شرط ورود به بهشت

آیة الله سبحانی گفت: یكی از بزرگان در تفسیر آیه 20 سوره حشر از پیامبر (ص) در مورد اصحاب بهشت سؤال كرد كه پیامبر حدیثی را فرمودند كه از آن بر می‌آید شرط بهشت پذیرفتن امامت حضرت علی (علیه‌السلام) است.

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، آیت‌الله جعفر سبحانی امروز در جلسه تفسیر سوره حشر در مدرسه علمیه حجتیه با اشاره به آیه 20 این سوره گفت: این آیه به روبه‌رو كردن دو طایفه می‌پردازد و می‌گوید كه این دو طایفه یكسان نیستند.

وی افزود: طایفه اول اصحاب نار هستند كه اهل جهنم هستند و طایفه دوم اصحاب جنت و یا همان اصحاب بهشت هستند و این دو با هم یكسان نیستند.

این مفسر قرآن در ادامه خاطر نشان كرد: آنهایی كه اهل بهشت هستند، اهل سعادت و خوشبختی بوده و به خلاف آن اهل جهنم، آینده بدی دارند و بدبخت هستند.

وی اظهار داشت: قرآن برخی از مسائل روشن را برای ما توضیح می‌دهد و مثل همین آیه كه همه می‌دانند اهل بهشت و جهنم با هم یكی نیستند، ولی قرآن تذكر می‌دهد.

وی در ادامه گفت: این روش قرآن برای تنبه است و قرآن برای اینكه می‌خواهد افراد را بیدار كند از این تمثیل‌ها استفاده می‌كند.

آیت‌الله سبحانی تصریح كرد: شأن قرآن این نیست كه بگوید آنچه در جوی می‌رود آب است و مسائل واضح را بگوید، قرآن با این مسائل روشن، حقیقتی در باطن دارد كه آن را مطرح می‌كند.

این مرجع تقلید در ادامه خاطر نشان كرد: اصحاب جنة، مؤمنین هستند كه پیام پیامبر و امام معصوم را لبیك گفتند ولی اصحاب نار دشمنان اسلام و كفار هستند.

وی افزود: یكی از بزرگان در مورد این آیه به پیامبر گفت «چه كسانی اصحاب بهشت هستند؟» و پیامبر هم دست حضرت علی(علیه السلام) كه كنارش بود بلند كرد و گفت «علی از من است و من از علی و هر كسی با علی دشمن باشد با من دشمن است و هر كسی كه با من دشمنی كند خشم خدا را متوجه خود كرده است».

آیت الله سبحانی ادامه داد: از این حدیث پیامبر(ص) برمی‌آید كه شرط اصحاب بهشت بودن پذیرفتن امامت حضرت علی(علیه السلام) است.

وی خاطر نشان كرد: باید واقعیت آیات را در زیر آیات واضح پیدا كرد و سپس حقایق این آیات را درك كرد.

آیت‌الله سبحانی اظهار داشت: مثل در قرآن غیر از مثل در الفاظ توده مردم است، توده مردم به حادثه‌ای كه رخ داده و دهن به دهن می‌گردد مثل می‌گویند، ولی در قرآن مثل به این‌ معنا نیست.

وی اذعان داشت: مثل در قرآن به معنای توصیف است و تعریف و توصیف در قرآن گاهی با استعاره، كنایه و یا مرسل است.

این مفسر قرآن كریم در ادامه با اشاره به آیه 21 سوره حشر تصریح كرد: قرآن در این آیه می‌فرماید «اگر این قرآن را بر كوهی نازل می‌كردیم، می‌دیدی در برابر آن خاشع می‌شود و از خوف خدا می‌شكافد و اینها مثا‌ل‌هایی است كه برای مردم می‌زنیم، شاید در آن بیندیشند.»

وی خاطر نشان كرد: مفسرین در تفسیر این آیه دو بیان دارند، نخستین بیان این است كه این قضیه شرطیه است كه اگر كوه بینش و دانش انسان را داشت و وقتی قرآن به او نازل می‌شد، از ترس خدا سر خم می‌كرد.

آیت‌الله سبحانی ادامه داد: گروه دیگر مفسرین می‌گویند كه خداوند هر موجودی را كه آفریده در حد خودش فهم و شعور داده است.

وی تأكید كرد: هر موجودی سهمی از دانش و بینش دارد و جبل هم سهمی دارد و اگر قرآن به جبل نازل می‌شد، هرگز مثل انسان نبود و سر خم می‌كرد.

این مرجع تقلید گفت: علل طبیعی منافاتی با علل واقعی ندارد و یك مثل می‌تواند هم علل طبیعی و هم علل واقعی داشته باشد.

این مرجع تقلید تصریح كرد: مرحوم خراسانی می‌فرماید یك شب از خواب بیدار شدم، دیدم همه مدرسه، درخت و سنگ و ... با هم تسبیح خدا را می‌گویند. وقتی دنبال ریشه‌اش رفتم دیدم ریشه این تسبیح گویی حجره آخوند كاشی است و همه درخت‌ها و اشیا با او هماهنگ هستند.

آیت‌الله سبحانی گفت: مرحوم خراسانی این را با استادش مطرح كرده و او به ایشان گفته بود كه گوش برزخی تو باز شده و تو همه چیز را می‌شنوی.

این مفسر قرآن كریم در پایان بیان داشت: ما مردم عوام و عادی فقط ظاهر را می‌بینیم ولی اهل باطن می‌توانند باطن اشیا را درك كنند.

گروه دین و اندیشه تبیان