تو بی همتایی، می دونستی ؟

آیا می دانی تو بی همتاترین فرد هستی؟ بله تو را می گویم ، فقط اثر انگشت تو نیست که با تمامی انسانها متفاوت است. جلوی آینه خود را بنگر ، چهره ات یکتاترین چهره است و اگر سالهای سال در جهان بگردی ، چهره ای چون خود را نخواهی یافت، به موهایت ، به دستانت ، به پاهایت ، به همه جسم خود بنگر ، آیا یکتایی آن را نمی بینی. تو نه فقط در جسم منحصر به فردی که در روح و روان نیز چنینی. بیا مروری بکنیم .

تو حاوی میلیاردها  ژن خاصی هستی که صرفا کمپلکس پیچیده تو را هدایت می کند و توانائی های بالقوه و منحصر به فردی هست که وجودت از آن بهره می جوید. پس سرمایه ای که تا با خود به این جهان آورده ای نیز منحصر به فرد است.

تو از پدر و مادری متفاوت از والدین دیگر زاده شدی ، با خواهر و برادر و فامیل خاصی خویش و قوم شدی، در مدرسه با معلم و همکلاسیهای خاصی قرین گشتی. و شخصیت تو در تعامل با میلیون ها تعامل خاص و با افراد خاصی شکل گرفت که باز هم تو را منحصر به فرد کرد.

پس اکنون تو یگانه ای در آنچه بصورت ژنتیک یا فطری آورده ای و همچنین یگانه ای در جسمت ، و یگانه هستی در تعاملاتت با محیط و اکنون نیز تو یگانه ترین انسانی در نوع نگرش ، تفکر و اراده ای که می کنی.

تو که منحصر به فردی باید منحصر به فرد عمل کنی. رمان زندگیت را نمی دانم. تا بگویم که  فصل دیگرش را چگونه بنویس تا قشنگ تر شود.

نگرانی هایت ، شادیهایت ، عشقت ، غمهایت ، ضعف هایت ، قوت هایت ، توانایی هایت هم،  مثل سایر اجزاء وجودت منحصر به فردند . پس تو نخواهی توانست که  خود را با کسی مقایسه کنی ، چون تو فقط توئی و همتا نداری.

تو رمان زندگی خود را نوشته ای و باز هم می نویسی. نوزادی و کودکیت را با تعاملات و قابلیت ها و اراده ات طی کرده ای و فصل های آن را نگاشته ای. دیگر چه فصل هایی را نوشته ای و چگونه نوشته ای.

آیا فصل جوانی را نیز تمام کرده ای، برای حال چه تصمیمی داری. تو نمی توانی رمانهای دیگری را کپی کنی ، چون تو تنهاترین و یکتاترین انسانی هست که من می شناسم. با همه تفاوت ها که ذکر کردم.

اکنون که فصل حاضر رمان زندگیت را می نویسی، تصمیم بگیر که چگونه این فصل را به اتمام برسانی.

آیا این فصل از رمانت ،  تراژدی  و غمگین است؟  نقش اول این رمان تویی ، در این رمان و در این فیلم تو چگونه نقش ایفاء می کنی ، آیا فردی منفعل و خسته و بی هدف و بی انرژی هستی .

چنین رمانی را چه کسی می پسندد . آیا خودت نیز که این فیلمنامه را می خوانی ، مجذوب می شوی.

یا نه ....  .

نقش اول این فیلم تویی ، تو بهترین هنرپیشه و کارگردان و فیلمنامه نویس و منحصر به فرد هم هستی.

برای خودت بنویس که : چه می کنی و چه خواهی کرد..........

بگو که :

من این کار را می کنم که .........

اگر دیگران این کار را انجام دهند ......

من این کار را انجام می دهم ......

و اگر......

رمان خود را پیشاپیش ، قبل از اینکه دیگران بنویسند خودت بنویس.

تو می توانی با مشاوری نیز در باره نوشتن رمان زندگیت مشاوره کنی و از تجارب رمان نویسان موفق زندگی نیز استفاده کنی . ولی به هر حال آخرالامر خودت هستی که رمانت را انشاء می کنی.

خوشحال می شوم بدانم تو ای عزیز رمان خودت را چگونه نوشته ای ، چگونه می نویسی و چگونه خواهی نوشت.

به من بگو........

برای این که بتوانی از نوشتن این رمان بیشتر لذت ببری توصیه های زیر را جدی بگیرید:

شادکامی ، یک حس درونی با منشأ باطنی است که آثار بیرونی نیز به همراه دارد ، تا قلباً خود را آماده خوشرفتاری و خوشرویی نکنیم ، شادمانی در رفتارمان تجلی نخواهد کرد.

از احساس نفرت و انزجار نسبت به خودتان فاصله بگیرید. اگر در گذشته زندگی مطابق دلخواهتان نبوده ، آینده را فدای گذشته نکنید. می توان با بهتر زندگی کردن و برخورد مثبت و عقلانی از رنجهای زیاد کاست. اگر با خودتان کمی مهربان و واقع بین باشید ، شادکامی زندگی را بهتر احساس خواهید نمود.

باید خود را علیه بی حالی روحی و بی حوصلگی مجهز کنید و سهم خود را در شادکامی زندگی و خانواده ارتقاء دهید. هرگز اجازه ندهید افکار منفی و یأس آلود ، چون موریانه هایی ، ریشه های مسرت و شادکامی زندگی تان را از بین ببرد و بر شما مسلط شوند.

هر كار یا تفكری كه به شما احساس سبك‌باری بدهد در جهت مثبت و خیر شما جریان دارد.

افكار منفی نداشته باشید، در عوض انرژی خود را صرف امور مثبت كنید.

هر روز یك چیز خوب به دیگران ببخشید.

هر موقعیتی چه خوب یا بد، گذراست پس بسیاری چیزها را به دست زمان بسپارید

زندگی كوتاه‌‌تر از آن است كه از دیگران متنفر باشید. نسبت به دیگران تنفر نداشته باشید.

از آنجا كه خلقت انسان هدفدار بوده، بكوشید وجودتان مایه خیر و بركت برای دیگران باشد نه این‌كه دیگران از غیبت و عدم حضور شما احساس راحتی و آرامش كنند.

خودمان خود را مجبور کنیم طوری زندگی کنیم که احساس لذت کنیم نه آن طور که  دیگران بپسندند .

شاید این عمر هدر رفته برای همه ما تجربه شده است. وقت آن رسیده که منطقی باشیم. اگر فکر می کنید سزاوار یک زندگی شاد و بانشاط هستید، کمی به بدن و روحتان استراحت بدهید و با انرژی بیشتر به زندگی ادامه دهید. به راستی از چه چیز لذت می برید؟! آن را به بدنتان هدیه کنید.