تبیان، دستیار زندگی
جیرانی و هفتی ها، این هفته واقعا سنگ تمام گذاشتند و خیلی ها را غافلگیر کردند؛ با نقدهایی که خیلی وقت بود می خواستیم از رسانه ملی بشنویم
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

یورش هفت به فیلمفارسی های امروز

برنامه این هفته‌ هفت در نوع خود برنامه‌ جالبی بود. اعتراض‌ها و سخنان تند و تیز به راحتی از زبان مهمانان و مجری برنامه بیرون می‌آمد و نزدیک به 3 ساعت بینندگان این برنامه، سخنانی را شنیدند که تا کنون در هیچ برنامه‌ "فرهنگی-هنری" با چنین صراحتی عنوان نشده بودند. علی رییسیان و مسعود فراستی (از میانه راه) با یکدگر همصدا گشتند و تیغ تیز انتقاد را برگردن مسئولان  قرار دادند و در اواخر برنامه فریدون جیرانی مجری این برنامه به همراهی و تایید سخنان این دو پرداخت.

هفت

نکته‌ جالب دیگر این برنامه، یورش همه‌جانبه‌ فریدون جیرانی وعوامل برنامه‌ هفت، به فیلم‌های به اصطلاح طنز سخیف بود. عوامل این برنامه با مدیریت فریدون جیرانی با کنار هم قرار دادن نسخه‌های کپی ساخته شده‌ داخلی، در برابر نسخه اصل (دو خواهر-شارلاتان و ...) به صورت علنی به رسوایی این‌گونه فیلم‌ها پرداختند و جعل این گونه فیلم‌ها را به تصویر کشیدند و حال شاید جیرانی و گروهش باید منتظر حمله‌ عوامل این  فیلم‌ها، به خود، و برنامه‌ شان باشند.

به گزارش کافه سینما برنامه هفت با این قسمت قطعا مخاطبان بسیار بیشتری را پای خود می‌کشاند که با اشتیاق منتظر آغاز این برنامه باشند. اگر در آن سوی ماجرا برنامه "ورزشی-فوتبالی" 90 افشاگری و انتقاد می‌کند، قطعا حتی نیمی از حساسیت و فشاری که بر دوش برنامه "فرهنگی-سینمایی" "هفت" سنگینی می‌کند را، این برنامه‌ ورزشی بر شانه‌های خود حس نمی‌کند. در برنامه‌هایی چون 90، ماجراها در شرایط نرمال به آفساید و هند و کرنر و این‌گونه مسائلی ختم می‌گردد که پدید آورنده‌ حساسیت‌های فرهنگی-سیاسی خاصی نیست، اما در برنامه‌های فرهنگی هنری چون هفت، در شرایط مختلف پای بسیاری از ارگان‌های مختلفی به میان کشیده می‌شود  که هر کدام‌شان برای خود جایگاه و منصب بلند قانونی دارند. همانند این هفته که مهمانان این برنامه با تمام قدرت به ارگان‌های بزرگی چون بنیاد فارابی تاختند و با خواستار خروج دولت و ارشاد از مدیریت سینمایی شدند...

حال باید منتظر ماند و دید آیا فریدون جیرانی و اکیپ پشتیبانش می‌توانند همچنان این‌گونه اتقادهای تند و تیز و آتشین خود را روی آنتن بفرستند؟

این‌ها بخش‌های از گفتگوهای این هفته برنامه هفت هستند:

حمله تند و تیز به فیلمفارسی

در این قسمت برنامه‌ی هفت، به اصطلاح فیلمفارسی‌های بعد از انقلاب تاختند و به رسوایی این گونه فیلم‌ها پرداختند. به گزارش کافه سینما جیرانی و عوامل برنامه هفت و با کنار هم قرار دادن صحنه‌هایی از فیلم شارلاتان و گنج قارون! کپی‌کاری عوامل شارلاتان از رو دست فیلمفارسی گنج قارون را به تصویر کشیدند. در ادامه؛ تقلید و کپی‌کاری مو به موی فیلم سینمایی 2 خواهر از یک فیلم هالیوودی مطرح با بازی آنتونیو باندراس را نشان دادند که در این کپی‌کاری حتی دیالوگ‌ها و میزانسن 2 خواهر کپی از رو دست فیلم هالیوودی بود. ای کاش محمد بانکی عزیز حداقل دیالوگ‌ها را به اندازه‌ی حداقل یک ویرگول! عوض می‌کرد!

سکس پنهان

در این برنامه فراستی عنوان کرد: در اول انقلاب برای از بین بردن سکس، فیلم‌های گلخانه‌ای و جشنواره‌ای رواج پیدا کرد که همچون فیلم‌های مبتذل، هیچ نسبتی با هنر و سینما مردم نداشتند و ندارند. این فیلم‌های شبه روشنفکری جشنواره‌پسند، تنها خطی بود که به جریان تبدیل شد. حتی سینمای دفاع مقدس به جریان تبدیل نشد زیرا مسئولین در عمل علاقه‌ چنندانی برای این ژانر نشان نداند. به همین سبب در مقابل این سینمای جشنواره‌ای -و فرار مردم از سینماها- دوباره شاهد بازگشتن سکس به سینما بودیم! این بار سکس پنهانی! ولی کپی از رو دست همان فیلمفارسی‌ها مبتذل گذشته، که به هیچ وجه، نه جایگاه و عمق هنر و سینما را می‌شناسند و نه فرهنگ این آب و خاک را.

رقص و حرکات موزون

در یک کلیپ آماده شده صحنه هایی از فیلم هایی را نشان دادند که سر تا سر رقص و آوازهای دیمبل دیمبو بود، در یک قسمت دیگر این برنامه قسمتی از فیلم شارلاتان را نشان دادند که با شلیک طرف مقابل به کمربند شلوار مهران غفوریان شلوار از پای غفوریان می افتد! و شورت گل گلیش نشان داده می شود. کپی برابر بر فرع! از یک فیلم قدیمی.

تنفر مردم از فیلم های مبتذل

مسعود فراستی عنوان کرد مردم از فیلم ها سخیف بیزارند و به همین دلیل است پرفروش ترین فیلم سال در تهران، از صد در صد، فقط 3 درصد تهرانی ها را به سینما کشاند! که این در نوع خود فوق فاجعه است. فراستی در ادامه گفت: وقتی برای پرفروش ترین فیلم سال فقط 3 درصد می آیند به سینماهای تهران، یعنی مردم از فیلم های مبتذلی که نه ساختار سینما را میشناسند و نه محتوای هنری دارند بیزارند و تنفر میورزند.

در یک کلیپ آماده شده صحنه هایی از فیلم هایی را نشان دادند که سر تا سر رقص و آوازهای دیمبل دیمبو بود، در یک قسمت دیگر این برنامه قسمتی از فیلم شارلاتان را نشان دادند که با شلیک طرف مقابل به کمربند شلوار مهران غفوریان شلوار از پای غفوریان می افتد! و شورت گل گلیش نشان داده می شود. کپی برابر بر فرع! از یک فیلم قدیمی

سانسورهای بیهوده دلیل تمام ابتذال ها

در این قسمت از برنامه هفت علی رییسیان ، مسعود فراستی و فریدون جیرانی یکصدا دلیل ابتذال در سینما و بعضا فروش فیلم ها سخیف را سانسور فیلم های اجتماعی و مردم پسند دانستند. علی رییسیان گفت: اگر بگذارند کارگردانان بزرگ این کشور، فیلم های اجتماعی مورد علاقه‌شان را بسازند و حرفهای دلشان و بعضا انتقاد هایشان را در فیلمهایشان راحت و بی در دسر بیان کنند، و اجاره داشته باشند تصویری درست و عمیق و بی پرده از مردم این کشور و این جامعه و محیط نشان دهند، شک نکنید در این عرصه رقابت دیگر جایی برای کوچکترین ابتذالی نمی ماند و فیلم های سخیف و سطحی خود به خود توسط مردم کنار زده می شوند. علی رییسیان در ادامه عنوان داشت: رقابت فرهنگی بین تمام فیلم ها تنها راه نابودی ابتذال است، و در طول تاریخ تنها در زمانی ابتذال رشد کرده است که مقابل انتقاد و حرف حق ایستاده اند. رییسیان در انتهای این بحث عنوان داشت: ابتذال از دل سانسور و جلوگیری از بیان حقایق خلق می شود ، و تنها راه برون رفت از این شرایط، کنار گذاشتن و از بین رفتن این سانسور های بیخود و بیهوده و دست و پا بند است که جلوی ساخته شدن فیلمهای عمیق و جذاب کارگردانان بزرگ را میگیرد و در مقابل، ابتذال است که گسترش میابد.

حمله به بنیاد فارابی

علی رییسیان با همراهی مسعود فراستی خواستار منحل شدن بنیاد فارابی شدند و وجود این بنیاد دولتی را بی خاصیت و بی فایده نامیدند. فریدون جیرانی در مقابل این سخنان اعلام کرد: نمی شود که بنیاد فارابی را کنار گذاشت، این پایگاه برای خود قدرتی عظیم، و پایگاه محکمی دارد. و علی رییسیان در جواب جیرانی با خونسردی گفت: وقتی توانستیم به راحتی به وجودشان بیاوریم، پس می توانیم به راحتی عوضاشان هم کنیم! در چنین شرایطی بود که مهمان دیگر برنامه شهریار بحرانی از دست اندر کاران سینمای ایران خواست تا با تشکیل یک اتاق فکر، سینمای ایران را یاری کنند.

کنار رفتن دولت از مدیریت سینمایی

علی رییسیان و مسعود فراستی با صراحت خواستار این شدند که دولت از مدیریت و دخالت در امور سینمایی کنار بکشد و این وضایف را به صنوف سینمایی مورد تایید بسپارد و خود (دولت) به بخش نظارت و بعد پشتیبانی از صنوف بپردازد. مسعود فراستی تاکید کرد این راه، تنها راه برای رسیدن به سینمای متعالی و فکور است.


گروه سینما و تلویزیون تبیان