احتیاط بیشتر، ترس کمتر
امیر فکر می کند که تمام غریبه ها دزد هستند و می خواهند در خانه را بشکنند و وارد آن شوند. او هر شب خواب می بیند که یک مرد سیاهپوش با گذاشتن نردبان کنار پنجره اتاقش قصد دارد وارد شود و او را در حال خواب بدزدد. بنابراین از خواب می پرد، به اتاق پدر و مادرش می رود و پایین تختخواب آنها می خوابد.
آموزش قوانین احتیاطی به کودکان ضروری است ، اما وقتی ترس و اضطراب به حدی می رسد که روی خواب و فعالیت های کودک تاثیر می گذارد، باید روشی را به کار گیرید تا واقع گرایانه تر با خطرات و تهدیدها رودررو شوند.
به کارگیری پیشنهادهای زیر از خطرات و ترس کودک شما می کاهد. کودکان امروزی ، نه تنها از دزدانی که وارد خانه ها می شوند وحشت بسیاری دارند، بلکه از غریبه ها هم می ترسند و نگران قفل نبودن در خانه می شوند.
این ترس ها گاهی به قدری شدید هستند که جلوی فعالیت های روزمره کودک را نیز می گیرند. بین «احتیاط» و «حمایت ِ بیش از حد» فاصله زیادی است و ممکن است شما از پیامی که با رفتارتان به کودک می دهید بخوبی آگاه نباشید.
برای مثال اگر فرزندتان را حتی در حیاط خانه هم تنها نمی گذارید، دو پیام برایش دارید؛ یکی این که دنیا به قدری خطرناک است که من باید همیشه مراقبت باشم و دیگر این که تو نمی توانی به تنهایی بازی کنی یا کار کوچکی برای خودت انجام دهی. هیچ کدام از این پیام ها برای فرزندتان مفید نخواهد بود.
رویارویی کودک رابا اخبار جنایی محدود کنید
برنامه های خبری تلویزیون حوادث جنایی روزمره را به تصویر می کشد. بزرگسالان به بیشتر این گونه خبرها عادت کرده اند، اما کودکان خیر. بکوشید هنگامی اخبار تلویزیون را تماشا کنید که کودک در اتاق نباشد و در حضور او درباره حوادث جنایی بحث نکنید.
توضیح در صورت لزوم
حتی اگر شما مواجهه کودک را با اخبار جنایی کنترل کنید، او از برخی از آنها آگاه می شود. مریم وقتی روزنامه را برای شما می آورد چشمش به عناوین درشت آن می افتد و سؤالات زیادی برایش مطرح می شود.
سوالات او را با حداقل جزییات پاسخ دهید، اما جز حقیقت نگویید. توضیح دهید که گم شدن یک کودک همیشه دلیل بر دزدیده شدن او نیست و دزدیدن کودکان به ندرت اتفاق می افتد.
آموزش اقدامات احتیاطی
چگونگی رفتار کودک را در رویارویی با موقعیت های خاص در نظر بگیرید و آن را اصلاح کنید. کودک را نترسانید و به او بگویید که بیشتر مردم ، مهربان و دوست داشتنی هستند و فقط عده کمی از آنها ممکن است به کودکان آسیب برسانند. از کودک بخواهید مشخصاتش را به خاطر بسپارد. این مشخصات دربرگیرنده نام خانوادگی ، نشانی منزل و شماره تلفن است.
استفاده از تلفن را به کودک بیاموزید. حفظ بودن تلفن یکی از همسایه ها، یکی از بستگان نزدیک مانند خاله ، عمه و حتی اداره پلیس به کودک اطمینان بیشتری می دهد اما زمان های استفاده از تلفن را محدود کنید. طریقه پاسخگویی به تلفن را به کودک بیاموزید.
