کاشف الکل
محمد زکریای رازی دانشمند، فیلسوف و پزشک سده ی سوم و اوایل قرن چهارم هجری است.
نام وی محمد و نام پدرش زکریا و کنیه‌اش ابوبکر است.
این پزشک و فیلسوف نامدار که چیز زیادی از زندگی او دانسته نیست، به گفته ی ابوریحان بیرونی در ماه شعبان سال 251 قمری در ری به دنیا آمد.
از آن‌جایی که این دانشمند ایرانی کتاب‌هایش را به زبان عربی می‌نوشت، به جالینوس عرب نیز مشهور است.
رازی در علم کیمیا سرآمد دانشمندان است و یکی از کارهای مهم او کشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) است.
رازی در سال های آخر عمر به علت کار زیاد از نعمت بینایی محروم شد، گویند او بر اثر بخار آزمایش های زیادی که به منظور یافتن ماده ای که مس را به طلا تبدیل می کرد به بیماری شدید چشم مبتلا شد و برای مداوا به نزد چشم پزشک رفت و آن شخص برای مداوا پول زیادی خواست، سپس رازی در جواب گفت من قبل از تو کیمیا را یافته ام و آن همان پزشک است. و از همان زمان بود که به فکر تحصیل پزشکی افتاد و به چنان درجه ای رسید که دنیای آن زمان به یاد ندارد.
رازی مردی خوش‌خلق و در تحصیل کوشا بود. وی به بیماران توجه خاصی داشت و تا زمان تشخیص بیماری دست از آن‌ها برنمی‌داشت و نسبت به فقرا و بینوایان بسیار مهربان بود. او برخلاف بسیاری از پزشکان که بیشتر مایل به درمان پادشاهان و امراء و بزرگان بودند، با مردم عادی بیشتر سروکار داشته‌است.
مطالب مرتبط
