برلوسکونی می ماند!

بخش سیاسی_در عصر دموکراسی و پست مدرنیسم هر روز از گوشه و کنار این جهان خاکی خبر از تنش، درگیری و منازعات به گوش می رسد. روزی نیست که اخبار را پیگیری کنیم و از تظاهرات و اعتراضات مطلبی نخوانیم. مدتی است در همه خبرگزاری ها صحبت از ایتالیا و تعیین صلاحیت «سلویو برلوسكونی» نخست وزیر ایتالیا می شود. تا اینکه جلسه بررسی رای اعتماد او در پارلمان این کشور برگزار شد. همزمان با جلسه تظاهرات كنندگان تلاش كردند، وارد ساختمان پارلمان شوند. نیروهای پلیس از گاز اشك آور برای متفرق كردنشان استفاده و شماری از آنها را بازداشت كردند. تظاهرات كنندگان نیز در جریان درگیری شماری از خودروها و تعداد زیادی از خودروهای پلیس را به آتش کشیدند. پلیس ایتالیا تعداد زخمی‌ ها را دست كم 50 نفر و تعداد ‌تظاهرات كنندگان دستگیر شده را 40 نفر اعلام كرد كه اكثر تظاهرات كنندگان دانشجو بودند اما در میان آنها شماری از كارگران و مهاجران به چشم می خوردند.

معترضان امیدوار به سرنگونی برلوسكونی بودند اما برلوسكونی تنها با اختلاف سه رای مخالف در پارلمان توانست از عدم رای اعتماد فرار كند. فساد اخلاقی، ناکارآمدی سیاسی دولت ایتالیا و شخص برلوسکونی و در نهایت مطرح شدن بودجه سال ۲۰۱۱ موجب شد تا موجی از انتقادها علیه وی به جریان بیفتد. افشای رسوایی های اخلاقی برلوسکونی پس از آن صورت گرفت که همسر وی چندی پیش پس از حدود ۲۰ سال زندگی با برلوسکونی اعلام کرد که قصد دارد از وی جدا شود. آنچه بیش از همه در میان این رسوایی های اخلاقی به چشم می‌خورد همنشینی و رابطه زننده برلوسکونی ۷۲ ساله‌ با دختران و زنان جوانی است که اکثرا حتی یک سوم سن او را ندارند. وی پس از ادامه ارتباط های نامشروع خود با چندین زن و دختر که عمدتا هنرپیشه یا مانکن بودند، این افراد را به پست ‌ها و مقام های سیاسی ایتالیا رساند و بدین ترتیب توجه رسانه ‌ها را بیش از پیش به خود معطوف کرد.

برلوسکونی در حالی به پارلمان ایتالیا رفت که پس از هفته ‌ها بحث در مجامع سیاسی ایتالیا مبنی بر عدم مقبولیت وی، نخست وزیر از پارلمان این کشور خواست تا میزان مقبولیت و محبوبیت وی را به رأی بگذارد. وی همچنین هشدار داد که برکناری اش در زمان بی ثباتی مالی اروپا بحر‌ان آفرین خواهد بود و تلاش برای برکناری وی در چنین موقعیتی را «حماقتی سیاسی» خوانده بود. در این شرایط اگر برلوسکونی ۷۴ ساله از پارلمان ایتالیا که متشکل از مجلس سنا و مجلس سفلی یا همان مجلس نمایندگان است رأی اعتماد نمی‌گرفت مجبور می شد پیش از پایان یافتن مدت نخست وزیری خود در سال ۲۰۱۳، از سمت نخست وزیری استعفاء دهد و ایتالیایی ها به منظور خروج از بحران سیاسی خود برای انتخاب نخست ‌وزیر جدید پیش از موعد مقرر به پای صندوق های رأی می ‌رفتند.

طبق قوانین ایتالیا، در صورت استعفای برلوسکونی و انحلال دولت، رئیس جمهور این کشور بایستی دستور تشکیل دولت موقت را صادر کند و در غیر این صورت ابتدا انحلال پارلمان و سپس انتخابات زودرس پارلمانی باید در دستور کار قرار گیرد.

در صبح روز سه‌شنبه، ۲۳ آذرماه برلوسکونی موفق شد با ۱۶۲ رأی موافق در مقابل ۱۴۶ رأی مخالف مجلس سنای ایتالیا، از این مجلس رأی اعتماد بگیرد. البته امکان پیروزی سیلویو برلوسکونی در مجلس سنای این کشور که اکثریت کرسی های آن متعلق به دولت ایتالیا است، از قبل پیش بینی می شد.

ساعاتی پس از اعلام نتایج رأی گیری سنای ایتالیا اعلام شد که در جریان رأی گیری مجلس نمایندگان ایتالیا نیز نخست وزیر 72 ساله با تفاوتی ناچیز و اخذ ۳۱۴ رأی موافق، ۳۱۱ رأی مخالف و ۲ رأی ممتنع، موفق به اخذ اکثریت آرای این مجلس شده است.

گفتنی است چند روز پیش از نشست پارلمان برای تعیین صلاحیت نخست وزیر ایتالیا، برلوسکنی به پرداخت رشوه و اعطای مزایا به نمایندگان متهم شده بود. شمارش آرای مجلس نمایندگان به دلیل ایجاد درگیری و اختلاف میان احزاب مخالف و موافق دولت برای مدت کوتاهی با اختلال مواجه گردید. برخی از مخالفان برلوسکونی بر این باور بودند که دولت وی برای جلب رأی دست به زد و بندهای پشت پرده و خرید آرا زده‌ است.

به دنبال اعلام ابقای سمت برلوسکونی هزاران نفر از مخالفان او در شهرهای ایتالیا دست به اعتراض زدند. مرکز شهر رم در محاصره پلیس ضد شورش قرار گرفت و نیروهای پلیس با مخالفانی که مواد آتش زا و گلوله های رنگ به سمت ساختمان سنا پرتاب می‌کردند برخورد کردند.

سیلویو برلوسکونی، سرمایه دار ایتالیایی نخستین بار در مارس ۱۹۹۴ با شعار «ایتالیا به پیش بتاز» و در حالی که فساد در میان نخبگان سیاسی ایتالیا رسوایی‌ هایی را موجب شده بود، عهده‌دار سمت نخست وزیری ایتالیا شد. اما در نهایت با بالا گرفتن اختلافات میان وی و «اومبرتو بوسی» رهبر حزب لیگ شمالی ایتالیا که حال یکی از معدود همپیمانان وی به‌شمار می رود، در ژانویه ۱۹۹۵ مجبور به استعفا شد.

وی سپس در سال ۲۰۰۱ سمت پنج ساله نخست وزیری را برای بار دوم بر عهده گرفت و پس از آن در سال ۲۰۰۸ و پس از استعفای «رومانو پرودی»، نخست‌وزیر وقت ایتالیا به دلیل رکود اقتصادی و بحران تراکم زباله در شهر ناپل ایتالیا، برای بار سوم به مقام نخست وزیری رسید.

برلوسکونی در دوران نخست وزیری خود بارها به دلیل اتهاماتی درباره زندگی شخصی خود و فساد اداری و مالی مورد هجوم جناح ‌های مختلف قرار گرفته که در آخرین مورد در نوامبر سال جاری، «جیانفرانکو فینی»، رئیس پارلمان ایتالیا و یکی از همپیمانان برلوسکونی، به دنبال رشته ای از بحث ها و مشاجرات، به همراه چهار وزیر و ۴۰ قانون گذار، از حمایت کردن نخست وزیر دست کشیدند و همین امر زمینه‌ ای برای به برگزاری رأی گیری برای تصمیم در مورد ابقا یا استعفای برلوسکونی شد.

«دنی شختر» کارشناس و تحلیلگر سیاسی اولین دلیل بقای سیاسی برلوسکونی را مهارت‌های سیاسی وی می داند. به نظر او برلوسکونی توانسته است در افکار عمومی ترسی ایجاد کند که اگر از کار برکنار شود، ایتالیا از نظر اقتصادی ورشکسته خواهد شد. شختر دلیل دوم بقای سیاسی برلوسکونی را شکست مخالفان در توافق بر سر برنامه ای به منظور جلب افکار عمومی می داند. همچنین وی سومین دلیل ابقای نخست وزیر در سیاست را وخیم تر شدن بحران مالی در ایتالیا دانست و اظهار داشت: مردم این کشور می دانند که برلوسکونی فردی متخصص در امور بازرگانی است و می‌داند چگونه ایتالیا را از شرایط کنونی خارج کند. البته او در ادامه سخنانش تاکید می کند که برلوسکونی راه حلی برای بحران کنونی ایتالیا ندارد و با وجود این که از این آزمایش موفق بیرون آمد اما نمی‌تواند در طولانی مدت موفق باشد.

پریسا چیذری

تنظیم برای تبیان/سمیه حدادی