نماینده دفتر رهبری مقاومت کرد

-   باوجودی که کارمند هواپیمایی بودید چطور وارد رادیو شدید؟

با وجودی که از سال 1356 کارمند رسمی هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران بودم اما رفته رفته به کار در رادیو علاقمند شدم. و یکی از دوستانم که در روابط عمومی هواپیما بود بعد از اینکه از علاقه من باخبر شد راهنمایی کرد که به روابط عمومی سازمان صدا و سیما جناب آقای نیلی مراجعه کنم. ایشان هم من را به واحد خبر معرفی کرد و پس از موفقیت در تست صدا در آنجا مشغول به کار شدم. این همکاری از سال 1360 شروع شد تا اینکه از این واحد به واحد تولید منتقل شدم درست 12 بهمن 1361 نخستین روزی بود که کارم را با برنامه تقویم تاریخ شروع کردم.

- از علاقه به رادیو بگویید؟ آیا آنقدر آن علاقه زیاد بوده که شما به خاطر ش شغل قبلی خود را ترک کنید و سختی های شغل جدید را متحمل شوید؟!

این مطلب را برای این می گویم که شدت علاقه خودم را به کار در رادیو برسانم. وقتی که برای کار معرفی شدم به من گفتند اگر تست صدا را با موفقیت بگذرانی در واحد خبر از شما استفاده می کنیم. اما وقتی می خواستم کارم را به طور رسمی شروع کنم گفتند تا سه ماه فقط بیایید و ساعت رادیو را بگیرید. یعنی بگویم ساعت 17 اینجا تهران است صدای جمهوری اسلامی ایران. با توجه به اینکه آن زمان منزلم در خیابان 17 شهریور شهناز سابق بود، و ماشین هم نداشتم از فرودگاه به محض تعطیل شدن به جام جم می رفتم و می گفتم: ساعت 17 اینجا تهران است صدای جمهوری اسلامی ایران و بعد به خانه بر می گشتم و ساعت 6 منزل بودم و بلافاصله باید ساعت 7 جام جم می رفتم تا ساعت 8 آنجا باشم و بگویم ساعت 20 اینجا تهران است صدای جمهوری اسلامی ایران و مجدداً به منزل برگردم. باور کنید بابت این کار هیچ مبلغی دریافت نمی کردم و این کار را صرفاً به خاطر علاقه می کردم. که البته این کار خوب و درستی بود و یک تجربه کاری. شاید بپرسید هدف از این سه ماه چه بود؟ یادم می آید اولین بار که رفتم رادیو ساعت را بگویم تهیه کننده برنامه آقای سرماری تهیه کننده برنامه های سرماری به من گفت این عبارت اعلام ساعت را روی کاغذ بنویس پرسیدم چرا؟! گفت چون تو پیش من ساعت را راحت اعلام می کنی اما در استودیو به محض روشن شدن چراغ قرمز که به مفهوم شنیدن صدای شما در سراسر ایران است و تمام کشور صدایت حتی صدای نفست را می شنوند ممکن است هول شوی و یادت برود که قرار است چه بگویی. به استودیو رفتم من اعلام ساعت را ننوشتم گوینده خبر رادیو منتظر بود تا ساعت را اعلام کنم وقتی زنگ ساعت 17 زده شد احساس کردم دهانم بسته شده و هیچ صدایی از من خارج نمی شود همان جا بود که به یاد گفته تهیه کننده افتادم. حدود 20 ثانیه گذشت تا اینکه انگار کسی از پشت سر به من گفت بگو. و من با تاخیر و هیجان گفتم ساعت 17 اینجا تهران است صدای جمهوری اسلامی ایران. و گوینده شروع به خواندن خبر کرد. بعد که از استودیو بیرون آمدم آقای سرماری گفت فجری مگه نگفتم که بنویس. به نظر من آن سه ماه را می گذارند تا هیجان و اضطراب فرد از بین برود به جو استودیو عادت کند و کار کاملاً صحیحی است.