آوای نهنگ
شاید دوست داشته باشید کتاب احمد بیگدلی به نام "آوای نهنگ" را مطالعه کنید و قبل از آن اندکی اطلاعات راجع به آن کسب کنید! پس تبیاد به شما عزیزان پیشنهاد می کند این مختصر اطلاعات را از این جا کسب کنید.
احمد بیگدلی نویسنده ای است که برای نوشتن رمان " اندکی سایه " جایزه ی کتاب سال را دریافت کرد. مجموعه‌ی داستان «آوای نهنگ» نیز برگزیده‌ی جایزه‌ی کتاب فصل پاییز شد.
«آوای نهنگ» 10 داستان دارد که از سه دفتر تشکیل شده است. دفترهای اول، دوم و سوم هر کدام تعدادی داستان دارد که هر دفتر و فصل، در فرم و تکنیک با هم متفاوتند.
بیگدلی در این اثر به جایگاه انسان در ساحت هستی، تاریخ تمدن بشر، تاریخ ادیان و تاریخ فرهنگ توجه ویژه ای داشته و در هر داستان، یک حس مشترک وجود دارد و آن حس نوستالژیک و نوعی غم سرگشتگی است. جدایی آدمها از سرزمین، خودشان و اعتقاداتشان دغدغه اصلی نویسنده برای نوشتن اثر بود.
نویسنده تکلیف خودش را از همان اول مشخص می‌کند. او می‌نویسد که نوشته شده باشد، چون کسی او را ننوشته؛ و این است ماجرای تمام کتاب و ماجرای «درست مثل نوشتن». نویسنده «غزل داستان پری چل گیس» را می‌نویسند تا از یک پری با پولک‌های نقره‌ای و باله‌های کوچک که ماهی بر پیشانی دارد، بگوید. نویسنده «طرح یک داستان کوتاه» را می‌نویسد تا بگوید «آدم فقط باید زنده باشد تا بمیرد». نویسنده می‌گوید «ذوالجناح» و می‌رود در فضای پرده و پرده‌خوانی و از سفرش به درون پرده می‌گوید و از مصایب عاشوراییان. نویسنده، «هانریش اولر» را مدیون «باد» است؛ بادی که می‌وزد و پرتش می‌کند وسط داستانی که هیچ ندیده و نشنیده است، ولی با این وجود می‌نشیند پای صحبت هانریش بل (نویسنده عقاید یک دلقک، آبروی از دست رفته کاترینا و...) و با او بر سر شخصیت‌هایش گپ می‌زند. اما «آوای نهنگ» که در سراسر کتاب پیچیده، از طعم و بوی ماندگی و درماندگی پیرمردی است که مثل یک نهنگ خسته به گل نشسته است و هیچ راه فراری جز تحمل ندارد، و نویسنده به فکر داستانی است نانوشته، که انگار دارد نوشته می‌شود. در «ذهن دوم» باز هم پری چل‌گیس می‌چرخد و راه می‌رود، اما در نقشی دیگر، شاید نقش یک اهداکننده و یک نجات‌دهنده. و این داستان‌ها بخشی از دفتر اول کتابی‌اند که در سه دفتر نوشته شده. دفترهای دوم و سوم کوتاه‌ترند و داستان‌های کمتری دارند. از لحاظ نگارشی هم کمی ساده‌تر به نظر می‌رسند. «لولا عشق العالی»، «آن وقت که باران بارید»، «یک اتفاق ساده»، «آخرین قطار شبانه» داستان‌های دفتر دوم‌اند و «پل»، «سپیده سحری»، «جنگ» و «مرگ دیگری» داستان‌های دفتر سوم.
راوی داستان های بیگدلی نویسنده یی است که خود توسط متن نگاشته می شود. گاه این راوی به درون تاریخ یا افسانه می رود و گاه به درون موقعیت هایی از جنس دیگر. ویژگی داستان های بیگدلی حفظ عنصر روایتگری و داستانگویی در عین آزمودن شیوه هایی نامتعارف برای بازنمایی و روایت است. راوی گاه حین این بازنمایی سر از یک نقاشی درمی آورد و گاه سر از دنیای افسانه و در همه این وضعیت ها به سنت نقل و داستانگویی به شدت پایبند است.
داستان «غزل داستان پری چل گیس» این کتاب این گونه آغاز می‌شود:
«آدمیزاد است و همین خاطره‌ها، حالا بگذار یک اقیانوس فاصله میان‌مان باشد. نمی‌شود که آن پری همه خواب‌هایی که دیده‌ایم فراموش کرده باشم. باید واقعه‌ای رخ می‌داد تا باز بار دیگر به همان عریانی از زیر خاکستر که نه، از زیر آب، سر از اعماق بیرون بیاورد.»
بیگدلی مطابق گفته ی خود در صدد نوشتن داستان های مدرن ایرانی است.
احمد بیگدلی فرزند عزیز و گوهر متولد 1324 در اهواز (دارای تحصیلات دانشکده هنرهای دراماتیک).
کتاب های منتشر شده از وی:
1-شبی بیرون از خانه سال 1374
2-من ویران شده ام سال 1381
3- رمان اندکی سایه برنده ی جایزه ی کتاب سال 1385
4-آنای باغ سیب 1386
5ـ آوای نهنگ 1387
6ـ زمانی برای پنهان شدن 1387
آثار در دست چاپ او:
نخستین شب راوی
بی تردید سه شنبه بود
زهره سمیعی - بخش ادبیات تبیان
