دو نامه به یک دوست
مهدی فاطمه سلام. می دانم روزی خواهی آمد با عطر گل یاس. با پرچم عدالت و ذوالفقارحیدر. آن روزی كه دست مباركت را به دیوار كعبه می گذاری با صدایی رسا و طنین انگیز خودت را معرفی می كنی؛ می گویی انا مهدی. بدان نورت جهان را روشن می كند و وجود با بركتت زمین را پر از رحمت. صدای رسایت دل كافران را می لرزاند. ولی دل مشتاقان و عاشقانت را لبریز از عشق و محبت می كند. با آمدنت همه دردها درمان و همه مشكلات حل می شود. یا اباصالح المهدی بیا كه دلمان بی تاب و بی قرارت شده.
سلامی به بوی خوش آشنایی. سلام به یوسف زهرا(س)، گل نرگس باغ محمدی(ص) سالهاست كه همه پروانه ها به دور شمع می چرخند و به عشق آمدنت كه شمع پروانگی را احساس كند. بدان دلمان تنگ و جام صبرمان لبریز شده و جز آه كشیدن و افسوس كاری از دستمان برنمی آید.
زندگی مان سراسر انتظار و بی خبری شده، ولی جمعه ها شور و شوق عجیب قلبمان را فرا می گیرد. حال غریبی داریم. سعی می كنیم روزمان را به دعا و نیایش پر كنیم و برای سلامتی و فرجت دعا كنیم. بی قرارتر از گذشته هستیم كه این جمعه تو خواهی آمد. ولی وقتی خورشید آرام آرام غروب می كند، غمگین تر می گوییم كه این جمعه هم آمد ولی تو نیامدی.
الهام ملكی_سایت روزنامه کیهان
تنظیم:نعیمه درویشی_تصویر:مهدیه زمردکار
مطالب مرتبط
