اول درس بعد ازدواج

جوانان امروز- اکثراً- خواهان ادامه تحصیلات علمی اند و به تحصیلات پایین، اکتفاء نمی کنند. اما باید توجه داشت که این عمل مثبت و پسندیده، نقاط منفی و ناپسندی را به دنبال نیاورد.

متاسفانه در جامعه ما، این عمل خوب و پسندیده، مسائل ناپسند و زیان بار و گاهی فاجعه آمیزی را به دنبال خود آورده است و این به خاطر اصل موضوع یعنی ادامه تحصیلات نیست؛ بلکه ناشی از اشتباهات و کج سلیقگی های خود ماست. این خود ما هستیم که امر مفید و کمال آفرین تحصیلات و علم را به انحراف کشانده ایم.

اصل مشکل:

برای رسیدن به درجات عالی تحصیل، لازم است پسر و دختر تا حدود 25 سالگی و حتی بالاتر، تحصیل می کنند و تحصیل کردن را با ازدواج و پذیرفتن مسوولیت زندگی مشترک، مغایر و غیر عملی می دانند.

بررسی این مشکل:

این مشکل و مانع، مانند بسیاری از موانع دیگر بر سر راه ازدواج، حقیقی و واقعی نبوده بلکه مصنوعی و ساختگی است و یا «برنامه ریزی» و «حساب شده عمل کردن» می توان بخوبی آن را بر طرف کرد؛ بلکه می توان از «ازدواج»، «نردبانی» برای بالا رفتن و پیشرفت در تحصیلات و مدارج علمی ساخت!

اینکه  می گویند: «مرد و زن، مکمل همدیگرند و در کنار هر مرد موفقی، زنی شایسته بوده و در کنار هر زن سعادتمند، مردی لایق وجود داشته است»، شامل تحصیلات علمی هم می شود و بسیاری از دانشمندان، به خاطر همراهی و فداکاری و همکاری همسرشان، موفق به رسیدن به مدارج عالی علمی شده اند.

در پرتو ازدواج، آرامش و تعادل روحی و فکری برای هر دو به وجود می آید که در موفقیت شان در تحصیلات علمی، بسیار موثر است.

اینک راه حل ها:

«فکر»، «عمل» را به دنبال می آورد. اینکه فکر کنیم: «با ادامه تحصیلات نمی شود ازدواج کرد»، مشکل اساسی ماست در این موضوع. باید ابتداء و قبل از هر کار دیگر، این فکر غلط را از ذهنمان بیرون کنیم. اگر چنین کردیم، آنگاه راه حلّ مناسبی به ذهنمان خواهد آمد و زمینه برای رفع این مشکل، فراهم خواهد شد.

هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که تحصیلات با ازدواج سازگار نیست؛ بلکه بر عکس، اگر ازدواج، صحیح انجام گیرد و همسر کفو و متناسب و شایسته ای انتخاب شود، پشتوانه خوبی برای ادامه تحصیلات خواهد بود و می تواند انسان را در رسیدن به اهداف علمی و تحصیلی، یاری کند. ما این را در زندگی بسیاری از طلاب علوم دینی و بعضی از دانشجویان علوم دیگر، مشاهده و تجربه کرده ایم.

اگر متناسب با او نباشد و بین دو همسر، هماهنگی فکری و عقیدتی و... وجود نداشته باشد و به اصطلاح «با هم جور در نیایند»، مشکلاتی به وجود خواهد آمد که قابل انکار نیست. این را هم می شود با دقت در انتخاب همسر و رعایت معیارها و شروط انتخاب همسر- که در آینده بیان خواهد شد- حلّ کرد.

2- نامزدی شرعی و قانونی

دختر و پسر دانشجو و دانش آموز، می توانند با مقدّمات ساده و کم خرج و بدون تشریفات، نامزد شوند و عقد شرعی و قانونی کنند و رسماً همسر همدیگر شوند؛ اما «عروسی عرفی» را به تأخیر بیندازند. رفت و آمد و معاشرت، داشته باشند و به تحصیلات هم ادامه دهند تا در فرصتی مناسب، عروسی کنند و زندگی شان را مشترک نمایند. در این صورت، از انحرافات و زیان های مجرّد بودن در امان خواهند ماند و از آرامش و فائده های همسر داری بهره مند خواهند شد.

اینکه بعضی ها می گویند: «اگر دختر و پسر نامزد شوند، حواسشان از درس پرت خواهد شد و دیگر به درسشان نمی رسند»، اشتباه محض است؛ بلکه  بر عکس، وقتی نامزد شدند، خیلی بهتر حواسشان جمع درس می شود؛ زیرا: افکار پریشان و آلوده، از سرشان بیرون می رود و دل و فکر و چشمشان از جاهای دیگر جدا و منصرف می شود و متوجه همدیگر می گردند. از طرف دیگر: احساس مسوولیت بیشتری نسبت به زندگی آینده شان می کنند. در نتیجه، بهتر درس می خوانند تا زودتر زندگی شان را سر و سامان بدهند و زندگی مستقلّی ایجاد کنند.

