سلولهای بنیادی و درمان پارکینسون
برای اولین بار با استفاده از سلولهای بنیادی، بیماران مبتلا به پارکینسون بهبودی یافتند.
بیماری پارکینسون یا PD برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکترجیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال 1817 میلادی توصیف شد او نام این بیماری را “فلج‌لرزان” نامید که امروزه آن را تحت عنوان بیماری پارکینسون می‌شناسند.
(1)
بیماری پارکینسون یک بیماری دستگاه عصبی مرکزی در بزرگسالان مسن تر که مشخصه آن سفتی عضلانی پیشرونده تدریجی ، لرزش و از دست رفتن مهارت های حرکتی است . این اختلال هنگام رخ می دهد که نواحی خاصی از مغز توانایی خود در تولید دوپامین (یکی از ناقلین عصبی در مغز) را از دست می دهند.
پارکینسون از جمله بیماریهای مغز و اعصاب در سنین بعد از 60سالگی است از هر 100نفر بالای 60سال یک نفر به پارکینسون مبتلا می‌شوند.البته این بیماری گاه در افراد جوانتر هم دیده می‌شود که پنج تا 10درصد بیماران را تشکیل می‌دهند.
اکنون محققان آلمانی برای نستین بار توانستند با استفاده از سلولهای بنیادی بهبودی را به بیماران مبتلا به پارکینسون ببخشند.
در این روش از سلولهای بنیادی بینی برای درمان بیماران استفاده شد. سلولهای بنیادی برای تولید بافت عصبی کشت داده شدند و کمی پیش از بلوغ در قسمت های آسیب دیده مغز بیماران کاشته شدند.
پس از این عمل و طی مدت 4 تا 6 ماه عملکرد بیماران بهبود یافت. در این میان عملکرد حرکتی بیماران که نمود ویژه‌ای در پارکینسون دارد بهبودی چشمگیری یافت.
پژوهشگران امیدوارند بتوانند از این روش بصورت عملی و گسترده در درمان این بیماران استفاده کنند.
بیماری پارکینسون در اثر تحلیل سلولهای مغزی تولید کننده دوپامین در سنین بالای 60 سال رخ می‌دهد. (معمولا از 40 سالگی تا 70 سالگی) تقریبا 66 درصد بیماران طی 5 سال اول بیماری و 80درصد پس از 10 سال دچار ناتوانی می‌گردند.
پارکینسون از جمله بیماریهای عصبی در جهان به شمار می‌آید که شیوع این بیماری در افراد آفریقایی- آمریکائی و آسیایی‌ها در مقایسه با نژاد سفید کمتر است. علایم بیماری عبارتند از حرکت کند و کاهش یافته، سفتی و لرزش عضلانی و عدم تعادل، جویدن ناقص، اختلال در بلع و در سخن گفتن.
فراوری:محسن مرادی
بخش دانش و زندگی تبیان
منابع:ستنا،pezeshk.us
