تبیان، دستیار زندگی
در مطلب قبلی درباره برخی بیماری ها صحبت شد حال درباره بیماری های گوارشی و صرع و ورزش مناسب برای هر یک از این بیماریها بیان می شود .....
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بیماری ها و ورزش (2)

بیماری و ورزش

بیماری ها و ورزش (1)

ورزشی - در مطلب قبلی درباره برخی بیماری ها صحبت شد حال درباره بیماری های گوارشی و صرع و ورزش مناسب برای هر یک از این بیماریها بیان می شود .....

* اختلالات گوارشی

اضطراب ایجاد شده در مسابقه ورزشی می‌تواند عامل ایجاد اختلالات گوارشی در ورزشکار باشد. بیشترین تحقیقات در روی دوندگان صورت گرفته است زیرا تعداد و میزان شیوع علایم گوارشی در بین آنها بیش از سایر ورزشکاران مشاهده شده است. اختلالات دستگاه گوارشی به دو قسمت فوقانی و تحتانی تقسیم می‌شوند.

علایم قسمت فوقانی دستگاه گوارشی

علایم قسمت فوقانی شامل سوزش سر دل، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ است. البته این علایم در ورزشکاران ورزیده کمتر از مبتدیان است. در مجموع ایجاد ریفلاکس (برگشت ترشحات معده به داخل مری) و کاهش سرعت تخلیه معده مسؤول ایجاد علایم گوارش فوقانی در ورزشکاران است.

علایم قسمت تحتانی دستگاه گوارش

به طور کلی فعالیت‌های بدنی باعث اختلالات حرکت قسمت‌های تحتانی دستگاه گوارش هستند. علایمی که هنگام ورزش ایجاد می‌شوند شامل دردهای کولیکی قسمت تحتانی شکم، احساس دفع به شکل اورژانس، افزایش حرکات روده‌ای و اسهال است.

مطالعات انجام شده در بین دوندگان نشان داده است که این علایم نیز مانند علایم قسمت فوقانی دستگاه گوارشی با دویدن شدید هنگام مسابقه به طور شایع‌تر ایجاد می‌شود. نکته مهم دیگر این است که با افزایش فعالیت ورزش، میزان نیاز به کالری نیز افزایش می‌یابد. در نتیجه میزان تغذیه فرد نیز باید تغییر کند که این تغییرات می‌تواند در عملکرد دستگاه گوارش تغییراتی به وجود آورد.

* بیماری صرع

نظریه‌ها مختلفی درباره اثر ورزش روی صرع ارایه شده است. برخی معتقدند ورزش هیچ‌گونه تأثیری در شدت و تناوب حملات صرعی فرد فعال و غیرفعال وجود ندارد و برخی معتقدند حملات صرعی هنگام فعالیت بدنی و فکری و پس از آن کاهش می‌یابد و دلیل احتمالی آن را تغییرات رفتاری، متابولیکی و تغییراتی می‌دانند که در سطح سلول‌های عصبی رخ می‌دهد.

بیماری ها و ورزش (2)

برخی معتقدند میان رشد ناقص دستگاه قلبی ـ تنفسی حاصل از کمبود تمرین و تعداد حملات نوعی رابطه مستقیم وجود دارد. بنابراین فعالیت‌هایی که آمادگی جسمانی را افزایش می‌دهند بسیار مفید هستند و تعداد حملات را کاهش می‌دهند از طرف دیگر افزایش تنفس و خستگی از عوامل تحریک‌کننده حملات صرعی محسوب می‌شوند. در کل به نظر می‌رسد ورزش اثر مفید و مثبتی در صرع داشته باشد.

افرادی که مبتلا به صرع هستند می‌توانند به ورزش بپردازند. ورزش‌ها و فعالیت‌هایی که نیاز به محدودیت دارند شامل مشخصات زیر است:

1. استرس شدید

2. خستگی شدید

3.افزایش تعداد تنفس شدید

4. استفاده از وسایلی که بالقوه خطرناک‌اند

5. ورزش‌هایی که نیازمند تنها بودن به مدت طولانی‌اند

اجازه فعالیت ورزشی به فردی که مبتلا به صرع است بستگی به خصوصیات و نوع صرع و نوع ورزش دارد. معیارهایی که برای اجازه دادن به مصروع برای رانندگی در نظر گرفته شده می‌تواند برای حضور در ورزش و دیگر فعالیت‌های بدنی نیز در نظر گرفته شود. این معیارها عبارت است از:

1. قطع داروهای ضد صرع

2. گذشت یک دوره 2 ساله بدون وجود حمله

3. پس از گذشت این دوره، بررسی سالانه به مدت 5 سال

ورزش‌های ممنوع در بیماری صرع

ورزش‌های ممنوع شده برای بیماران مبتلا به صرع عبارت است از: صعود از طناب، صعود از میله، حرکات اکروباتیک، کوهنوردی، شیرجه، پرواز به وسیله وسایل کمکی، پرتاب نیزه، تیراندازی با کمان و تفنگ.

اغلب محققان معتقدند اگر هنگام شنا نظارت و کنترلی وجود داشته باشد شنا ورزش خوبی برای بیماران مبتلا به صرع محسوب می‌شود. شنا ورزش‌هایی که تنها شدن فرد را به همراه دارد مانند اسکی و صحرانوردی می‌تواند خطراتی را دربرداشته باشد.

تهیه کننده : رزا خاموشی

منابع : مقالات دکتر جک.اج ویلمور، کتاب بیماری های دکتر گایتون