تبیان، دستیار زندگی
گفته می‌شود اگر جنبش‌ها و جریان‌های مردمی در مصر کمی قوت بیشتری به خود بگیرد می‌تواند سرنوشت مشابهی مثل تونس برای حکومت این کشور نیز انتظار داشت
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مصر بر لبه‌ی پرتگاه

مصر بر لبه‌ی پرتگاه


سکولار بودن یک جامعه‌ هرچند می‌تواند در برهه‌ای از زمان جذاب باشد و گروهی را به خود جذب کند ولی در کشوری اسلامی سمی ضعیف است که به تدریج دولت و حکومت را از پای درخواهد آورد.

بادهای انقلاب تونس از یک طرف برای مردم عرب خاورمیانه و به خصوص مصر که تحت حکومت دیکتاتوری حسنی مبارک سال‌ها روزگار سپری می‌کنند امیدهایی به همراه داشته است و از طرف دیگر موجب خشم و هراس سایر سران این کشورها شده است.

گفته می‌شود اگر جنبش‌ها و جریان‌های مردمی در مصر کمی قوت بیشتری به خود بگیرد می‌تواند سرنوشت مشابهی مثل تونس برای حکومت این کشور نیز انتظار داشت و از موقعی که ظاهرسازی‌های دولت حسنی مبارک در داشتن پارلمانی بر اساس اصول دموکراسی در انتخابات ماه گذشته از بین رفت مردم با 420 کرسی که دولت مبارک از آن خود کرد در حقیقت مبنای اصلی دولت وی را درک کردند.

«علی الاسوانی» نویسنده رمان‌های موفق در مصر و فعال سیاسی، نتایج انتخابات پارلمانی مصر را یک صحنه از تئاتر کثیف و بخشی از جنایت علیه مردم مصر خطاب کرد و معتقد بود که پس از آن نسبت به سال‌های گذشته تا حدودی جنبش‌های مردمی که در راس آنها اخوان المسلمین قرار دارد کمی قوت گرفت.

گفته می‌شود اگر جنبش‌ها و جریان‌های مردمی در مصر کمی قوت بیشتری به خود بگیرد می‌تواند سرنوشت مشابهی مثل تونس برای حکومت این کشور نیز انتظار داشت

چندی پیش گروه‌ها و احزاب مخالف دولت همراه مردم شده‌اند و قرار تظاهرات در خیابان‌های قاهره گذاشته‌اند. جنبش کفایه، اخوان المسلمین، جنبش خلق پارلمان و همه گروه‌های مردمی به این اعتقاد رسیده‌اند که دولت‌هایی مثل دولت حسنی مبارک تنها کاری که برای مردم انجام داده است خیانت و پشت کردن به مردم بوده است.

هر چند انقلاب تونس مردم سایر کشورهای عربی را کمی به جوش و خروش آورده است ولی گروه‌های طرفدار مبارک هنوز تغییر رژیم در این کشور را توهم خطاب می‌کنند چرا که از حمایت دولت‌های غربی مثل آمریکا برخوردار است.

طارق عثمان در کتاب خود با عنوان «مصر بر لبه پرتگاه» به طور مستند تاریخ این کشور را از زمان انقلاب جمال عبدالناصر در سال 1952 مورد بررسی قرار می‌دهد تا شاید احتمال تغییر رژیم مبارک را کمی حدس زده باشد. وی در این کتاب تمام تحولات مصر از موشکافی در روابط بین گروه‌های اسلام‌گرا گرفته تا اختلافات فرقه‌ای را بررسی می‌کند تا اینکه به موضوع رییس سابق آژانس انرژی اتمی یعنی محمد البرادعی می‌رسد و اعتقاد دارد اگر ارتش مصر مثل کشور تونس از وی حمایت کند می‌تواند تا حدودی به تقویت نیروهای مردمی کمک کند.

به تمام احتمالات بالا شرکت یا عدم شرکت جمال، پسر حسنی مبارک در انتخابات ریاست جمهوری را نیز باید اضافه کرد که به گفته نویسنده کتاب، امروز مصر را به تابلوی نقاشی با سبک سورئالیستی تبدیل کرده است که همه چیز از تظاهرات و آشوب‌های خیابانی جوانان گرفته تا خشم گروه‌های پارلمانی علیه دولت را به اموری غیر واقعی تبدیل کرده و در اصل همه چیز در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است.

هر چند انقلاب تونس مردم سایر کشورهای عربی را کمی به جوش و خروش آورده است ولی گروه‌های طرفدار مبارک هنوز تغییر رژیم در این کشور را توهم خطاب می‌کنند چرا که از حمایت دولت‌های غربی مثل آمریکا برخوردار است

به عقیده نویسنده حضور و نقش جوانان می‌تواند این تابلوی سورئالیستی را به رئال یا همان واقعیت نزدیک کند. هم اکنون 75 درصد از جمعیت مصر را جوانان زیر 35 سال تشکیل می‌دهند که بیکاری و محرومیت از تحصیلات عالی انگیزه بالایی برای حضور در خیابان‌ها برای آنها ایجاد کرده است.

در سال 2006 حدود 8 میلیون مصری برای رهایی از بیکاری برای سفر به آمریکا در جستجوی شغل تلاش کردند که خود این آمار انگیزه بالای این قشر برای تغییر در حکومت را نشان می‌دهد. عثمان در کتاب خود دولت حسنی مبارک را رژیمی خسته خطاب می‌کند که تنها کاری که برای جوانان کرده، هدر دادن انرژی جوانی آنها بوده است.

از طرفی ترویج جامعه‌ای سکولار در دانشگاه‌ها، سینما، سایت‌ها و وبلاگ‌ها، کانال‌های تلویزیونی و روزنامه‌ها که حتی از سوی جوانان نیز استقبال نشده است و گفته می‌شود که سکولار بودن یک جامعه‌ هرچند می‌تواند در برهه‌ای از زمان جذاب باشد و گروهی را به خود جذب کند ولی در کشوری اسلامی مانند سمی ضعیف است که به تدریج دولت و حکومت را از پای درخواهد آورد.

باید گفت دولت مبارک، مصر جوان را نادیده گرفته است و به جای باز کردن افق دید مردم این کشور از آینده اسلامی و پیشرفته ریگ‌های کفش خود را در چشم جوانان ریخته و ردپاهای امید به سوی آینده را ناپدیدکرده است و حالا مردم این کشور به نظر می‌رسد چشم به جای دیگری مثل تونس دوخته‌اند تا ببینند آنجا چه می‌شود؟

اگر طوفان انقلاب تونس بتواند حکومت‌های دیکتاتوری را به طور کامل از میدان خارج کند به طور حتم همین طوفان به نسیمی پاک تبدیل خواهد شد که شن‌های چشم جوانان مصری را پاک خواهد کرد و رد پای کسانی مثل خالد اسلامبولی را دنبال خواهند کرد.

بخش کتاب‌خوانی تبیان


منابع:

خبرآنلاین