تبیان، دستیار زندگی
خواننده در این کتاب با مباحثی مانند: حکومت اسلامی، نشانه‌های ظهور و مهدویت آشنا می‌شود
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

چشم به راه مهدی (عج)

چشم به راه مهدی


کتاب «چشم به راه مهدی» نوشته جمعى از نویسندگان مجله حوزه از سوی موسسه بوستان کتاب منتشر شده است. در این کتاب خواننده با مباحثی چون حکومت اسلامى در عصر انتظار، مهدویت و مدینه فاضله، زندگى دینى پیش از ظهور، بررسى نشانه‌هاى ظهور، نگاهى به تولد و زندگى امام زمان، موافقان و مخالفان مهدى، فلسفه غیبت در منابع کلام شیعى و امام مهدى در آثار شخصیت‌هاى اسلامى آشنا می‌شود.


در مقدمه این کتاب آمده است: «اماما، نسیمى از بوستان عشق تو، در این ملک وزید، حیات آفرید، مردگان را زنده کرد و شورى عظیم انگیخت، اگر خدا لطف کند و تو از پرده به درآیى و پا در این ملک گذارى و آن نسیم دل انگیز، شبان و روزان بوزد، چه خواهد شد؟ آیا مرگ هم معنى خواهد داشت؟ یا همه چیز و همه کس  به آب حیات دست خواهند یافت و رقصان و پاى کوبان به سوى وادى ایمن، وادى بى‌خزان، وادى بى‌مرگ، ره خواهند سپرد و در آن سرزمین بى‌گزند، جاودانه خواهند زیست. اماما، به عشق تو، صفحه صفحه این صحیفه را نگاشته ایم و با اشک فراق تو آن را آراسته‌ایم، امید آن داریم که به جمع ما، از سر مهر نظرافکنى و در هنگامه‌ها راهمان بنمایى.»

در بخشی از این کتاب با عنوان «نماز بر پیکر پدر» می خوانیم: «امام حسن علیه السلام در آستانه ارتحال قرار گرفت. چند روزى کسالت شدید پیدا کرد.

در این کتاب خواننده با مباحثی چون حکومت اسلامى در عصر انتظار، مهدویت و مدینه فاضله، زندگى دینى پیش از ظهور، بررسى نشانه‌هاى ظهور، نگاهى به تولد و زندگى امام زمان... آشنا می‌شود

خلیفه از این امر آگاه شد و به دستورى وى، گروهى از سران دولت و گروهى از پزشکان به منزل امام یازدهم رفتند، تا ضمن مداواى حضرت و کسب وجهه عمومى، اوضاع و شرایط را زیر نظر بگیرند و رفت و آمدها را به کنترل در بیاورند اگر صحنه مشکوکى در رابطه با جانشینى و امامت پس از امام حسن علیه السلام دیدند، آن را گزارش کنند. تا این که در تاریخ هشتم ربیع الثانى، سال 260 ه‍ ق امام حسن علیه السلام در شهر سامرا، چشم از گیتى فرو بست و به جوار حق شتافت.

شیخ مفید مى‌نویسد: «زمانى که خبر وفات امام حسن علیه السلام پخش گردید، سامرا غرق در عزا شد، بازارها تعطیل گردید، بنى هاشم و ماموران دولت و سایر مردم به سوى خانه امام حرکت کردند. در آن روز، گویى قیامتى برپا شد... هنگامى که مقدمات غسل و تشییع تمام شد، حاکم عباسى به فرزند متوکل (ابو عیسى) دستور داد بر جنازه امام یازدهم نماز بگذارد.»

نقل دیگر آن است که پس از درگذشت امام حسن علیه السلام و غسل و کفن وى، جعفر (برادر امام) در کنار جنازه حاضر شد، تا بروى نماز بگذارد، ناگهان کودکى از لابه لاى جمعیت به جلو آمد و جعفر را از کنار پیکر پدر کنار زد و خود بر وى نماز گزارد.

وقتی خلیفه از ماجرای بیماری و کسالت امام حسن عسکری آگاه شد، به دستورى وى، گروهى از سران دولت و گروهى از پزشکان به منزل امام یازدهم رفتند، تا ضمن مداواى حضرت و کسب وجهه عمومى، اوضاع و شرایط را زیر نظر بگیرند

بین این دو نقل مى توان این گونه جمع کرد که بگوییم دو نماز بر جنازه امام حسن عسکرى گزارده شده، در جمع و آشکارا و در خلوت و نهانى و این نکته را مى توان از روایت پیشین که بدان اشارت رفت استفاده کرد، راوى مى‌گوید: «هنگامى که به خانه امام حسن علیه السلام رسیدیم وى را در حالى دیدیم که کفن شده بود.

برادرش جعفر جلو افتاد تا بر جنازه امام نماز بخواند. هنوز تکبیر را نگفته بود که کودکى بیرون آمد و لباس جعفر را گرفت و او را از جنازه کنار زد و فرمود: اى عمو کنار بایست که من از تو براى نماز گزاردن بر پدرم شایسته ترم. جعفر نیز در حالى که رنگ از چهره اش پریده بود، کنار رفت.»

از این روایت استفاده مى شود نمازى که امام مهدى علیه السلام بر بدن امام حسن عسکری(ع) خوانده در خانه امام و در میان افراد خاص برگزار شده و این با نماز ابو عیسى که در میان جمع و نماز رسمى بوده است، ناسازگارى ندارد البته این جمع بندى در صورتى است که بخواهیم مسئله را از جنبه عادى و معمولى بررسى کنیم و اما در فرض اعجاز و غیر عادى بودن، نیازى به این مباحث نیست.»

بخش کتاب‌خوانی تبیان


منبع: خبرآنلاین