عاصمه تشیع و معصومه اهل بیت
قم، یك شهر نیست، یك "فرهنگ" است.
جغرافى نیست، تاریخ است.
قم، ریشه در دین دارد و از چشمه سار معارف "اهل بیت" سیراب شده است. شهر جهاد و اجتهاد، شعور و شرف، خون و حماسه و شهادت است. قم، همیشه قائم و همیشه پیشتاز و پیشقدم بوده است.
در «انقلاب اسلامى»، نداى «قم» بود كه بر رواق تاریخ معاصرانعكاس مىیافت. قم، آئینه دار طلعت نور بود.
«19دى» بارقهاى از آن دل پرالتهاب و جرقهاى از آن كانون خشم و آتش بود كه در سینه خداباوران نهفته بود.
قم، رواق باز تابنده فریاد سبز شكفتن و خروشهاى سرخ شهادتبود. گرچه در «15خرداد» مردم قم را به سوگ هجران امامنشاندند و جمع بسیارى از به پاخاستگان و قائمان آن روز را بهمسلخ عشق و قربانگاه شهادت كشاندند، ولى این مردم خوب، در طولپانزده سال، نمك كینه برزخم آن ستم پاشیدند و آن داغ را همیشهزنده نگه داشتند. قم، در ایفاى نقش تاریخى خود در برابر اسلام،مكتب، ولایت و جهان تشنه معارف، همواره جلودار و علمدار بود.
قم، جوشید و خروشید، قیام كرد و غرید، برخاست، با مشعلى فرادست از خون شهیدانش و پرچمى بر دوش از عمامههاى خونین وكفن هاىگلرنگ شهادت.
قم، ریشه در دین دارد و از چشمه سار معارف "اهل بیت" سیراب شده است. شهر جهاد و اجتهاد، شعور و شرف، خون و حماسه و شهادت است. قم، همیشه قائم و همیشه پیشتاز و پیشقدم بوده است.
شعله مقدس برخاسته از قم، همه جاى ایران را گرفت و به آفاقجهان معاصر نیز دامن كشید و آن «موج خون» به ساحل پیروزى رسید.
ایران، با نیروى «الله اكبر» روى پاى خود ایستاد.
ایران «قائم» شد و «قم» به ثمر «قیام» نشست.
قائمان قم، پس از آن تكبیرهالاحرام سرخ، به «سجده شهادت»افتادند.
ولى آن تكبیرهاى خونین، پس از آن همه «قیام»ها و «قعود»ها و ركوع هاى سرخ و سجودهاى رنگین، سرانجام به «سلام پیروزى»متصل شد.
ایمان برسلاح پیروز گشت.
و امام آمد و «دهه فجر» بر سر این امت، نور پراكند.
پیروزى «فتوا» را جشن گرفتیم و نصرت «اجتهاد و فقاهت» رابه عید نشستیم.
اینها همه از جوشش چشمه كویر و عصمت قم، حضرت معصومه (سلام الله علیها) بود.
آن فاطمه ثانى (سلام الله علیها) كه فقیهان و بزرگان، آستان بوس حرم اویند و مزارش.
جواد محدثى
تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان