بهترین عاشقانه؛وداع علی و زهرا

مصطفی جمشیدی معتقد است که زندگی حضرت علی (ع) سرشار از جنبه‌های کمال یافته و متعالی است که قابلیت‌های تراژیک و غنای ادبی بالایی دارند و مواد خام ارزشمندی را برای خلق اثر هنری و ادبی در اختیار نویسندگان و هنرمندان قرار می‌دهند. یکی از این جنبه‌ها، ماجرای «وداع امام علی(ع) با حضرت زهرا(س)» است.

جمشیدی با بیان اینکه تا به حال بیشترین انعکاس شخصیت حضرت علی(ع) در شعر متجلی شده است، ‌گفت: انعکاس شخصیت امیرالمومنین(ع) به لحاظ ابعاد معنوی و عمق نفوذشان در تاریخ اسلام و مکتب تشیع تا به حال بیشتر در شعر متجلی شده و در زمینه نثر، جز جنگنامه‌ها و چند متن دیگر،‌ اثر معتبر دیگری در دست نداریم.

نویسنده «بوفاری 4» افزود: داستان و اتفاقا داستان معاصر در قالب مدرن و نوین، هر روز تغییر شکل می‌دهد و در اشکال پیچیده‌تری خلق می‌شود و چون محکوم به فنا نیست، می‌توان خلاقانه‌ترین کارها را در قالب این ژانر انجام داد.

این داستان‌نویس با توضیح اینکه در این زمینه تا به حال کاری در ادبیات معاصر انجام نشده است، گفت: نویسندگان برای خلق آثار جدی داستانی بر اساس زندگی امامان(ع) باید قبل از هر چیز ایمان و باور قلبی به مساله داشته باشند و در وهله دوم، به ابزارهای مهم نوشتن مانند پژوهش، نقد و ذوق مجهز باشند.

نویسنده «معبر به آخرالزمان» با اشاره به اینکه تربیت روح دینی در دانشگاه‌ها، لازمه خلق آثار هدفمند و امیدبخش است، گفت: دانشگاه‌ها می‌توانند با اقبال به ادبیات داستانی و بعد ادبیات دینی، زمینه‌های زدودن یاس فلسفی را از جریان قصه‌نویسی معاصر  ایران فراهم کنند.

وی با توضیح درباره اینکه داستان‌های قرآنی می‌توانند دستمایه و الهام‌بخش نویسندگان باشند، گفت: داستان‌های قرآنی بن‌مایه‌های درام درخشانی دارند که می‌توانند منابع الهام داستان‌نویسان قرار گیرند و مستندنگاری شوند؛ ضمن آنکه این توجه منجر به رخ دادن معجزه‌ای در درون نویسنده خواهد شد و موجبات تقویت معنوی و شهود درونی او را فراهم می‌آورد.

جمشیدی با برشمردن وجوهی از زندگی شخصی و اجتماعی، ‌سیاسی حضرت علی (ع) گفت: ماجرای وداع حضرت علی(ع) از حضرت زهرا(س) و خطبه‌ای که از آنان نقل محافل است به لحاظ تراژیک و غنای ادبی از تاثیرگذارترین قصه‌هاست. غیر از این، خود نهج‌‌البلاغه، ماجرای شجاعت‌های ایشان در جنگ‌ها و کندن خیبر، ‌توجه مثال‌زدنی‌شان به مستمندان و یتیمان و در نهایت حکمت این امام، می‌تواند آموزه‌های ارزشمندی را فرا راه خلق داستان قرار دهد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: مساله دیگری که در خلق این‌گونه آثار باید مورد نظر باشد، چگونگی علاقمندی نویسندگان به این مباحث و تبیین جایگاه ادبیات دینی است. به اعتقاد من کار کردن جدی در حوزه ادبیات و هنر دینی، به شرط آنکه با حمایت‌های لازم فرهنگی همراه شود، نقش موثری در تعالی امیدبخش جامعه و انسان امروزی خواهد داشت.