بده بستان های زناشویی
امتیاز جمع کردن در رابطه ی زناشویی به سود کسی تمام نمی شود. در شرایط رقابت و چشم و هم چشمی فضای رابطه ی زناشویی مکدّر و منفی می شود و مانع از آن می شود که زن و شوهر به شادی و نشاط ناشی از زندگی زناشویی دست پیدا کنند.
رابطه ی سالم مبتنی بر مشارکت است. زن و شوهر با هم همکاری می کنند، در مقام حمایت از یکدیگر هستند، به هم وابستگی دارند، اما رقابت......
ممکن است کسی بپرسد، یعنی اگر من اهل رقابت و چشم و هم چشمی باشم اشکالی دارد؟ بله اشکال دارد. البته واقعاً چیزی بهتر از این نیست که زن و شوهر با هم شوخی کنند، سر به سر هم بگذارند ولی تا کجا و به چه منظوری؟ اگر این شوخی ها به قصد رقابت باشد، می تواند خیلی زود تبدیل به مبارزه ای برای برتری طلبی شود و حالت زشتی پیدا کند.رقابت میان زن و شوهر یعنی امتیاز جمع کردن علیه دیگری.
اگر قرار باشد زندگی به این شکل در آید که "چون تو این کار را کردی، من هم این کار را می کنم" ، خطری ایجاد می شود که براساس آن رابطه ی زناشویی به جای اینکه مبتنی بر حمایت از هم باشد ، به جنگ و ستیز برای برتری یافتن منجر می گردد.
صمیمیت و توجه داشتن با بازی و مسابقه فرق دارد. در ازدواج و رابطه زناشویی زن و شوهر باید دست بده داشته باشند و حال آنکه در رقابت و مسابقه دست بگیر مطرح است. در هر رابطه ای دهنده و یا گیرنده هستید می دانید که گیرنده برای توجیه گرفتن خود به نفع خود امتیاز جمع می کند. وقتی عنصر رقابت هم به این جریان اضافه شود، فضای ازدواج به" این به آن در" تبدیل می شود و روحیه ی " تو به من مدیون هستی" حاکم می گردد.
در ازدواج و رابطه زناشویی زن و شوهر باید دست بده داشته باشند و حال آنکه در رقابت و مسابقه دست بگیر مطرح است.
به این موضوع فکرکنید، رقابت به حکم ماهیت خود فرض را بر این می گذارد که شما رقیب و یا دشمنی دارید. چگونه می توانید خودتان را برنده بدانید، حال آنکه برنده شدن شما به زیان کسی تمام شده که او را دوست دارید. چگونه ممکن است زن و شوهری برای کسب قدرت، رقابت کنند و با این حال رابطه ی هماهنگ داشته باشند؟
یک رابطه ی محکم و برقرار ، بر پایه ی از خودگذشتگی و بذل توجه است و نه بر اساس جدال برای کسب قدرت و مسلط شدن.
اغلب اوقات این حسابگری و این امتیاز جمع کردن به نوعی به بدبینی تبدیل می شود که در آن طرفین رابطه از قبول یک هدیه و یا یک اقدام مهرانگیز از جانب یکدیگر نگران می شوند زیرا احساس می کنند دریافت آن هدیه برایشان گران تمام می شود.
در یک رابطه ی رقابت آمیز، نواقص و اشکالات، صادقانه تصدیق نمی شوند. زیرا هر اعتراف به اشتباه، طرف مقابل را در شرایط دریافت امتیاز قرار می دهد و سازنده ترین انتقادها تولید مقاومت و واکنش انفعالی می کند.
جان کلام آنکه وجود روحیه ی رقابت میان زن و شوهر، توفانی است که می تواند پایه های یک رابطه ی سالم را از هم فرو پاشد. برای حفظ موقعیت بالا و برتر باید پیوسته همسرتان را پایین و پایین تر بیاورید تا خودتان بالاتر بروید.
یک رابطه ی محکم و برقرار بر اساس، از خودگذشتگی و بذل توجه است و نه بر اساس جدال برای کسب قدرت و مسلط شدن.
طرز تلقی و نگرش شما همیشه این است که " برای من هورا بکشید" . اگر فرزندانتان جایی موفق می شوند علتش این است که شما آن ها را خوب تربیت کرده اید . اگر خانه ی خوبی خریدید علتش به شما بر می گردد و به همین ترتیب در شرایطی قرار می گیرید که نمی توانید نظرات همسر خود را بپذیرید یا آن را رد کنید و مشکلی هم بروز نکند. از آنجا که قصد جمع آوری امتیاز را دارید، به سود شماست ثابت کنید که همسرتان اشتباه کرده است.
وقتی چنین روحیه ای بر روابط زناشویی حاکم می شود هرگز معنا و مفهوم دوست داشتن و دوست داشتنی بودن را لمس نمی کنید. هرگز به مفهوم همکاری و همیاری نزدیک نمی شوید. با رابطه ی زناشویی خود چون یک بازار کالا رفتار می کنید. چیزی می دهید و چیزی می گیرید.
با توجه به آنچه در ادامه خواهیم گفت متوجه خواهید شد که آیا در رابطه ی شما و همسرتان رقابت جای همکاری و همیاری را گرفته یا نگرفته است:
- سعی می کنید در برابر فعالیت های همسرتان کسب امتیاز کنید. مثلاً اگر همسر شما اوقات فراغتی برای خود در نظر می گیر به اتفاق دوستانش شما اقدام به محاسبه ی امتیاز می کنید.
- برای امتیاز دادن به شیوه ی مذاکره روی می آورید و هرگز چیزی را به عنوان یک اقدام حمایتی به همسرتان نمی دهید.
- به ندرت بدون اینکه به روی همسرتان بیاورید، برای او کاری صورت می دهید، اگر کاری در مقام حمایت از همسرتان صورت دهید، جزئیات آن را با آب و تاب شرح می دهید و به زحمتی که در این مورد متقبل شده اید اشاره می کنید.
- در هر مشاجره یا مواجهه با همسرتان، از اشخاص بیرونی، یعنی از بستگان، دوستان و آشنایان کمک می گیرید تا تعادل را به سود خود برقرار سازید. به قولی یار گیری می کنید.
- به اصرار می خواهید که حرف آخر را شما بزنید.
اگر این روحیه ی رقابت طلبی زندگی شما را مختل کرده است چه بهتر که آن را انکار نکنید. درست به همان شکل که انکار بیماری هایی از قبیل سرطان یا بیماری های ویروسی شرایط را از آنچه هست بدتر می کند. اصولاً امتیاز جمع کردن در رابطه ی زناشویی به سود کسی تمام نمی شود. در شرایط رقابت و چشم و هم چشمی فضای رابطه ی زناشویی مکدّر و منفی می شود و مانع از آن می شود که زن و شوهر به شادی و نشاط ناشی از زندگی زناشویی دست پیدا کنند.
سمیه زادهوش
بخش خانواده ایرانی تبیان
مقالات مرتبط :
