تبیان، دستیار زندگی
دور جدید مذاکرات سازش در مورد فلسطین در حالی به میانجی گری آمریکا از سر گرفته شد که در جریان چند دور مذاکرات گذشته سود و منافعی عاید مردم فلسطین نشده است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مذاکرات سازش به کام جنگ

بخش سیاسی-دور جدید مذاکرات سازش در مورد فلسطین در حالی به میانجی گری آمریکا از سر گرفته شد که در جریان چند دور مذاکرات گذشته سود و منافعی عاید مردم فلسطین نشده است.

صهیونیسم

مذاکرات جدید که به واسطه گری ایالات متحده آمریکا و با حضور رییس تشکیلات خودگردان و نخست وزیر رژیم صهیونیستی در آمریکا آغاز شده است همانند دیگر مذاکرات انجام گرفته ثمری در بر نخواهد داشت و عملا به مثابه یک بازی به شمار می رود تا در جریان آن حقوق مردم فلسطین همانند گذشته استیفا نگردد. ضمن اینکه این بار نیز این مساله در میان اذهان عمومی جهانی شکل گرفته است که مذاکرات تنها برای این مساله از سر گرفته شده تا حیثیت باراک اوباما، رییس جمهور ایالات متحده آمریکا را احیا نموده و بازگرداند. اوباما در جریان مبارزات انتخاباتی خود در مورد خاورمیانه دو بحث آغاز مذاکرات سازش و پایان کار شهرک سازی های رژیم صهیونیستی و نیز خروج از عراق را مطرح کرد اما بعد از گذشت چندین ماه نتوانست به آنها جامه عمل بپوشاند و این بار با یک حرکت تبلیغی هر دو کار را با هم سامان داد و باز طرف سازش کار فلسطینی را با وعده هایی بر سر میز مذاکره با رژیم غاصب کشاند.

در چند دور مذاکرات قبلی صورت گرفته در مورد فلسطین که همواره تحت عنوان مذاکرات صلح برگزار می شود، هیچ نتیجه ای عاید فلسطینیان نشده و تنها محدودیت بیشتر برای گروه ها و مردم فلسطین پدید آمد و گسترش شهرک سازی صهیونیست ها با سرعت ادامه یافت. پیش از این در مذاکرات و یا به اصطلاح کنفرانس آناپولیس که رهبر انقلاب همواره به ناکارآمدی آن تاکید داشت، توافق شد که مذاکرات سازش و رسیدن به توافقی تا سال 2008 تحقق یابد در حالی که در یک نگاه سطحی می توان دید که حداقل از نظر بازه زمانی توافقات کنفرانس آناپولیس به نتیجه نرسید و در سال جاری که 2010 می باشد مجددا دور جدید مذاکرات آغاز شده که این بار نیز به عقیده لیبرمن وزیر خارجه رژیم صهیونیستی توافق صلح میان اسراییل و فلسطین در آینده‌ای قابل پیش‌بینی قابل دسترسی نیست، حتی اگر ملاحظات، چشم‌پوشی‌ها و توافق قابل توجهی در خصوص همه چیز صورت گیرد.

در چند دور مذاکرات قبلی صورت گرفته در مورد فلسطین که همواره تحت عنوان مذاکرات صلح برگزار می شود، هیچ نتیجه ای عاید فلسطینیان نشده و تنها محدودیت بیشتر برای گروه ها و مردم فلسطین پدید آمد و گسترش شهرک سازی صهیونیست ها با سرعت ادامه یافت

وی همچنین تاکید می کند که دستیابی به صلح غیرممكن است و نه در سال آینده و نه برای نسل آینده نیز صلح امکان پذیر نخواهد بود؛ چرا که بدون به رسمیت شناختن اسراییل به عنوان یك كشور یهودی و وطن ملت یهود صلح محقق نشده و بدون به رسمیت شناختن آن از سوی فلسطینیان به یك راه‌حل تاریخی منجر نخواهد شد.

این اظهارات در شرایطی مطرح می شود که یکی از پایه های این دور از مذاکرات سازش تشکیل دو دولت یهودی و فلسطینی در فلسطین می باشد که با این اظهارات می توان نتیجه گرفت که این رژیم قصد به رسمیت شناختن آن را ندارد ضمن اینکه گروه های جهادی فلسطینی نیز تشکیل دولت یهودی را قابل قبول نمی دانند. از طرف دیگر متوقف شدن شهرک سازی یهودیان در جریان مذاکرات از طرف محمود عباس، رییس طرف سازش کار به طور جد مورد تاکید قرار گرفته است و این در حالی است که در گذشته نیز چنین توافقاتی مطرح شده اما هیچ بار به نتیجه نرسیده است.

