عاشقانه انبوه می‌شوم
ادبیات امروز کشورهای همسایه‌ی ما، که فرهنگ فارسی‌زبان، بخشی از هویت ملی‌شان است، موضوعی جذاب برای ناشرهای‌مان شده، تا به سراغ چاپ نوشته‌های دوستان هم‌کار در کشورهای هم‌مرزمان بپردازند.
وقتی حرف از ادبیات کُرد به میان بیاید، احتمالا پشت سرش نام آرش سنجابی هم خواهد آمد، کسی‌که به صورت حرفه‌یی، به کار ترجمه‌ی آثار مدرن و پست‌مدرن ادبیات کرد به فارسی همت گمارده است و از نمونه‌ی برجسته‌ی کارهایش می‌توان به آخرین انار دنیا نوشته‌ی بختیار علی اشاره کرد.
حالا و من عاشقانه‌ی انبوه می‌شوم، یکی از دفترهای شعر کُرد است که سنجابی آن را ترجمه کرده است.
آن‌گونه که از مقدمه‌ی مفصل کتاب می‌توان فهمید، یونس رضایی- شاعر کتاب- در کردستان جای‌گاهی مشابه منوچهر آتشی یا نصرت رحمانی در ادبیات نوین خود ما دارد. کسی‌که بعد از شروع عصر شعر نو، علاقه‌مند سرودن شعر در زمینه‌های مدرن بوده است، هرچند هویت کشوری و هویت فردی خودش را هم فراموش نکرده و عمیقا از زمانه‌ی خویش الهام گرفته و لحظه‌شمار زندگانی انسان‌های اطراف خویش گشته است.
تصویرسازی و گرافیک کتاب بر‌عهده‌ی ایلیا تهمتنی‌ست، گراورساز برجسته‌ی ایرانی که کارهایش را بیش‌تر با مداد نقش می‌زند، و تصویرهای سیاه و سفیدی لب‌ریز از غم خلق می‌کند. تصویرهایی که مناسب شعرهای غم‌گین یونس رضایی هستند، جایی‌که فرصت هست تا از عشق، زندگی، جنگ و آرزوها حرف زد.
کتاب "و من عاشقانه‌ی انبوه می‌شوم" با قیمت 4800 تومان منشتر و روانه‌ی بازار کتاب شده است.
سیاهه‌های حسین سناپور
حسین سناپور در اواخر دهه‌ی 1370، و اوایل دهه‌ی 1380، با دو رمان به شهرت رسید. دو کتابی که تا‌کنون، در مجموع نوزده بار منتشر شده‌اند که این نشان‌دهنده‌ی استقبال کتاب‌خوانان از داستان‌های سناپور است. در سال پیش، از او کتابی به‌‌نام شمایل تاریک کاخ‌ها منتشر شد، و امسال هم سیاهه‌ی من.
اما اشتباه نکنید. این آخری نه رمان است، نه مجموعه‌داستان کوتاه، و نه یک اثر پژوهشی در باب دنیای داستانی. سیاهه‌ی من یک مجموعه شعر است. این خبر در نوع خودش جذاب و حتا تعجب‌برانگیز است. البته کم نبوده‌اند داستان‌نویسانی که شعر هم می‌گویند. گه‌گاه حتا توانسته‌اند منتقدان را گیج کنند، که سرانجام باید آن‌ها را داستان‌نویسانِ شاعر خطاب کرد، یا برعکس.
اما خیلی‌ها می‌گویند نویسندگانی که اصالتا داستان‌نویس هستند، نمی‌توانند موفقیت‌های‌شان را در دنیای شعر تکرار کنند. سناپور شاید از همین حرف‌ها واهمه داشت، که پیشاپیش و هم‌زمان با چاپ کتاب، در وبلاگ‌اش به چنین حرف‌هایی تاخت و چاپ مجموعه شعرش را یک اتفاق عادی قلمداد کرد.
شعرهای کتاب بیش‌تر خط روایی دارند و سعی می‌کنند فضایی بسازند که در آن چیزی به دید شاعرانه قابل دریافت باشد. مشخص است که کلمات با دقت انتخاب شده‌اند و شاعر به‌طور آگاهانه با اثرش برخورد کرده است.
سناپور با این‌که برای چاپ این مجموعه، شجاعت کرده، اما نمی‌توان به‌راحتی از کنار ضعف عمومیِ کتاب گذشت و همه‌چیز را به پای شجاعت و خلاقیتی گذاشت که در چند شعر کتاب دیده می‌شوند. معدود شعرهای جدی و خوب کتاب، همان‌هایی هستند که شاعر در آن‌ها تصویری شاعرانه از دنیای ارائه داده.
در همین چند شعر، زبان سناپور کمی طناز می‌شود که به کیفیت کار کمک می‌کند. اما به جز این چند اثر خوب، در سیاهه‌ی من نمی‌توان خبری از اشعار گیرا و قدرت‌مند گرفت. گاهی در نوشته‌های داستان‌نویسانی که به شعر روی می‌آورند، شاهد برخورد نویسنده با قسمت داستان‌نویس وجود خود هستیم، یا این‌که، شاعر اقدام به ثبت سر‌و‌کله‌‌زدن‌های همیشگی خود با ناشر‌ها و ویراستار‌ها پرداخته است.
البته چنین شاعرانی، عموما شخصی‌نگر هستند. سناپور به‌جز در چند شعر، دید شخصی‌نگرانه را کنار گذاشته است، و گاهی نگاه اجتماعی در شعر‌هایش بیش‌تر مشخص می‌شود. اما سناپور بیش‌تر به کلیات پرداخته است، و چیزی که بیش از همه کتاب از آن رنج می‌دهد، برداشت سطحی و پرداخت نامناسب است.
به‌نظر، سناپور نتوانسته موفقیتی که با رمان‌هایش به‌دست آورده را با اولین مجموعه شعرش تکرار کند و نکته‌ی مشخص، این است که شعرهای سیاهه‌ی من نمی‌توانند خواننده‌ی حرفه‌ایِ شعر را راضی کنند. با این وجود، خبر‌هایی مبنی بر تصمیم آقای سناپور در ارتباط با چاپ دومین مجموعه شعر خود، به گوش می‌رسد.
کتاب "سیایه‌های من" با شمارگان 1500 نسخه و قیمت 2500 تومان منتشر شده است.
بخش کتابخوانی تبیان
منبع: سایت اینترنتی هزار کتاب
