می گویم یا بابَ الحوائج! و تنها نگاه می ماند و قطره قطره اشکهای بی صدا! تنها نگاه می ماند و قطعه قطعه سخنی بر گلو خشکیده: السَّلامُ عَلَی الْمُعذَّبِ فی قَعر السُّجُون... ... و یک باره، آتشفشان دل می آشوبد و گریه...