جاده‌های اردیبهشتی و خانه های كاهگلی

از تهران تا تنكابن راهی نیست. وقتی هم جاده چالوس راهبر شما باشد حتی اگر پیاده هم بروید چیزی از سختی راه متوجه نمی‌شوید. مقصد تنكابن یا همان شهسوار سابق است. اسمی كه به نظر می‌رسد روی زبان اهالی این منطقه بهتر می‌چرخد. آنها خود را بیشتر شهسواری می‌دانند تا تنكابنی. اغراق نمی‌كنیم اگر بگوییم كه شهسوار یك شبكه از راه‌هایی است كه به بهشت‌های هزار رنگ ختم می‌شود. می‌گویید نه؟ شال و كلاه كنید و با ما همسفر شوید.

چگونه به تنكابن برویم؟

خیلی راحت است. اگر مقصد را تهران بگیریم، یا وسیله شخصی دارید یا خیر. اگر وسیله شخصی ندارید باید به پایانه شرق بروید و خود را به ماشین‌های مختلف در مسیر چالوس ـ رشت برسانید. اگر هم ماشین شخصی دارید همین مسیر را باید بیایید. مسیر آنقدر مشخص است كه راه خود بگویدمان چون باید رفت. به تنكابن كه رسیدیم باید به دنبال آژانس بگردیم. همین كه از پایانه بیرون می‌زنیم تاكسی است كه جلوی پای ما صف می‌بندد. شهر تنكابن مثل خیلی از شهرهای دیگر كشور رنگ و بوی خود را ازدست داده است. ساخت‌وساز است و توسعه. همه هم بدون الگو و بی‌قواره. اما مسیر را به سمت جل چلاسر كه بكشانید دنیا رنگ دیگری می‌گیرد. ابتدای همه زیبایی‌ها همین جاست.

كجا اقامت كنیم؟

در جل چلاسر باید دنبال «خونه‌گلی» بگردید. خانه كاهگلی یا به قول فرزین ملكی، موسس آن خونه‌گلی، مركز توریستی است كه در میان باغات و شالیزارهای جلاسر شهسوار قرار دارد و همیشه مسافران را از دوردست‌ها به خود جلب می‌كند. كلبه‌ای قهوه‌ای رنگ در میان آن همه سبز؛ خانه‌ای كاهگلی كه تنها صدای صمیمیت و عشق از آن شنیده می‌شود. اینجا بوی اصالت می‌گیریم. به جلاسر كه برسیم همه دنیا سبز می‌شود.

شالیزارهای چای و برنج در باد می‌رقصند و مشام جان را تازه می‌كنند و بالاخره می‌رسیم. قبل از این‌كه ادامه بدهیم. قدری توقف كنیم. نفس بكشیم این همه تازگی و طراوات را. بگذاریم سینه‌های سوخته از دود جلایی بیابند. هرچند آنقدر كهنه شده‌اند كه ماه‌ها زمان می‌خواهد تا آلودگی‌‌های دنیای امروز از سینه‌های مملو از دود محو شود.

اصلا نگران نباشید. جلاسر تا بخواهید زیبایی دارد. حتی اگر مسیر را هم بلد نباشید رد درختان را كه بگیرید به زیبایی بكری می‌رسید كه تا مدت‌ها مزه آن زیر دندانتان باقی می‌ماند. مسوولان خونه گلی مثل همه خانه‌هایی كه در انجمن خوشه ساربوم‌گردی قرار دارند، شبكه‌ای از زیبایی‌های منطقه را برای شما فهرست كرده‌اند كه براساس برنامه‌ریزی برای ماندن در خانه كاهگلی می‌توانید مسیر را انتخاب كنید.

