دومين منزل سير و سلوک (عرفان روح الله 2)

جلسه قبل بيان شد که اولين قدم براي سير و سلوک٬ (تفکر) است. اگر بخش اول را نخوانديد اينجا را مطالعه کنيد. اما دومين قدم چيست؟ بعد از تفکر نوبت به منزل (عزم) مي رسد. عزم به معناي (اراده) است. مسلما بعد از تفکر و تعيين و تشخيص مسير٬ بايد کمر همت بست و براي تهذيب نفس٬ با اطمينان و توکل به خدا٬ قدم برداشت.

منزل ديگر كه بعد از تفكر از براى انسان مجاهد پيش مى‏آيد، منزل(عزم) است.

بعضى از مشايخ ما، أطال اللّه عمره، ميفرمودند كه (عزم) جوهره انسانيت و ميزان امتياز انسان است، و تفاوت درجات انسان به تفاوت درجات عزم او است.

و عزمى كه مناسب با اين مقام است عبارت است از بنا گذارى و تصميم بر ترك معاصى، و فعل واجبات، و جبران آنچه از او فوت شده در ايام حيات، و بالاخره‏ عزم بر اينكه ظاهر و صورت خود را انسان عقلى و شرعى نمايد كه شرع و عقل به حسب ظاهر حكم كنند كه اين شخص. انسان است. و انسان شرعى عبارت از آن است كه موافق مطلوبات شرع رفتار كند، و ظاهرش ظاهر رسول اكرم، صلّى اللّه عليه و آله، باشد، و تأسى به آن بزرگوار بكند در جميع حركات و سكنات و در تمام افعال و تروك‏.

و بدان كه هيچ راهى در معارف الهيه پيموده نمى‏شود مگر آنكه ابتدا كند انسان از ظاهر شريعت. وتا انسان متأدّب به آداب شريعت حقه نشود، هيچيك از اخلاق حسنه از براى او به حقيقت پيدا نشود، و ممكن نيست كه نور معرفت الهى در قلب او جلوه كند و علم باطن و اسرار شريعت از براى او منكشف شود.

اى عزيز، بكوش تا صاحب (عزم) و داراى اراده شوى، كه خداى نخواسته اگر بى عزم از اين دنيا هجرت كنى، انسان صورى بيمغزى هستى كه در آن عالم به صورت انسان محشور نشوى، زيرا كه آن عالم محل كشف باطن و ظهور سريره است. و جرئت بر معاصى كم‏ كم انسان را بى ‏عزم مى‏كند، و اين جوهر شريف را از انسان مى ‏ربايد. استاد معظّم ما، دام ظلّه، مى ‏فرمودند بيشتر از هر چه گوش كردن به تغنّيات سلب اراده و عزم از انسان مى ‏كند.

پس اى برادر، از معاصى احتراز كن، و عزم هجرت به سوى حق تعالى نما، و ظاهر را ظاهر انسان كن، و خود را در سلك ارباب شرايع داخل كن، و از خداوند تبارك و تعالى در خلوات بخواه كه تو را در اين مقصد همراهى فرمايد، و رسول اكرم، صلّى اللّه عليه و آله، و اهل بيت او را شفيع قرار ده كه خداوند به تو توفيق عنايت فرمايد و از تو دستگيرى نمايد در لغزشهايى كه در پيش دارى، زيرا كه انسان  در ايام حيات لغزشگاههاى عميقى دارد كه ممكن است در آن واحد به پرتگاه هلاكت چنان افتد كه ديگر نتواند از براى خود چاره بكند.

چهل حديث امام خميني ٬ ص 60.

تهيه و فرآوري : محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان