تقيد به آداب ديني
آداب ديني زمانبندي ويژهاي دارند، از اينروي براي پديدآوردن روحيّه زمانشناسي بسيار مؤثّر است. براي نمونه تسبيحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) براي تعقيبات نمازهاي واجب سفارش شده است. تسبيحات حضرت زهرا(سلام الله علیها) افزون بر پاداش معنوي دو ويژگي مهمّ دارند كه براي درمان ضعف اراده مؤثرند: نخست این که وقت آن ويژه است كه هر روز 5 نوبت تكرار ميشود و ويژگي ديگرش، تعداد معیّن و مقیّد آن است که 34 بار "الله اكبر"، 33 بار "الحمدلله"، و 33 بار "سبحانالله" است.
دقّت در انجام تسبيحات كه با اراده انسان انجام شود، اراده ضعيف را تقويت ميكند.
از يكي از بزرگان پرسيدم، اگر ذكر تسبيحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) را كم يا زياد كنيم چه اتّفاقي ميافتد؟ ايشان در پاسخ فرمودند: مثل اين است كه به شما بگويند اگر از فلان نقطه 34 قدم به سمت راست، بعد 3 قدم به سمت جلو و بعد 33 قدم به سمت چپ بروي و آنجا را حفر كني، به گنجی ارزش مند ميرسي! روشن است که اگر در هر كدام از مراحل، يك قدم اشتباه كني و یا به عمد کم و یا زیاد کنی، هرگز به آن گنج نخواهي رسيد.
دقّت در انجام تسبيحات كه با اراده انسان انجام شود، اراده ضعيف را تقويت ميكند.
تعبّد در اسلام جايگاه خاصي دارد و براي تنظيم ساختار ارادي انسان بسيار مؤثر است، زيرا فرد با آن كه ميتواند كلمهاي را كم و يا زياد كند، با اراده خود به آنچه از دين رسيده است پايبند ميشود و ذکر را همان گونه که در دین رسیده است ، به جای می آورد.
پيشوايان دين نيز شاگردان خود را در فراگيري اذكار و اوراد آنچنان تربيت ميكردند كه بدون هرگونه افزوني و كاستي به ذكري كه فرا ميگيرند، پايبند باشند. براي نمونه شخصي از امام صادق (علیه السلام)پرسيد در دوره آخرالزمان چه ذكري بگوئيم؟ امام فرمود: «يا مُقَلِّبَ القُلوب! ثَبِّتْ قَلْبي عَلي دينِك»؛ او در حضور امام گفت: «يا مُقَلِّبَ القلوبِ! وَ الأبصارِ ثَبِّتْ قَلْبي عَلی دينِك»؛ امام فرمود: خداوند مقلّبالقلوب و الابصار هست ولي همان ذكري را كه گفتم بگو! اين ذكر اثر ديگري دارد.(1)
ادعيه و اذكار و به ويژه تسبيحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) در تقويت اراده بسيار مؤثّرند و تقيّد به قرائت قرآن هر روز نيز براي بهرهمندي از زمان مؤثّر خواهد بود. (2)
نمونهى از تقيد او به اخلاق اسلامى اين كه ايشان در مدرس مدرسهى فيضيه براى جمعى فلسفه تدريس مىكرد. روزى يكى از مدرسين غير معروف قم كه از شرايط جايگاه درس آگاه نبود براى يك نفر كتاب شرح لمعه را تدريس مىكرد، وقتى امام وارد مدرس شد وديد او مشغول تدريس است، بلا فاصله بيرون آمد وبه هيچ قيمت حاضر نشد كه آن روز در آن مركز درس بگويد وگفت ايشان قبل از ما شروع به درس كرده وحق سبقت با او است. او سالها كه در برخى از مساجد درس مىگفت هنگام ورود، دو ركعت نماز تحيت مسجد را به جا مى آورد، آن گاه تدريس را آغاز مىكرد وتا شايستگى افراد را براى درسى كه مىگفت احراز نمىكرد به او اجازهى شركت نمىداد.
هيچگاه براى او كميت شاگرد مطرح نبود، او به كيفيت بيش از حد علاقه داشت، از اين جهت به مرحوم آية الله شهيد مطهرى(رض) بيش از حد ارج مىنهاد وسخنان او را به خوبى گوش مىكرد ومن خود قسمتى از نوشتههاى امام را ديدهام كه اعتراضات شهيدمطهرى(رض) را به صورت پرسش وپاسخ در كتاب خود آورده وبه تحليل اشكال او پرداخته است. (3)
1. بحارالانوار، ج 52، ص 148.
2. . پايگاه حجه الاسلام و المسلمين آقا مرتضي تهراني.
3 . پايگاه امام خميني.
تهيه و فرآوري: محمد حسين امين- گروه حوزه علميه تبيان