مسجدی روی آب

مسجد بنیاباشی در شهر صوفیه، پایتخت بلغارستان آخرین مسجد باقی مانده در این شهر است که هنوز هم مورد بهره‌مندی مسلمانان قرار دارد اما امروزه ترک دیوارهای آن خطری برای این میراث فرهنگی و دینی مسلمانان صوفه محسوب می‌شود.

تاریخ ساخت این مسجد به سال 1576 می رسد، درست در سالهایی که عثمانیها کنترل این شهر را در دست داشتند و گفته می شود طراحی این مسجد برعهده یکی از معماران نامی و برجسته دوران عثمانی بوده است.

این مسجد در دوره حکمرانی کمونیسم در این سرزمین بلااستفاده ماند اما پس از آن بعنوان مرکز عبادت مسلمانان بار دیگر گشوده شد و زمانی که مسلمانان از مناره آن اذان سر می دهند صدای آن در شهر صوفیه به زیبایی قابل شنیدن است.

این مسجد به طور رسمی یک مرکز جذب توریست نیست اما متولیان آن غیر از زمان اقامه نماز از حضور گردشگران به ویژه افرادی که پوشش مناسبی داشته باشند استقبال می کنند.

ساختمان چشمگیر این مسجد که با آجرقرمز ساخته شده داری یک گنبد بزرگ و یک مناره زیبا است .

مسجد بنیا باشی که روی یک چشمه آب گرم طبیعی ساخته شده است نام خود را از همین چشمه گرفته که معنای تحت الفظی آن حمامهای بسیار است که حتی می توان بخاری که از هواکش این مسجد در نزدیکی دیوارهای آن بالا می رود را به وضوح مشاهده کرد. این مسجد به گنبد بزرگ و مناره خود شهرت یافته که بخشی از خط افق شهر را به خود اختصاص داده است.

درحال حاضر مسجد بنیاباشی تنها مسجد فعال در شهر صوفیه و یادگار حکومت عثمانی در بلغارستان است که حدود 5 قرن به طول انجامید.

جمعیت مسلمانان این شهر بیش از هشت هزار نفر است که میان جمعیت یک میلیون و 170 هزار نفری صوفیه زندگی و نماز جماعت خود را در این مسجد اقامه می کنند.

چندی پیش مفتی اعظم بلغارستان نسبت به ترکهای دیوارهای این مسجد تاریخی که در نتیجه حفاری برای ساخت مترو صورت گرفته هشدار داد. وی از نهادها و دستگاه های مسئول خواست در این روند مداخله کنند تا مسجد بنیا باشی که نوعی میراث فرهنگی و دینی برای مسلمانان این شهر محسوب می شود حفظ شود.