واقعه ای در دل كوه | |
غــــنوده كعبه و ام القری به بستر خـــــــواب | |
ولـــــــــی به دامن غار حرا دلی بی تـــــــاب | |
نخفته، شب هــــــمه شب، دیده خـدا بینش | |
ز دیـــــــــــده رفته به دامن سرشك خونینش | |
بســـــــــــــان مــــرغ شباهنگ ناله سر كرده | |
بــــــــــــه كــــــوه، نــــاله جانسوز او اثر كرده | |
دلـــــــــــــش، لبالــب اندوه و محنت و غم بود | |
بـــــــه كــامش، از غم انسان شرنگ ماتم بود | |
وجـــــــــود وی هـــــــمگی درد و التهاب شده | |
ز آتـــــــش دل خـــــــود همچو شمعآب شده | |
كــــــــــه پیــــــــك حضـرت دادار، جبرئیل امین | |
عیـــــــــان بــه منظر او شد، خطاب كرد چنین: | |
بخــــــوان به نام خدایـی كه رب ما خلق است | |
پــــــــدیــــــد آور انســـان ز نطفه و علق است | |
بـــــــــــــخوان كه رب تو باشد ز ما سوا اكـــرم | |
كــــــــــــه ره نمود بشر را، به كاربرد قــــــــلم | |
بــــــه گوش هوش چو این نغمه سروش شنید | |
هــــــــــــزار چشمه نـــــــور از درون او جوشید | |
ز قیــــــد جسم رها شد، به ملك جان پیوست | |
شـــــــــكست مرز مكان را، به لا مكان پیوست | |
درون گلشن جانــــــــش شكفت راز وجــــــــود | |
گــــــــــــشود بـــــــار در آن دم به بارگاه شهود | |
بـــــــــــه بـــــزم غیب چو تشریف قربتش دادند | |
در آن مشـــــــــاهده منشـــــــــور عزتش دادند | |
چــــــــــو غرقه گشت وجودش به بحر ذات احد | |
غبـــــــــــار میم، بشد زایل از دل احـــــــــمــــد | |
بــــــــــه بی نشانی مطلق ازو نشان برخاست | |
حجــــــــاب كثرت موهوم از میــــــــان برخاست | |
دوبـــــــــــاره چون به مكان، رو، ز لامــــكان آورد | |
امیـــــــــــد و عشق و رهـــــایی به ارمغان آورد | |
درود و رحـــــــمـــــــــت وافر، ز كردگار قدیــــــــر | |
بـــــــــــر آن گزیده یزدان، بــــــــر آن سراج منیر | |
"محمود شاهرخی" |
غــــنوده كعبه و ام القری به بستر خـــــــواب ولـــــــــی به دامن غار حرا دلی بی تـــــــاب نخفته، شب هــــــمه شب، دیده خـدا بینش ز دیـــــــــــده رفته به دامن سرشك خونینش بســـــــــــــان مــــرغ شباهنگ ناله سر كرده بـ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : پنج شنبه 1384/06/10