طلبةشهید : حسین جمال لیوانی

شهر در انتظار کبوتران خونین بال بود. آنها آمدند و روی چینة سبز انتظارمان نشستند. از تابوتشان فریاد عشق بر می خواست، که هان ای خفتگان خراب آباد دنیا ! از خواب گران برخیزید و عشق را نظاره کنید.

نام هرکدامشان چلچراغ دلمان را روشن میکرد. یادشان یک کهکشان گُل بود که وجودمان راطراوت می بخشید. این بار، مرغ عشق برچینة خانه ای نشست که لبریز از یاد خدا بود. خانهای سبز، در« لیوان شرقی» از توابع بندرگز.

نسیم سحرگاهی با رایحهای از عالم ملکوت وزید و کوبة در خانه رمضان علی را به صدا درآورد و تولد کودکی حسین نام را مژده داد که سالیانی نه چندان دور در کربلای ایران ، همانند مولای خود بر خصم زبون شورید.حسین دوران ابتدایی را در روستا، سپری کرد. به قرآن علاقة وافری داشته و آیه های وحی را با شوری کودکانه می خواند. دوران راهنمایی را با موفقیت گذراندو آنگاه قدم به دبیرستان نهاد. در بهار جوانی ـ که سرشار از نشاط بود ـ بذر ایمان را در درونش می پروراند.بعد از گذراندن دبیرستان و گرفتن دیپلم اقتصاد در سال 1360 به خدمت مقدس سربازی رفت. پس از آن در جستجوی باغبانی مهربان، وارد حوزه علمیه شد و در شمار سربازان امام زمان(عج) درآمد وهر صبح با دم مسیحایی مولایش می شکفت وباران فیض مولای خوبان، جوانه های محبت را در دلش شکوفا می کرد.

او هیچگاه جهت کسب مقامات دنیوی تحصیل نکرد. درد گمراهی جامعه،او را برآن داشت تا با تلاشی مضاعف در جهت هدایت مردم کوشش نماید. حسین آنچنان با صفا بود که چون کهربا دلها را به خود جذب میکرد.با اخلاص بود و اندیشهای جز معبود در سر نداشت. کم حرف بود و بر آستان نائب امام، سر تسلیم می نهاد. شهید، شاهد وجه خداست و وادی جبهه، تجلیگاه معبود بی همتاست. او دوست داشت در حلقه عشاق خدا، شاهد جمال محبوب باشد. سرانجام، ندای« ارجعی» از جانب طور سینای عشق، حسین را بارها به جبهه کشاند. جبهه، بهار گل رویان شقایقها بود و سرانجام به تاریخ 21 / 12 / 63 در عملیات بدر در آغاز فصل بهار ، بهار دیگری پیدا کرد ودجله را به خون خود گلگون کردو به درجة رفیع شهادت نائل آمد. شرق دجله هیچگاه حماسه و رشادتهای این شیرمرد کربلای ایران را از یاد نخواهد برد. پیکر مقدسش در جوار امامزاده «حبیب» میعادگاه عشاق خداست . «مبارک باد وصال یار بر این رهرو کوی دلدار

گلبرگی از وصیت نامه شهید

«قال الحسین: انی لا اری الموت الا بسعادة والحیاة مع الظالمین الا برما» من مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمکاران را جز خواری نمیبینم (حسین بن علی علیه السلام) بعد از حمد و ثنا بر پروردگار قادر و درود بر پیامبر اسلام، آخرین طبیب بشریت، محمد مصطفی(ص) و علی و یازده فرزند بر حق او که ستارگان درخشان آسمان ولایت هستند که آخرین آنها حضرت بقیه الله الاعظم و درود بر امام، ولی نعمت مستضعفین جهان، حضرت امام خمینی و سلام بر شهیدان که به مثابه ستارگان هستند که هر گاه به زمین میافتند هزاران شقایق سرخ میشوند و از زمین میرویند. آری، این خون رنگان تاریخ بفرموده استاد حکیم و شهید فرزانه مطهری عزیز، شمع فروزان محفل بشریتاند و بفرموده شهید مظلوم دکتر بهشتی، راست قامتانی که ایستادن آنها در بستر تاریخ ثبت و مشت محکمی بر دهان کفر و شرک و نفاق زده است.