او خود را به انجام کاری هر چند جزیی مشغول کرده  و منظور نظر شما را متوجه نشود.

- توضیحات خود را تنها یک بار بیان کنید از تکرار مجدد  و خروج از برنامه ای که از قبل برای خودتان پیش بینی کرده اید پرهیز کنید. مطالب و واقعیات مهم را بازگو کنید و از ارایه سخنرانی بپرهیزید. با پرسش از او مطمئن شوید که آنچه را که گفته اید به درستی شنیده و ارتباط آنها را درک کرده است.

- وقتی متوجه شدید که مطلب را به خوبی درک کرده است به آنها اجازه دهید که در وقت دیگری با هم صحبت کنید. به او بگویید انتظار دارید تا قبل از رسیدن زمان جلسه ای که قرار است با هم مجددا صحبت کنید یک سری از کارها باید انجام شده باشد. فراموش نکنید که برگزاری این جلسه را هرگز به تاخیر نیندازید.

نوجوانی

- وقتی برای فرزندتان روشن باشد که شما قصد پیگیری قضیه رادارید آنها شما را جدی تر گرفته و در نظر خواهند داشت که زمان بین صحبت اولیه و پیگیری نهایی این فرصت را به انها می دهد که در مورد مساله مورد نظر فکر کنید و حداقل با یک یا دو راه حل نزد شما بیایند.

- حال به سرعت آنها را ترک کنید و درنگ نکنید. اصرار و اجبار برای صحبت بیشتر در مورد مشکل را نداشته باشید و آن را برای جلسه ای که قرار است داشته باشید نگاه دارید. اگر شما آنجا نمانید آنها  فرصت جر و بحث و یا توجیه و دفاع غیر منطقی از خود را نخواهند داشت. اگر با هشدارتان تنها بمانند بهتر می توانند درباره آن فکر کنند.

- پیگیری، یک مرحله بسیار حیاتی و اساسی در این فرآیند است. اگر این جلسه را برگزار نکنید در واقع وقت تان را تلف کرده اید و راه را برای تداوم مشکلات گذشته و یا حتی بدتر شدن آنها باز کرده اید.

- قبل از برگزاری این جلسه حتما هر دو شما صبور باشید. طرز صحبت و بیان احساسات خود درباره مشکل را عوض کنید. از تلاش فرزندتان برای یافتن راه حل مناسب حمایت کنید اما از موضع خود مبنی بر وجود مشکل مذکور کوتاه نیایید.

برای اینکه بهتر متوجه منظور ما شوید چند اصل را به همراه نمونه، برای شما عنوان خواهیم کرد:

- به طور واضح و صریح اعلام کنید که چه رفتاری پذیرفتنی و تحمل پذیر نیست.

برای مثال :

"اتاقت به هم ریخته و شلوغ است و لازم است که هر چه زودتر تمیزش کنی"

- دلیل اظهار نظر خود را بیان کنید و عنوان کنید که چرا شما رفتاری خاص را غیر قابل قبول می دانید.

برای مثال:

"ظاهر اتاقت خیلی بد است. بطری آب یک طرف، لباسهای کثیف یک طرف و .. با چنین وضعیتی احساس بی احترامی به من دست می دهد چون من از صبح به سختی کار می کنم تا خانه و زندگی آبرومندی داشته باشیم"

- پیامد تمرد و نافرمانی را مشخص کنید. این اقدام هم امکان انتخابی عاقلانه و هم نتایج و پیامد عاقلانه را فراهم خواهد کرد.

توضیحات خود را تنها یک بار بیان کنید از تکرار مجدد  و خروج از برنامه ای که

از قبل برای خودتان پیش بینی کرده اید پرهیز کنید

برای مثال:

اگر تا یک هفته این مشکل(مثلا بی نظمی اتاق) رفع نشود من این کار..... را انجام می دهم.

- موضوع را تمام کنید و به نوجوان زمانی  کافی برای بررسی گزینه های مطرح شده را بدهید. آنچه شما خواستار آن هستید پاسخی معقول و منطقی است نه پاسخی هیجانی و از روی عصبانیت و ترس. بنابراین زمان لازم برای رسیدن به پاسخ منطقی را به فرزندتان بدهید.

- لازم است برای پیگیری عواقبی که به فرزندتان هشدار داده اید آمادگی داشته باشید.

برای مثال:

اگر قرار است وسایل نامرتب اتاق را بیرون بریزید پس از اتمام زمان مقرر و در صورت انجام ندادن نصایح شما، آمادگی انجام این کار را داشته باشید.

مریم عطاریان

بخش خانواده ایرانی سایت تبیان


مقالات مرتبط :

حساسیت های نوجوانت را دریاب

چندراهی ها در نوجوانی

حق انتخاب با من یا شما؟

حل مشکل با یک گپ دوستانه

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.