3- کمک والدین به دختر و پسر

پدر و مادرها می توانند در ازدواج دانشجویان و دانش آموزان، نقش فراوانی داشته باشند و دختر و پسرشان را یاری کنند تا هم تحصیلات شان را انجام دهند و هم ازدواج کنند و از نعمت همسر بهره مند شوند و هم از زیان ها و مفاسد و خطرات مجرّد بودن محفوظ بمانند. به این صورت که: والدین دختر و پسر، عاقلانه بیندیشند و حساب کنند که: «ما که فعلا مخارج زندگی این دختر و پسر را داریم می دهیم، چه اشکال دارد همسرشان دهیم و چند سال دیگر هم مخارج شان را تامین کنیم تا تحصیلات شان تمام شود و سر و سامان بگیرند و از ما جدا و مستقل و بی نیاز شوند؟ چه فرقی می کند؟ اگر چند سال دیگر هم مجرّد بمانند باید که خرجشان را بدهیم، پس بهتر است ازدواج کنند و ما باز همین خرج را چند سال دیگر ادامه دهیم. این طور بهتر است از آنکه فرزندان دلبندمان بدون همسر و تنها بمانند و از این دوران بهار نوجوانی، که فصل ازدواج است، بی بهره شوند و یا- خدای ناخواسته- دچار انحرافات و مفاسد و بیماری های روحی و جسمی گردند».

اگر پدر و مادر اینگونه فکر کنند، حتماً به نتیجه مطلوب خواهند رسید.

هر لطمه ای به پسر و دختر بخورد، زبانش مستقیماً متوجه پدران و مادران می شود و مسوولند. و هر سعادتی هم نصیب آنان شود، بهره و خوشبختی اش نصیب پدر و مادرها نیز خواهد شد. پس چه بهتر که به خاطر خشنودی خدا و برای سعادت فرزندانشان- که سعادت خودشان هم هست- آنان را در این امر مهم یاری کنند.

پدر و مادر و بزرگتر های دختر و پسر، با هم بنشیند و صحبت کنند و با توافق و تفاهم به یک تصمیم مشترک برسند و دست به دست همدیگر داده، یک زندگی ساده و آبرومندی برای فرزندانشان فراهم کنند و آنان را یاری نمایند تا بتوانند در کنار یکدیگر با خوشبختی زندگی کنند و به تحصیلات شان هم ادامه دهند.

اجر اخروی و پاداش الهی این کار، آنقدر زیاد و عظیم است که به قلم و بیان نمی آید.

4- جلوگیری از بچه دار شدن

یکی از مشکلاتی که برای «ازدواج در دوران تحصیلات علمی» بیان می شود، « بچه دار شدن» و حفظ و نگهداری آن است.

حل این مشکل، بسیار آسان است، می توان تا پایان دوران تحصیل، با توافق همدیگر، از بچه دار شدن جلوگیری کرد.

پس، این هم مشکلی نیست که مانع ازدواج در دوران تحصیلات باشد.

5- قناعت

«قناعت» گنجی است بی پایان و پشتوانه محکمی است برای همه، مخصوصاً دانشجویان و دانش آموزان متاهل.

دانشجویان و دانش آموزان و تحصیل کرده ها- که برای رهایی خود و دیگران از قید و بندهای جهل و خرافات، مبارزه و تحصیل می کنند- نباید خودشان گرفتار خرافات و تشریفات و آداب و رسوم جاهلی و خلاف عقل و شرع شوند.

برادر و خواهر نوجوان! در زندگی دانشمندان و افراد موفّق، مطالعه کن و بنگر که اکثر آنان، زندگی ساده و قانعانه و بی تشریفاتی داشته اند. اصلاً ممکن نیست که انسان دچار اسراف و ولخرجی و تشریفات باشد و بتواند در مسائل علمی و پژوهشی و صنعتی، پیشرفت کند؛ زیرا- همانگونه که قبلاً بیان شد- تشریفات، همانند تارهای عنکبوت است که انسان را گرفتار می کند و از موفقیت و ترقی، باز می دارد. به خود سخت نگیرید. زندگی را بر خود دشوار نکنید.

6- انجام کارها و امور زندگی بطور مشترک

وقتی زن و شوهر، هر دو «محصّل» باشند، باید کارهای منزل را مشترکاً انجام دهند و نگذارند بر دوش یک نفر سنگینی کند.

خداوند برای زن و شوهری که در امور زندگی، یاور همدیگر باشند، اجر و پاداش فراوانی قرار داده است. انجام مشترک امور زندگی، محبت نسبت به یکدیگر را افزایش می دهد و برای هر دو، دلگرمی بیشتری به وجود می آورد.

البته زن و شوهری که هر دو مشغول علم و دانش هستند، در امور علمی و درسی هم به خوبی می توانند همدیگر را یاری کنند. چه شیرین و لذتبخش و رشد دهنده است زندگی مشترکی هر دو رکن آن، هم هدف، هم جهت، همکار، یاور و هم مباحثه باشند!

منبع : کتاب جوانان و انتخاب همسر

گروه کلوب ازدواج سایت تبیان-تنظیم:حدیثه نصری مقدم