تبیان، دستیار زندگی
دکتر یونس شکرخواه، جزو شناخته شده های روزنامه نگاری و ارتباطات کشور است. این استاد روزنامه نگاری سایبر، یادداشت متفاوتی درباره تلویزیون نوشته.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نگاهی متفاوت به تلویزیون

یونس شکرخواه

دکتر یونس شکرخواه، جزو شناخته شده ترین متخصصان حوزه رسانه و روزنامه نگاری سایبر است. وبلاگی هم دارد که با جستجوی اسمش، می توانید آن را پیدا کنید؛ به اسم دات. در این وبلاگ، برای دانشجویان و باقی علاقه مندانش، کلی مطالب مفید می نویسد. یکی از تازه ترین مطالبی که این استاد روزنامه نگاری و ارتباطات، روی وبلاگش گذاشته؛ درباره تلویزیون است؛ نگاهی تازه و نو و حرفه ای به این رسانه تصویری فراگیر. این نوشته را، با هم می خوانیم.

***

تلویزیون حادث است، قدیم نیست، مرکب است، بسیط نیست.

- مدرک اخبار تلویزیون برخلاف رادیو؛ تصویر است و لذا تلویزیون همیشه باید بصری حرکت کند. تلویزیون نباید رادیوی مصور باشد. تلویزیون شاید باید مثل هفته نامه‌ها باشد نه شبیه مطبوعات پرستیژی.

- تلویزیون پر قدرت است زیرا:

گوینده خبر، راوی آن است نه نویسنده خبر (و این یعنی راوی گفتمان حقیقت)

گوینده خبر، در استودیو است (و این یعنی مشروعیت)

گوینده خبر با مخالفت مواجه نمی‌شود (و این یعنی القای حقیقت)

یك پرسش: آیا میثاق‌های تلویزیون همیشه با میثاق‌های مخاطب همخوان است؟

- به تلویزیون باید نگاه بافتمند( textual) (گفتمانی) داشت (عدم تفاوت بین سریال به عنوان قلمرو فردی و خبر به عنوان قلمرو عمومی)

- ساعت پربیننده تلویزیون (Prime Time) به مخاطب مرد تکیه دارد. حال آنکه زن و کودک هم باید لحاظ شوند. انگار برای برخی از بینندگان مرد هم قاعده بر این است كه اکثر زنان هنگام اخبار باید بچه‌ها را ساکت کنند تا آقایان خبر گوش کنند!

- تلویزیون فقط به مخاطب مردانه نیاز ندارد، به مخاطب خانوادگی نیاز دارد.

ساعت پربیننده تلویزیون (Prime Time) به مخاطب مرد تکیه دارد. حال آنکه زن و کودک هم باید لحاظ شوند. انگار برای برخی از بینندگان مرد هم قاعده بر این است كه اکثر زنان هنگام اخبار باید بچه‌ها را ساکت کنند تا آقایان خبر گوش کنند!

- تلویزیون نماد واسط است. بین نهادهای اجتماعی واسطه گری می کند و دوست دارد مثل یک نماد جایگزین شونده، کارکرد سایر نمادها را برعهده بگیرد و برآیند یا حاصل جمع یا حاصل تعامل سایر نمادهای جامعه است.

- ظاهرا خروجی این تعامل؛ معرف برآیند قدرت در جامعه است. تلویزیون ناموفق بازتاب تعامل ناموفق سایر نمادهای اجتماعی است.

- ظاهرا تلویزیون ابزار است و بدون ایدئولوژی؛ ولی کاربری پرقدرت ایدئولوژیک دارد.

- می‌شود سه نوع ارتباط با تلویزیون قائل شد: تعامل، چانه زنی و رد کامل

- در تلویزیون گیرنده در مقابل فرستنده است و به زبان دیگر؛ فرستنده در ارتباط حضور دارد، اما در محتوای دریافتی حضور ندارد و نمی‌تواند در آن تأثیر گذار باشد.

- میثاق خبر باید با تجربه اجتماعی - که مخاطب به كمك همین عینک خبر می‌خواند- همخوان باشد وگرنه مخاطب گارد می‌گیرد


منبع: وبلاگ یونس شکرخواه

گروه سینما و تلویزیون تبیان