اول شرط سير و سلوک (عرفان روح الله 1)
به جرأت مي‌توان گفت: کسي از بزرگان علم و معرفت و از علماي تراز اول نيست که امام خميني را در ک کرده باشد و ابعاد شخصيتي و گوناگون ايشان را انکار کند. در اين ميان بعد عرفاني و اخلاقي امام از جمله زواياي شخصيتي ايشان است که در اول امر چشم هر بيننده اي را به خود خيره مي‌کند.
به راستي که جمع زهد و سياست/ ناله‌هاي شبانه و شجاعت روزانه و دقدقه‌هاي مبارزه و عبادات خالصانه٬ خود کاري بس دشوار و طاقت فرساست.
از اين رو بر آن شديم تا قدم به قدم و راه به راه٬ دست در دست اين پير عارف بگذاريم و ببينيم سير و سلوک واقعي چگونه و از کجا آغاز شده و قرار است به کجا ختم شود. پس در اين مقاله و مقاله‌هاي ديگر با ما باشيد تا با هم برويم پاي درس عرفان امام خميني.
بدان كه اوّل شرط مجاهده با نفس و حركت به جانب حق تعالى «تفكّر» است.
بدان كه اوّل شرط مجاهده با نفس و حركت به جانب حق تعالى «تفكّر» است.
و تفكر در اين مقام عبارت است از آنكه انسان لااقل در هر شب و روزى مقدارى - و لو كم هم باشد - فكر كند در اينكه آيا مولاى او كه او را در اين دنيا آورده و تمام اسباب آسايش و راحتى را از براى او فراهم كرده، و بدن سالم و قواى صحيحه، كه هر يك داراى منافعى است كه عقل هر كس را حيران مىكند، به او عنايت كرده، و اين همه بسط بساط نعمت و رحمت كرده، و از طرفى هم اين همه انبيا فرستاده، و كتابها نازل كرده و راهنماييها نموده و دعوتها كرده، آيا وظيفه ما با اين مولاى مالك الملوك چيست؟ آيا تمام اين بساط فقط براى همين حيات حيوانى و اداره كردن شهوت است كه با تمام حيوانات شريك هستيم، يا مقصود ديگرى در كار است؟ آيا انبياء كرام و اولياء معظم و حكماى بزرگ و علماى هر ملت كه مردم را دعوت به قانون عقل و شرع مىكردند و آنها را از شهوات حيوانى و از اين دنياى فانى پرهيز مىدادند با آنها دشمنى داشتند و دارند، يا راه صلاح ما بيچارههاى فرو رفته در شهوات را مثل ما نمىدانستند؟
اگر انسان عاقل لحظهاى فكر كند مىفهمد كه مقصود از اين بساط چيز ديگر است، و منظور از اين خلقت عالم بالا و بزرگترى است، و اين حيات حيوانى مقصود بالذات نيست.
خوب است قدرى به حال خود رحم كنى، از مالك الملوك حيا كنى، و قدرى در راه مقصود اصلى قدم زنى، كه آن موجب حيات هميشگى و سعادت دائمى است، و سعادت هميشگى را مفروش به شهوات چند روزه فانى، كه آن هم به دست نمىآيد حتى با زحمتهاى طاقت فرسا. قدرى فكر كن در حال اهل دنيا از سابقين تا اين زمان كه مىبينى.
اگر انسان عاقل لحظهاى فكر كند مىفهمد كه مقصود از اين بساط چيز ديگر است، و منظور از اين خلقت عالم بالا و بزرگترى است، و اين حيات حيوانى مقصود بالذات نيست.
منبع:
چهل حديث امام خميني٬ص 7.
تهيه و فرآوري: محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان
