گشتی در بزرگ ترین پژوهشگاه علوم انسانی خاورمیانه
اخیراً برای تسهیل دستیابی به منابع تحقیقاتی خارجی و ایجاد امكان دریافت فتوكپی مقالات از خارج از كشور كتابخانه این پژوهشكده عضو واحد امانت كتابخانه «بریتانیا» شده است.
خیلی از ما با شنیدن نام «پژوهشگر» این تصاویر در ذهنمان نقش می بندد: فردی دارای عینك و روپوش سفید كه احتمالاً یا سرش روی یك میكروسكوپ خم شده یا روی یك كتاب خیلی خیلی قطور و بزرگ، كه البته هر از گاهی هم سرش را برمی گرداند تا مطلبی یادداشت كند.
اما در كنار این تعاریف، «پژوهشگر» فردی است كه آدمی را به تن و روان می شناسد، و وجه تمایز خود را از دیگر آفریده های پروردگار دریافته. او انسانی با فرهنگ و اندیشه های استوار است و كمك به پایداری و استواری بشر در كره خاكی می كند، می كاود و جامعه را پویا می كند.
اندیشه هایش نیز با سؤالات گوناگون و پی درپی در جست وجو است.
«پژوهشگر» را می توان ناجی انسان ها خواند و دستاوردهایش را هدیه ای با ارزش دانست كه بی هیچ منتی به بشریت تقدیم می كند. هدیه ای كه به بهای روزهای عمر و جان عزیز خود خریداری شده است.
آذر، ماه پژوهش است این را خود پژوهشگران می گویند. آنها در این ماه به خاطر هفته پژوهش فعالیت های بیشتری انجام می دهند؛ مثل در دست گرفتن طرح های جدید و ارائه فعالیت های سالانه خود به مراكز تحقیقاتی و ... ما هم به همین مناسبت سری به بزرگ ترین پژوهشگاه علوم انسانی در خاورمیانه زدیم.
بزرگ ترین پژوهشگاه علوم انسانی خاورمیانه در اتوبان كردستان نبش آ.اس.پ. قرار دارد.
«پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» عمده ترین نهاد پژوهشی كشور است كه در زمینه علوم انسانی و بررسی و شناخت فرهنگ تمدن اسلامی ایرانی فعالیت دارد. این پژوهشگاه علی رغم فرصت اندك، به لحاظ اعتنا و توجه سیاستگذاران فرهنگی و عملی كشور، كار پژوهش و بررسی نقادانه تاریخ و فرهنگ و تمدن سرزمین اسلامی ایران و جهان اسلام را با پیگیری طرح های بنیادی نظری و كاربردی در زمینه های علوم اجتماعی، زبان و ادبیات فارسی، و علوم انسانی، به منظور تأمین نیازهای روزافزون جامعه روبه رشد كشورمان آغاز كرده است.
این نهاد پژوهشی به طور عمده وظیفه تحقیق در علوم انسانی كه شامل رشته های ادبیات، تاریخ، فلسفه و علوم حكمی، شناخت ادیان و معارف دینی، عرفان، زبان شناسی، علوم اجتماعی و همچنین مطالعات فرهنگ های مختلف بشری را به عهده دارد.
تاریخچه
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1360 با ادغام چندین مؤسسه مثل انجمن حكمت و فلسفه ایران، بنیاد شاهنامه فردوسی، بنیادفرهنگ ایران، بنیاد فرهنگ و هنر ایران، پژوهشكده علوم ارتباطی و توسعه ایران، پژوهشگاه علوم انسانی، فرهنگستان ادب و هنر ایران، فرهنگستان زبان و علوم ایران مركز اسناد فرهنگی آسیا، مركز ایرانی تحقیقات تاریخی و مركز ایرانی مطالعه فرهنگ ها كه هر كدام به گونه ای در رشته های مختلف پژوهشی فعالیت داشتند سازمانی وابسته به وزارت فرهنگ و آموزش عالی تشكیل یافت و تحت عنوان مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی آغاز به كار كرد. این مؤسسه در سال 1369 پس از تغییر سازمان و تشكیلات از سوی «شورای گسترش آموزش عالی» عنوان پژوهشگاه را دریافت كرد و تشكیلات سازمانی آن در خرداد 1372 به تصویب نهایی سازمان امور اداری و استخدامی كشور رسید. در سال 1373 شورای عالی پژوهشگاه به منظور تأكید بر گرایش «علوم انسانی» در تحقیقات پژوهشگاه عنوان «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» را برای این نهاد برگزید كه از تصویب شورای گسترش آموزش عالی نیز گذشت.
هدف از تشكیل این پژوهشگاه مطالعه و تحقیق در فرهنگ اسلام ایرانی، شناساندن منابع و پیشینه فرهنگ و معارف اسلامی و ایرانی به مردم ایران و جهان، مطالعه و تحقیق در فرهنگ و تمدن ملل و تأثیرات و مبادلات فرهنگی، مطالعه و تحقیق در تاریخ و متون تاریخی اسلامی و ایرانی، مطالعه و تحقیق در آثار عرفانی و فلسفی به طور عام و حكمت و فلسفه اسلامی به طور خاص، مطالعه و پژوهش در زمینه علوم انسانی و اجتماعی و مبانی و كاربردهای آنها، مطالعه و تحقیق در زمینه ادب و زبان فارسی ، همكاری در امور پژوهشی فرهنگستان های زبان و ادب فارسی و علوم جمهوری اسلامی ایران در زمینه علوم انسانی و اجتماعی و معارف اسلامی و حمایت از مصوبات علمی آنها، انجام پژوهش های كاربردی در زمینه علوم اجتماعی، ارتباطات اجتماعی و علوم انسانی برای تأمین نیازهای كشور، همكاری با دانشگاه ها و مؤسسات پژوهشی و فرهنگی كشور و پشتیبانی تحقیقاتی از این قبیل مراكز است.
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی از اركان و بخش هایی چون هیئت امنا، شورای عالی پژوهشگاه، ریاست پژوهشگاه، شورای پژوهشی، حوزه معاونت، پژوهشكده ها، گروه های مستقل تحقیقاتی، مركز اسناد فرهنگی آسیا، مركز تحقیقات امام علی، كتابخانه ها، مركز كامپیوتر، انتشارات، روابط عمومی و دفتر همكاری های علمی و بین المللی برخوردار است.
معرفی كتابخانه پژوهشگاه
این كتابخانه در ساختمان اصلی پژوهشگاه قرار دارد. مجموعه پایه آن در سال 1356 با تأسیس كتابخانه مركز ایرانی مطالعه فرهنگ ها تشكیل شد. در سال 1361 با ادغام كتابخانه های چندین مؤسسه تحقیقاتی از جمله فرهنگستان زبان ایرانی، فرهنگستان ادب و هنر، بنیاد فرهنگ ایران و پژوهشگاه علوم انسانی بر غنای آن افزوده گردید، تا بدانجا كه در حال حاضر یكی از غنی ترین مجموعه ها را در زمینه علوم انسانی در ایران در اختیار دارد. مجموعه كتابخانه بالغ بر 120 هزار جلد كتاب كه حدود 40 هزار آن به زبان های فارسی، عربی، تركی و اردو و حدود 80 هزار جلد آن به زبان های انگلیسی، فرانسه، آلمانی، روسی و سایر زبان ها است. این كتابخانه همچنین دارای ??? عنوان نشریه ادواری فارسی و 385 عنوان نشریه ادواری انگلیسی و فرانسه است. ساعات كار كتابخانه مركز روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت هشت صبح تا شش بعدازظهر و روزهای پنجشنبه از هشت صبح تا دوازده ظهر است. استفاده از منابع كتابخانه برای محققان و دانشجویان آزاد است. اعضای هیئت علمی، محققان، كارمندان و دانشجویان پژوهشگاه می توانند بر طبق ضوابط مصوب از كتابخانه كتاب به امانت بگیرند. امانت كتاب به محققان و دانشجویان سایر سازمان ها تنها در چارچوب «طرح تعمیم خدمات كتابخانه های تخصصی به افراد غیرعضو» میسر است.
اخیراً برای تسهیل دستیابی به منابع تحقیقاتی خارجی و ایجاد امكان دریافت فتوكپی مقالات از خارج از كشور این كتابخانه عضو واحد امانت كتابخانه «بریتانیا» شده است.
سپیده سعیدی
کتاب های « ادبیات » ، « سیاسی » ، « اسلامی » و « متفرقه » در فروشگاه اینترنتی تبیان