به او بگویید که هیچ گاه یک ناشناس را از تنها بودنش در خانه آگاه نکند. بسیاری از والدین ترجیح می دهند کودک ، نام خود را به یک ناشناس نگوید.
بنابراین به فرزندتان بیاموزید که اگر کسی پشت تلفن از او پرسید شماره اونجا چنده ، او در پاسخ چنین بگوید شما چه شماره ای رو گرفته اید؟ وقتی فرد غریبه شماره را گفت کودک می تواند بگوید ببخشید شماره رو اشتباه گرفته اید و سپس گوشی را قطع کند.
به کودکتان بگویید که وقتی تنهاست هیچ گاه در خانه را به روی کسی باز نکند، او حداکثر می تواند پیغام آن شخص را به یاد بسپارد و به پدر و مادرش بگوید. به کودکتان بیاموزید که اگر گم شد چه کار باید بکند. توضیح دهید که چگونه در فروشگاه ها یا مکان های عمومی رفتار کند تا مشکلی برایش پیش نیاید و اگر گم شد چه کار کند.
اگر به یک مکان شلوغ می روید به او بگویید که در صورت جدا شدن از یکدیگر کجا منتظر هم بمانید. راه دیگر این است که کودک از فروشندگان بخواهد تا اسم شما را پشت بلندگو بگویند.
به کودکتان یادآوری کنید که هیچ گاه با یک شخص غریبه آن محل را ترک نکند و اگر کسی به زور می خواهد او را ببرد، خود را روی زمین بیندازد و فریاد بزند «این مامان یا بابای من نیست».
به مدرسه کودک اطلاع دهید که چه کسی پس از تعطیل شدن مدرسه دنبال کودک می آید. یک اسم رمز به کودک یاد دهید تا احیانا اگر روزی مجبور شدید از فرد دیگری (یک همسایه یا یک دوست) خواهش کنید دنبال کودک برود، آن شخص با گفتن اسم رمز اطمینان کودک را جلب کند. به کودک بیاموزید چگونه به افراد غریبه «نه» بگوید.
اگر کسی انجام کاری را از او می خواهد که نباید انجام دهد، بهترین راه گفتن «نه» و ترک آن محل است. این روش را با فرزندتان تمرین کنید.
مقابله با ترس های بی اساس
شما نمی خواهید فرزندتان در تمام طول زندگی اش نگران وقایعی که ممکن است رخ دهد باشد. وقتی کودک با اقدامات احتیاطی آشنا شد، به او بیاموزید چگونه مثبت نگر باشد و با اعتماد به نفس عمل کند.
این رفتار او را خوشحال تر می کند و احساس قربانی بودن را از او دور خواهد کرد. برای نمونه کودک می تواند با خود بگوید اگر کسی بخواهد در را بشکند، مامان و بابام در خانه هستند و من آنها را صدا می زنم.
روش های امنیتی
راه های زیر برای جلب اطمینان کودکی که در داخل خانه هم از دزدان و جنایتکاران می ترسد به کار می روند:
از قفل های بزرگ برای در و سیستم دزدگیر و حفاظ های پنجره استفاده کنید.
گذاشتن کلیدی در اتاق کودک که بتواند شب هنگام پدر و مادرش را با صدای زنگ از خواب بیدار کند بسیار مفید است. در صورت امکان از دستگاه آیفون استفاده کنید تا بتواند از داخل هم با شما صحبت کند.
روش های کسب آرامش
بیشتر اوقات ترس کودک از دزدها غیرمنطقی است ، اما نگرانی او کاملا واقعی است. به او یادآوری کنید تا هنگام بروز ترس ، آرام نفس بکشد و کلمه «آرام» را زمزمه کند.
پروین نظری نژاد
لینک های مرتبط
بچه ها از چه چیزهایی می ترسند؟!
كودك و ترس ، ترس از شب ( قسمت اول )
خرید کتابهای ویژه « کودکان » و « خانواده » از فروشگاه اینترنتی تبیان