از خاك به افلاك

یكی از جاهایی كه حتما باید ببینید كارگاه سفال‌سازی یك خانواده تنكابنی در میان جنگل‌های سلیمان‌آباد است كه نزدیك به 2 قرن قدمت دارد. از پدر به پسر رسیده‌ و البته دختر. كافی است خود را به دره‌های میان دو جاده دو هزار و سه هزار برسانید تا خانواده مهربانی به پیشوازتان بیاید. لابه لای این همه سبزی دست است كه در كار گل شده و جان داده است به اشیای بی‌جان. بی‌شك از اینجا دست پر برمی‌گردید. بنابراین ابتدا باید خود را به میدان سلیمان‌آباد برسانیم آنجا وارد یكی از كوچه‌ها می‌شویم و پس از عبور از باغ‌های كیوی و شالیزارهای برنج سیاهگل چال از جاده‌ای خاكی و پرشیب، خانه‌های قدیمی و شیروانی خانواده‌های محبی در دل چشمانمان می‌نشیند. برای رسیدن به آنها كمی دیگر راه است. باید از نهر كوچكی رد شویم تا وارد محوطه دلباز این خانواده دوست‌داشتنی شویم. در كناره‌های مسیر خانه سفال‌های شكسته روی زمین ما را به سوی آنچه می‌خواستیم هدایت می‌كند. همه چیز درست سر جای خود قرار دارد. هیچ‌چیز آزاردهنده وجود ندارد. همه چیز در جای خود. حتی تنور گلی، حتی خانه مرغ‌ها، حتی نمایشگاه سفال‌های شكسته و صدای موسیقی سنتی با آواز شجریان خود نشانی است كه شما را به دل كارگاه‌های این منطقه می‌برد.

در سایه‌سار سبز جنگل

حال كه شیدای گل و بوته شدیم و خیال پیاده‌روی در دل جنگل سبز تودرتو با آوای رودخانه‌های وحشی را داریم، با جاده دو‌هزار هم پا می‌شویم. دوهزار را ادامه دهیم می‌شود روستای زیبای میانكوه. بعد آن قدر با كوه همقدم می‌شویم تا به سمت میانلات برسیم. زیبایی‌های تنكابن را كه بگذری، مسیری تو را می‌رساند به آبگرم رامسر. در همین مسیر است كه می‌توانیم به تماشای قلعه «ماركوه» بنشینیم.

رفتن به سمت «اسل محله» و دشت بسیار زیبای دریاسر از جمله نقاطی است در تنكابن كه توصیه می‌كنیم از دست ندهید. از دیگر نقاط بهشت‌گون جاده دو هزار جنگل پیمایی به سمت روستای «یاغدشت» است كه می‌تواند پرطراوت‌ترین لحظه‌ها را در دل چشمان شما بنشاند.

منطقه «تراش» دو هزار هم از آن مسیرهای اردیبهشتی است كه شما را می‌كشاند و تا زیبایی‌های گوسفند سرای سیگا می‌برد. نمی‌شود تنكابن رفت و قصه را به روستای خانیان در جاده سه هزار نكشاند. همین كه در این مسیر بیفتد، كوهپیمایی بسیار زیبایی خواهید داشت تا منطقه «الشم».

جل چلاسر جایی است كه مردمانش هزاران سال به همان صورت زندگی كردند. بنابراین اینجا چیزی می‌خوریم كه مردم آن ده‌ها قرن آن‌گونه می‌خوردند؛ جایی قدم بزنید كه معبر جنگلی چند هزار ساله است. در مسیر دو هزار و سه هزار و چه كسی است كه زیبایی این جاده او را هوایی نكرده باشد.

اسكی روی آب

یكی دیگر از كار‌های منحصر به فرد خونه گلی ترتیب آموزش اسكی روی آب است. تابستان‌ها مسوول آن، گروه‌های توریستی ایرانی و خارجی را به كنار ساحل برده و امكانات تفریحی خوبی در اختیارشان قرار می‌دهد. البته در قایق و كنار دریا از مهمانان و توریست‌ها با نوشابه‌های محلی گرمی مانند گل‌گاوزبان و نوشیدنی‌های سردی چون شربت نعناع و دوغ‌های محلی پذیرایی می‌كند. در آنجا امكان صید ماهی در دریا و رودخانه شیرود نیز برای علاقه‌مندان فراهم است. اقامت در خونه گلی با انواع برنامه‌های پیاده‌روی سبك، جنگل‌پیمایی، قله‌نوردی سنگین، دوچرخه‌سواری، بازدید از جاذبه‌های توریستی از جمله كارگاه سفالگری سنتی، امكان یادگیری درست كردن و خریداری ظروف و تزیینات سفالی بومی، بازدید از چادرشب‌بافی سنتی و گفتگو با مردمان قدیمی كه كلی خاطرات از گذشته‌های این دیار دارند، بازدید از آثار تاریخی و گبرستان چند هزار ساله، آبگرم سادات شهر و سخت‌سر، امكان بازدید از نبرد گاوهای محلی، بازدید از بازار ماهی‌فروشان و چوب زنی ماهی و برنامه‌های تفریحی دیگری همراه است.

گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی

منبع: جام جم