صهیونیسم

به عقده برخی کارشناسان مسایل سیاسی مشکل اصلی فلسطینیان در مورد ایده مذاکرات مستقیم نیست بلکه این مشکل در مورد سیاست هایی است که از زمان پیمان اسلو در فلسطین اعمال می شود و هنوز ادامه دارد و تبعات آن دامنگیر فلسطینیان شده است. در شرایطی که محمود عباس بر عدم وجود جایگزین برای مذاکرات اصرار دارد، باید ریشه این اظهار نظر را  در امضای پیمان اسلو مشاهده کرد.

فلسفه پیمان اسلو اساسا بر کنار گذاشتن خشونت و بکارگیری ابزارهای مسالمت آمیز برای حل منازعه با اسراییل از طریق مذاکرات دوجانبه و مستقیم استوار بود که باعث شده امروز تشکیلات خود گردان نتواند مستقلا در مورد آینده فلسطین و مسایل اساسی آن تصمیم بگیرد. از طرف دیگر وابستگی اقتصادی و سیاسی تشکیلات خودگردان به رژیم صهیونیستی بر این مشکل دامن زده است.

تمام مذاکرات صلح و یا سازش گذشته پس از پیمان اسلو چنین روندی را برای فلسطینیان در برداشته که می توان به مذاکرات 13 سپتامبر1993 اشاره کرد که در این مذاکرات که پس از گذشت 6 ماه  از مذاکرات محرمانه مستقیم در اسلو، رژیم صهیونیستی و سازمان آزادی بخش فلسطین درواشنگتن اصول توافقنامه تشکیل دولت خودمختاری انتقالی فلسطین برای 5 سال  را امضا کردند.

در  4 می 1994 نیز  توافقنامه اعطای خودمختاری به نوار غزه و اریحا  (در کرانه باختری) در قاهره تصویب شد و ارتش اشغالگر صهیونیستی از  70 درصد از خاک  نوار غزه و بخشی از اریحا عقب نشینی کرد.

این در حالی است که در  28  سپتامبر 1995 نیز  توافقنامه انتقالی اسلو 2 برای گسترش دامنه حکومت خودمختاری درکرانه غربی  امضا شد  که این توافقنامه بر سلسله عملیات عقب نشینی ارتش اشغالگر صهیونیستی از مناطق فلسطینی تاکید می کند اما هنوز تحقق نیافته است.

دستیابی به صلح غیرممكن است و نه در سال آینده و نه برای نسل آینده نیز صلح امکان پذیر نخواهد بود؛ چرا که بدون به رسمیت شناختن اسراییل به عنوان یك كشور یهودی و وطن ملت یهود صلح محقق نشده و بدون به رسمیت شناختن آن از سوی فلسطینیان به یك راه‌حل تاریخی منجر نخواهد شد

در ادامه این روند در 23  اکتبر  1998 مذاکراتی در وای لانتیشن آمریکا برگزار شد که بر اساس آن توافقی در مورد ترتیبات عقب نشینی ارتش اشغالگر صهیونیستی از 13 درصد سرزمین های کرانه باختری صورت گرفت و  در سال 2000 نیز مذاکرات کمپ دیوید و تابای مصر را شاهد بودیم که این مذاکرات نیز به نتیجه نرسید.

توافق حاصل شده در 30 آوریل 2003 نیز با عنوان نقشه راه که تاکید می کرد که دولت فلسطین باید قبل از سال 2005 پس از توقف عملیات ضد صهیونیستی فلسطینی ها تشکیل شود و شهرک سازی یهودیان نیز بطور کامل متوقف شود هنوز به نتیجه نرسیده است؛ به گونه ای که شاهدیم دور جدید مذاکرات سازش پس از 7 سال در خصوص این دو موضوع بره تازگی تشکیل شده است.

همانگونه که پیشتر گفته شد این مذاکرات نتیجه ای در بر نخواهد داشت و تنها گامی در جهت احیای حیثیت باراک اوباما و سرپوش گذاشتن به اقدامات رژیم صهیونیستی در قبال فلسطینیان در موضوع محاصره غزه، جنگ 22 روزه و حمله به کاروان آزادی است. آینده این مساله را نشان خواهد داد.

هاتف پور رشیدی

گروه جامعه و ارتباطات

تنظیم برای تبیان: عطاالله باباپور