بانوی حجون

بعداز ظهر گرم مکه با سکوت شعب ابی طالب اندوه بی حد را در درونم جاری می کند جایی که بخاطر محاصره اقتصادی و مشقتها و سختیهای فراوانی که در سه سال اول مسلمانان متحمل شدند حضرت خدیجه کبری همسر محبوب  پیامبر(ص) و وفادار ترین حامی وی دار فانی را وداع گفت .

نمی دانم این چه حس غریبی است با آنکه از خدیجه کمتر شنیده ا م و کمتر خوانده ام اما دلتنگی عجیبی با من است دلتنگی انسان غریبی که به آشنای دیرین  رسیده است .

یاد خدیجه یاد حرا را در دل می نشاند .

با یاد خدیجه بعثت می شکوفد

یاد خدیجه یاد آور غم تنهایی های محمد و علی و خدیجه است .

با یاد خدیجه رنج های امت آغازین اسلام تجلی می کند.

یاد خدیجه یاد یاد ها را زنده می کند .

با خود می اندیشم علاقه ام به او بخاطر آخرین پیامبر خداست اما می بینم حضرت رسول (ص) همسران دیگر نیز داشته است.

خدیجه خدیجه است و مادر زهرا (س) این فضیلتی بی پایان است که تادنیا دنیا است خدیجه را برترین زنان امت کرده است و گواه آن این است که  مفسرانی چون قرطبی،طبرسی،ابن كثیر و آلوسی بغدادی بااستناد به كلامی از رسول الله صلی الله علیه و آله كه فرمودند : فضلت خدیجه علینساء امتی كما فضلت مریم علی نساء العالمین یعنی خدیجه بر زنان امتم برتری یافتهمانگونه كه مریم بر زنان جهان برتری داشت و نیز در كلام دیگری كه حضرت علی علیهالسلام فرمودند كه از رسول الله صلی الله علیه و آله شنیدم كه می فرمودند : خیرنسائها مریم بنت عمران و خدیجه بنت خویلد یعنی بهترینزنان مریم دختر عمران و خدیجه دختر خویلد هستند.  امید آنكه با انس و ارتباط و توسل به حضرتخدیجه صلوات الله علیها و پیروی از ایشان یادش را همیشه زنده بداریم .