پرتویی از توحید موحدان

خداوند در قرآن و غیر قرآن، به حدّی بهشت و بهشتیان را در توصیف بالا برده که اگر کسی از شوق آن وفات کند، استبعاد ندارد! آیات جهنّم نیز این گونه است... [امیرالمومنین علیه السلام در خطبه متقین در نهج البلاغه می فرماید: متقین درباره بهشت چنانند که گویی آن را می بینند. پس در بهشت نعمت داده شده اند و ایشان و جهنم مانند کسی هستند که گویی آن را می بینند . پس در آن عذاب می کشند] (1)  که اگر انسان معاصی خود را در نظر بگیرد و بمیرد، مستبعد نیست!(2)

[همچنین در جای دیگری از این خطبه می خوانیم: پرهيزكاران در شب بر پا ايستاده مشغول نمازند، قرآن را جزء جزء و با تفكّر و انديشه مى‏خوانند، با قرآن جان خود را محزون و داروى درد خود را مى‏يابند. وقتى به آيه‏اى برسند كه تشويقى در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روى آورند، و با جان پر شوق در آن خيره شوند، و گمان مى‏برند كه نعمت‏هاى بهشت برابر ديدگانشان قرار دارد، و هر گاه به آيه‏اى مى‏رسند كه ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن مى‏سپارند، و گويا صداى بر هم خوردن شعله‏هاى آتش، در گوششان طنين افكن است، پس قامت به شكل ركوع خم كرده، پيشانى و دست و پا بر خاك ماليده، و از خدا آزادى خود را از آتش جهنّم مى‏طلبند.] (3)

آیا خوب است به ذاتی که موت و حیات و مرض و صحّت و غنا و فقر به دست او است، مراجعه کنیم و رابطۀ دوستی داشته باشیم، یا کسی که خود محتاج و ناتوان و بیچاره است؟ (4)

[هر که مطلوب خود از غیر خدا می طلبد         چو گدایی است که حاجت ز گدا می طلبد.]

معرفة الله اَعظمُ العبادات است و همۀ تکالیف، مقدّمۀ معرفت خدا هستند. (5) [ لذا در قرآن کریم می خوانیم: و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون: ما جن و انسان را خلق نکردیم مگر برای اینکه ما را عبادت کنند. (در برخی تفاسیر اشاره شدده که لیعبدون به معنای لیعرفون است)] (6)

سبحان الله! خداوند آیات قهّاریتش را با خواب به ما نشان می دهد. موجودیّت ما، اختیارات ما به واسطۀ خواب باطل می شود. خواب، آیت تکوینیّه است برای لا اختیاریّت ما، بفرما: لاشیئیّتِ ما. (7) [امام صادق علیه السلام می فرماید: خواب برادر مرگ است (8) و از سوی دیگر از امام علی علیه السلام روایت است که : برای موعظه و پند، مرگ کفایت می کند. - لذا اگر کسی عاقل باشد، از خواب هم پند خواهد گرفت چرا که قدرت الهی در آن نهفته است] (9)

ملایکه، صدای ما را ضبط می کنند، هم از گفتار ما، هم از اصل و نیت گفتار ما که به داعی الهی صادر شده است، یا نفسانی و شیطانی، عکسبرداری می کنند. [ما یلفظ من قول الا و لدیه رقیب عتید: انسان هیچ سخنی را نمی گوید جز اینکه - برای نوشتن و حفظش - نگهبانی هست] [10]

منابع:

1. نهج البلاغه. خطبه متقین.

2. در محضر بهجت:1/11

3. نهج البلاغه. خطبه متقین

4. در محضر بهجت:1/11

5. در محضر بهجت: 1/22

6. ذاریات/ 56

7. در محضر بهجت:1/177]

8. مستدرک/ ج5/ ص123.

9. در محضر بهجت:2/100

10. سوره ق/ 18.

11. پایگاه آیه الله بهجت.

تهیه: محمد حسین امین- گروه حوزه علمیه تبیان